Oτι πέφτει λοιπόν μια ειδικού τύπου βαλκανική επιδημία στην περιοχή μας και ξαφνικά η Ελλάδα, η Αλβανία, τα Σκόπια, η Σερβία, το Μαυροβούνιο και η Βουλγαρία βρίσκονται μπροστά σε μια οικονομική καταστροφή. Ολα τα βαλκανικά κράτη χρειάζονται υποβοήθηση και παροχή ρευστότητας, ώστε αρχικά να αντιμετωπίσουν την λαίλαπα και στην συνέχεια να κάνουν επανεκκίνηση στις καταστρεμμένες οικονομίες τους. Απ’ όλες αυτές τις χώρες, η Ελλάδα είναι η ισχυρότερη και η πλουσιότερη. Έχει το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα και δανείζεται με τα χαμηλότερα spreads από όλους. Οι υπόλοιπες βαλκανικές οικονομίες, είναι φτερό στον άνεμο των αγορών και του διεθνούς ανταγωνισμού. Μετά τη βαλκανική επιδημία δε, τα πράγματα χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο.
Μαζεύονται λοιπόν οι ηγέτες (ή οι υπουργοί Οικονομικών ή Υγείας) των χωρών για να δουν πως θα αντιμετωπίσουν από κοινού την επιδημία και για να κάνουν τις απαραίτητες διευθετήσεις σε μετακινήσεις ανθρώπων, προϊόντων, υλικού, κλπ. Λογικό. Και πετάγεται ξάφνου ο Μαυροβούνιος, ο Αλβανός ή ο Σκοπιανός και προτείνει ένα κοινό βαλκανικό ομόλογο, που θα χρηματοδοτήσει την επόμενη μέρα της χερσονήσου μας. Από μόνες τους η Βουλγαρία ή η Σερβία αν βγουν (εν μέσω καταστροφής) στις αγορές για δανεικά θα πετύχουν επιτόκια του 4% ή 5% (λέμε τώρα), αν όμως είναι μέσα και η ισχυρότερη Ελλάδα το επιτόκιο θα είναι στο 1,5% ή στο 2%.
Μόλις γίνεται η πρόταση, προσχωρούν ενθουσιωδώς όλοι, περικυκλώνουν τον έλληνα πρωθυπουργό (ή τον υπουργό Οικονομικών) και αρχίζουν να τον πιέζουν να πει το μεγάλο βαλκανικό «ναι».
Ο δικός μας τα βάζει πρόχειρα κάτω και αντιλαμβάνεται εύκολα ότι κάτι τέτοιο δεν μας συμφέρει. Μας ζητούν να μπούμε εγγυητές για λεφτά που θα πάνε στην Αλβανία ή στα Σκόπια, τα οποία θα ξεπληρωθούν σε βάθος τριάντα ή σαράντα χρόνων. Κι αν σήμερα αυτοί που τα ζητούν είναι ειλικρινείς και φερέγγυοι, ποιος ξέρει τι θα γίνεται σε αυτές τις χώρες σε δυο ή τρεις δεκαετίες;
Ποιος θα τους κυβερνά τότε και ποιος μας λέει ότι εκείνος δεν θα κάνει στάση πληρωμών, οπότε θα κληθούν δικά μας τα παιδιά να ξεπληρώσουν εκείνη την εποχή το σημερινό ομόλογο;
Ούτε μας συμφέρει να χρησιμοποιήσουμε και εμείς χρήματα απ’ αυτό το βαλκανικό ομόλογο, για τον απλούστατο λόγο ότι μόνοι μας σήμερα μπορούμε να δανειστούμε φθηνότερα από τις διεθνείς αγορές.
Μόλις όμως μπούμε στο ομόλογο, τότε θα ανέβουν και τα δικά μας spreads.
Βεβαίως, οι βαλκάνιοι φίλοι μας δεν πιέζουν χωρίς επιχειρήματα. Επικαλούνται την αλληλεγγύη των γειτόνων και την ηθική υποχρέωση των πλουσιότερων να μην αφήνουν σε στιγμές κρίσης τους φτωχότερους στο παραδίπλα σπίτι να πεθαίνουν σαν τα σκυλιά. Οι Σέρβοι επικαλούνται τους κοινούς αγώνες με τους Eλληνες. Οι Αλβανοί υπενθυμίζουν ότι εκατομμύρια πολίτες τους δούλεψαν στην Ελλάδα, άρα έχουν συμβάλλει και αυτοί στον σημερινό πλούτο της χώρας μας. Οι Σκοπιανοί λένε πως αν δεν στηριχτούν τώρα, θα πάρουν το πάνω χέρι στην χώρα τους οι εθνικιστές και θα έχουμε αναζωπύρωση του παλιού προβλήματος στα βόρεια σύνορα μας. Οι βόρειοι γείτονές μας ζητούν αλληλεγγύη στα πλαίσια της στρατιωτικής μας συμμαχίας, άλλωστε τα ελληνικά F-16 φυλάνε τον εναέριο χώρο τους. Οι Βούλγαροι απαριθμούν τις δεκάδες χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις που είναι στο έδαφος τους. Το βαλκανικό ομόλογο θα βοηθήσει και αυτές, ενώ σε αντίθετη περίπτωση ένα ανθελληνικό κλίμα στην βουλγαρική κοινωνία θα τους κάνει μεγάλη ζημιά. Και όλες οι χώρες μαζί, υποστηρίζουν ότι τα βαλκάνια είναι αγορά για τα ελληνικά προϊόντα και επιχειρηματικός χώρος για τα ελληνικά συμφέροντα, δεν συμφέρει την Αθήνα να καταρρεύσουν.
Και στο τέλος, σαν κερασάκι στην τούρτα, αναφέρουν και το πιο βαρύ απ’ όλα τα επιχειρήματα τους:
«Αν δεν ανορθωθούν οι οικονομίες μας, εκατομμύρια πεινασμένοι θα φύγουν από μας και θα έρθουν μετανάστες σε σας. Να δούμε τι θα τους κάνετε…»
Να αναφέρω εδώ τι τους απαντάμε (γελώντας και χτυπώντας τους με συμπάθεια στην πλάτη) ή το θεωρείτε περιττό;
(Το σενάριο είναι απολύτως φανταστικό, δεν έχει την παραμικρή σχέση με οποιονδήποτε άλλο γεωπολιτικό χώρο, χώρα ή πρόταση ομολόγου. Επιστημονική φαντασία κάνουμε, να είμαστε εξηγημένοι.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου