ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Επιστροφή στο μέλλον…

Του Strange Attractor


Στα τέλη περίπου της δεκαετίας του ’90, επηρεασμένος από την επέλαση της προσιτής πλέον τεχνολογίας, την εμφάνιση του διαδικτύου, και κυρίως την τεχνητή ευμάρεια που είχε προκύψει με τα εύκολα τραπεζικά δάνεια, τα δανεικά κι αγύριστα των «κσαίνων τοκογλύφων», και άλλα παρόμοια, είχα γράψει ένα άρθρο παραλήρημα, το οποίο δημοσιεύτηκε σε ανύπαρκτη σήμερα εφημερίδα, και στο οποίο ανέφερα, μεταξύ άλλων, πως στα επόμενα 20 χρόνια όλα θα αλλάξουν ριζικά προς το χειρότερο.


Ήταν η εποχή που κάθε οικοδομικό τετράγωνο διέθετε κι από μια ΕΛΔΕ, με τους μισούς νέους (δήθεν γιάπηδες) να δηλώνουν χρηματιστές, και να πουλάνε ή να αγοράζουν Λαναρά και Ελληνικές Αποθήκες στους υπόλοιπους, έχοντας σπουδάσει τραπεζική και επενδύσεις σε κάποιο ιδιωτικό ΙΕΚ, από κείνα που υπήρχαν παντού, και στα οποία βάσει των διαφημιστικών καταχωρήσεων δίδασκε μέχρι και ο …Ντελόρ…


Ήταν η εποχή που βασίλευε η Ρούλα Κορομηλά, ο Μικρούτσικος, ο Ζούγκλας, το Ερωτοδικείο, και ο … Μυλωνάς.
 

Ήταν η εποχή που μέχρι και η κυρα Σούλα από τον Λαγκαδά είχε πάει δυο φορές στο Μπαλί, και μια στις Σεϋχέλλες για διακοπές…
 

Ήταν η εποχή που τα κωλάδικα λειτουργούσαν 24/7, οι πορτιέρηδες και οι μετρ ήταν μικροί θεοί, και αν δεν είχες μερτσέντες, μπέμπα, ή έστω Μιτσουμπίσι Εβολούσιον… οι παρκαδόροι στο βάζανε το αμάξι σου 5 χιλιόμετρα μακριά.
 

Ήταν ανέμελες εποχές, και ελάχιστοι ανησυχούσαν για τυχόν κινδύνους.
 

Εδώ, όταν κοντέψαμε να πάμε σε πόλεμο με τη τουρκιά για τα Ίμια, επενέβη η Αμερική, μας έσωσε, και είδαμε τον πρωθυπουργό Σημίτη στη βουλή να ευγνωμονεί τον πρόεδρο των  ΗΠΑ, οι οποίες ΗΠΑ μέχρι προχθές ήταν ο ενσαρκωμένος διάβολος για το κόμμα που κυβερνούσε.
 

Σας θυμίζει κάτι αυτή η μεταστροφή;  

Κάτι για την ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα;
 

Τέλος πάντων, έτσι ήταν εκείνες οι εποχές, ανέμελες, κι όλοι το γλεντούσαν.
 

Εγώ όμως, ως ποταπός ανέκαθεν, έβλεπα το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει. Λίγο το ένα και λίγο το άλλο, είχα μια κακιά προαίσθηση, και αυτό που έβλεπα να έρχεται ήταν δυστοπικό.

 

Έβλεπα δηλαδή το μέλλον μας μαύρο και άραχλο, και γι’ αυτό έγραψα αυτά που έγραψα… το όραμά μου.
 

Είχα γράψει λοιπόν ότι στο εγγύς μέλλον, η οικονομική φούσκα θα σκάσει, κι αυτό διότι κανείς δεν παρήγαγε και όλοι απλά κάνανε εισαγωγές μέσω δανείων. Όπως ζούσαν μπρούκλικα και οι ιδιώτες, πάλι μέσω δανείων.
 

Θυμόσαστε εκείνη την εκπομπή «Για Λογαριασμό Σας»,  με τον Σαμουίλη (έτσι νομίζω τον έλεγαν) που προσπαθούσε με συμβουλές να σώσει νεοέλληνες πνιγμένους στα χρέη και στα καταναλωτικά δάνεια;


Παράλληλα, είχε αρχίσει δειλά δειλά να αυξάνεται η ανομία και η εγκληματικότητα, απότοκο κι αυτή της ευμάρειας, είχε αρχίσει να κυριαρχεί το ίντερνετ, και πολλοί συμπατριώτες μας, όταν δεν έβγαιναν για τα σκυλάδικα,  έκαναν cocooning, απολαμβάνοντας τα 40 κανάλια, τα φθηνά στερεοφωνικά και τα βίντεο, και το διαδίκτυο που λέγαμε.
 

Γι αυτό και εγώ είχα προβλέψει πως στο μέλλον, οι περισσότεροι θα εργάζονται από το σπίτι (πουλώντας μετοχές, φο μπιζού, κλπ), θα σπουδάζουν από το σπίτι, θα παραγγέλνουν τρόφιμα από το κινητό, και θα αποφεύγουν τις πολλές εξόδους, αφού το κέντρο και οι δρόμοι των πόλεων θα είναι μόνο για κακοποιούς, αστυνομικούς, σεκιουριτάδες,  κούριερ, και … ντελιβεράδες. Κάτι σαν Mad Max, αλλά στην πιο βλαχομπαρόκ, βαλκάνια εκδοχή.
 

Λίγο η μόλυνση, λίγο η εγκληματικότητα, λίγο η κρατική εγκατάλειψη, και λίγο η τεχνολογία, οι δρόμοι θα άδειαζαν, τα σπίτια θα ήταν τα καταφύγια μας, και οι πόλεις θα ήταν επικίνδυνες και μη βιώσιμες.
 

Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα, που εν πολλοίς επιβεβαίωσε το τότε όραμά μου. Στο οποίο είχα φτάσει αγνοώντας ότι η οικονομική κρίση θα ήταν παγκόσμια, και κυρίως αγνοώντας τον αστάθμητο παράγοντα που στα καθ’ ημάς την πολλαπλασίασε.
 

Αγνοούσα την δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, τότε Συνασπισμός, που βολόδερνε στο 2-3%. Που να ήξερα ότι στο δυστοπικό μέλλον που προέβλεπα, ο Σύριζα με τους Παρασκευόπουλους του και τις ΜΚΟ του  θα έβαζε το χεράκι του για να πραγματοποιηθούν οι φόβοι μου μια ώρα αρχύτερα…
 

Τι βλέπουμε δηλαδή σήμερα;
 

Τα κέντρα των πόλεων εγκαταλειμμένα στο έλεος του Θεού, γεμάτα περιθωριακούς πρεζάκηδες, κλέφτες, λαθρομετανάστες, μπαχαλάκηδες, και … ΜΑΤ. Στα οποία κέντρα κανείς σώφρων δεν κυκλοφορεί, πλην των ντελιβεράδων που λέγαμε και των διμοιριών των ΜΑΤ (όπου τολμούν), εκτός κι αν έχει death wish... αν πάσχει δηλαδή από τον ίλιγγο του θανάτου.
 

Όσο για το διαδίκτυο, αυτό έγινε η εικονική μας πραγματικότητα, η πηγή της ενημέρωσης, της διάδρασης,  και της διασκέδασης, και το μέσο επικοινωνίας μας με τον κόσμο και τον πλανήτη, και τους … κούριερ.
 

Για κάποιους σαν κι εμένα έγινε η ψυχοθεραπεία μου. Όπου γράφω ότι με απασχολεί και με βασανίζει, κι όποιος το διαβάσει το διάβασε.
 

Αυτό είναι το κέρδος, κι αυτή η παρακαταθήκη που θα αφήσω για τους απόγονούς μου. Μια ψηφιακή πινελιά… αθάνατη στους αιώνες…
 

Και ποιος βασιλεύει εν μέσω αυτού του δυστοπικού παρόντος;
 

Οι συριζαίοι σωτήρες μας, που όλα τα βλέπουν ρόδινα. Και τους οποίους ψηφίζουμε σταθερά και με χαρά…
 

Θα έγραφα κάτι για το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, αλλά...

 ποιος νοιάζεται;
 

Εξάλλου έχω δουλειές… πρέπει να τσεκάρω το e banking μου, να διαβάσω τον ξένο τύπο, να φρεσκάρω τις αναρτήσεις στον ΟΡΘΟΓΡΑΦΟ, να μπω στο  facebook να δω πόσοι με διέγραψαν σήμερα,  μετά  έχω να παραγγείλω γυαλιά από το ίντερνετ, πίτσα από το κινητό, να μιλήσω μέσω skype με τον ξάδελφό μου που δουλεύει στο Σουδάν, και τέλος έχω να δω και τα τελευταία δυο επεισόδια του Sons of Anarchy στο Netflix, πριν ξαπλώσω το βράδυ για να δω ένα ντοκιμαντέρ για τα κακά της διαδικτυακής τεχνολογίας που κατέβασα με rapidshare…
 

Θα πήγαινα και ως το περίπτερο για τσιγάρα, αλλά φοβάμαι μη μου την πέσει κανένας Αχμέτ από το Αλγέρι κι έχουμε τράβαλα… γι’ αυτό θα ψάξω στο γκουγκλ να βρω κανένα 4all, που να κάνει ντελίβερι.

 
Αφού όμως πρώτα μπω στο youporn για να χαλαρώσω…