Η κ. Τζάκρη ακολούθησε κατά γράμμα τη βασική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ. Προσαρμόζουμε τις θέσεις μας στις απαιτήσεις του κοινού στο οποίο απευθυνόμαστε.
Μιλάς σε ιχθυαλιείς;
Λες ότι θα επιβάλεις να τρώει ψάρι ο Ελληνας τέσσερις φορές την εβδομάδα. Επικαλείσαι, μάλιστα, και κάποιο ινστιτούτο της Φλωρεντίας για να γίνεις πειστικότερος.
Απευθύνεσαι σε χοιροτρόφους;
Θα επιβάλεις να τρώει χοιρινό ο ίδιος Ελληνας τέσσερις φορές την εβδομάδα διότι υπάρχει έκθεση του ίδιου ινστιτούτου Φλωρεντίας.
Και αν σου πουν ότι τέσσερα συν τέσσερα κάνουν οκτώ και η εβδομάδα έχει επτά ημέρες, απαντάς με χιούμορ: «Μη μου κάνετε bullying. Μία φορά την εβδομάδα θα τρώνε και ψάρι και χοιρινό».
Μίλησε, λοιπόν, στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης και είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μόλις γίνει κυβέρνηση, θα καταργήσει τους περιορισμούς στην ψήφο των αποδήμων.
«Τι είπα λάθος;», ρώτησε με χάρη τον σύντροφο που φώναζε κάτι ακατανόητα στο τηλέφωνο.
Την επομένη κατάλαβε το λάθος της. Τα πιο επίσημα χείλη και τα πιο έγκυρα έντυπα της παράταξης κατηγορούσαν τη Ν.Δ. ότι, καταργώντας τους περιορισμούς, επιχειρεί να αλλοιώσει το εκλογικό σώμα και το αποτέλεσμα. Θα δώσει δικαίωμα ψήφου μέχρι τρίτη γενεά.
Ψέματα;
Ψέματα, αλλά δεν έχει σημασία. Αιώνες τώρα η φιλοσοφία ψάχνει την αλήθεια και πότε τη βρίσκει εδώ και πότε εκεί. Το νομοσχέδιο του Βορίδη, απλώς αίρει τους περιορισμούς που ισχύουν για όσους είναι ήδη εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους.
Το ερώτημα είναι γιατί τους φοβάται ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί φοβάται τον Ελληνα που ζει και εργάζεται στο Ντιτρόιτ, στο Λονδίνο ή στη Νυρεμβέργη;
Για τον απλούστατο λόγο ότι ο Ελληνας που ζει στο Ντιτρόιτ ξέρει ότι υπάρχει και άλλος τρόπος λειτουργίας της διοίκησης από αυτόν που ισχύει παρ’ ημίν. Και ο Ελληνας της Νυρεμβέργης ξέρει πως η εκεί Αριστερά δεν θα υποστήριζε τον Κουφοντίνα. Κοινώς, έχει εμπειρία του εκτός Ελλάδας κόσμου και βάσει αυτής θα ψηφίσει στην πατρίδα του. Και αυτό είναι που φοβάται ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θέλει ψηφοφόρους που έχουν εμπειρία ενός αμερικανικού πανεπιστημίου. Θέλει ψηφοφόρους που πιστεύουν ότι η κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ είναι φυσιολογική. Οτι έτσι είναι ο κόσμος μας.
Κατά τα λοιπά, η όλη συζήτηση μου θυμίζει τον περίφημο καβγά περί αυτοχθόνων και ετεροχθόνων που ξέσπασε στην εθνοσυνέλευση το 1844. Θέμα, τότε, ήταν αν έχουν δικαίωμα διορισμού στο Δημόσιο όσοι ομογενείς δεν κατάγονται από τις απελευθερωμένες περιοχές. Με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα, αφού το Δημόσιο στελεχώθηκε κατ’ ανάγκην από τους αγράμματους ντόπιους. Από όσους Ελληνες πίστευαν ότι ο κόσμος του καιρού τους είναι σαν το χωριό τους.
Είναι μάλλον προβληματικό ότι...
κοντά 200 χρόνια μετά, κυκλοφορούν ανάμεσά μας διάφοροι που εξακολουθούν να το πιστεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου