Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Αν κάτι δεν μπορεί να αμφισβητήσει κάποιος στον
Ευκλείδη Τσακαλώτο είναι ο συριζαϊκός σοβινισμός του. Μπορεί να μην
έστερξε να είναι ο ίδιος υποψήφιος στις ευρωεκλογές, αλλά έχει κάνει όλα
τα υπόλοιπα για τον αγώνα. Βγήκε σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου την
Κυριακή του Θωμά για να ανακοινώσει τις 120 δόσεις. Βγήκε και σε
υπερέκτακτη συνέντευξη Τύπου την Τρίτη γιατί, εν τω μεταξύ, οι 120
δόσεις είχαν χαθεί στα απόνερα της ιδιωτικής κρουαζιέρας.
Πρόκειται για στράτευση ασυνήθιστη για κάποιον που θεωρείται επικεφαλής της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Ο όρος αντιπολίτευση χρησιμοποιείται βέβαια καταχρηστικά. Η όποια αντιπολιτευτική διάθεση του Τσακαλώτου εξαντλείται στις υποδηλώσεις του βρετανικού του χιούμορ: «Τα οικονομικά του Αλέξη», είπε στο Ζάππειο, «βελτιώνονται πιο γρήγορα από τα ελληνικά τα δικά μου».
Ο αυτοσαρκασμός δεν έκρυψε τον σαρκασμό κατά του πρωθυπουργού: Παίζοντας, ο Τσακαλώτος αναγνώρισε ότι ο πολιτικός του προϊστάμενος ανέλαβε την πρωθυπουργία οικονομικά αναλφάβητος.
Στο καλαμπούρι αντανακλάται, όμως, και η θεωρία περί δυϊσμού στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.
Ο Τσίπρας, λένε, καταλαβαίνει μόνο από πολιτική – δηλαδή από εκλογικό εμπόριο. Ο Τσακαλώτος τον συγκρατεί γιατί έχει εποπτεία της οικονομίας.
Ποιος Τσακαλώτος από όλους;
Εκείνος που ομολογούσε ότι «ζορίσαμε» τη μεσαία τάξη, σεμνυνόμενος για την ταξική του μεροληψία;
Ή ο προεκλογικός Τσακαλώτος που ισχυρίστηκε προχθές ότι ευεργέτησε τα μεσαία εισοδήματα;
Αλλωστε, το ζόρι δεν είναι ελληνικό. Σύμφωνα με τον υπουργό, η συμπίεση της μεσαίας τάξης οφείλεται και –πού αλλού;– στη Διεθνή του Νεοφιλελευθερισμού.
Θέλει λίγη προσπάθεια για να το βάλει κανείς σε σειρά: Η κυβέρνηση που εξαγγέλλει πανηγυρικά τη μείωση των φόρων που η ίδια επέβαλε –αποπειράται δηλαδή μια δειλή φιλελευθεροποίηση– καταγγέλλει το φάντασμα του νεοφιλελευθερισμού για τα αποτελέσματα της πολιτικής της.
Στο Ζάππειο φάνηκε έτσι ότι δεν υπάρχει κανένας δυϊσμός. Παρά τους διαφορετικούς βαθμούς εκζήτησης, τα τσιπρανόμικς και τα τσακαλονόμικς βασίζονται στα ίδια δογματικά σχήματα. Τα οικονομικά τους διαφέρουν όσο και τα ελληνικά τους.
Στο Ζάππειο φάνηκε ότι το πρόβλημα δεν είναι το μείγμα αυτών των φοροαπαλλαγών ή η σκοπιμότητα του δώρου του Μεταπάσχα.
Το πρόβλημα είναι ότι...
αυτό το επιτελείο δεν έχει παρουσιάσει αναπτυξιακό σχέδιο που να υπερβαίνει τον ορίζοντα της διανομής επιδομάτων από τα 12 δισ. που αντλήθηκαν «κατά λάθος» – πάνω από τον ήδη ασφυκτικό στόχο των πλεονασμάτων.
Με τα ελληνικά του, ο Τσίπρας όρισε εμμέσως και τα οικονομικά του, όταν είπε ότι ο συντελεστής του ΦΠΑ στην ενέργεια είναι «υπερεκπτωτικός». Η οικονομική πολιτική σαν φυλλάδιο προσφορών. Η προεκλογική περίοδος σαν περίοδος εκπτώσεων.
Πρόκειται για στράτευση ασυνήθιστη για κάποιον που θεωρείται επικεφαλής της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Ο όρος αντιπολίτευση χρησιμοποιείται βέβαια καταχρηστικά. Η όποια αντιπολιτευτική διάθεση του Τσακαλώτου εξαντλείται στις υποδηλώσεις του βρετανικού του χιούμορ: «Τα οικονομικά του Αλέξη», είπε στο Ζάππειο, «βελτιώνονται πιο γρήγορα από τα ελληνικά τα δικά μου».
Ο αυτοσαρκασμός δεν έκρυψε τον σαρκασμό κατά του πρωθυπουργού: Παίζοντας, ο Τσακαλώτος αναγνώρισε ότι ο πολιτικός του προϊστάμενος ανέλαβε την πρωθυπουργία οικονομικά αναλφάβητος.
Στο καλαμπούρι αντανακλάται, όμως, και η θεωρία περί δυϊσμού στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.
Ο Τσίπρας, λένε, καταλαβαίνει μόνο από πολιτική – δηλαδή από εκλογικό εμπόριο. Ο Τσακαλώτος τον συγκρατεί γιατί έχει εποπτεία της οικονομίας.
Ποιος Τσακαλώτος από όλους;
Εκείνος που ομολογούσε ότι «ζορίσαμε» τη μεσαία τάξη, σεμνυνόμενος για την ταξική του μεροληψία;
Ή ο προεκλογικός Τσακαλώτος που ισχυρίστηκε προχθές ότι ευεργέτησε τα μεσαία εισοδήματα;
Αλλωστε, το ζόρι δεν είναι ελληνικό. Σύμφωνα με τον υπουργό, η συμπίεση της μεσαίας τάξης οφείλεται και –πού αλλού;– στη Διεθνή του Νεοφιλελευθερισμού.
Θέλει λίγη προσπάθεια για να το βάλει κανείς σε σειρά: Η κυβέρνηση που εξαγγέλλει πανηγυρικά τη μείωση των φόρων που η ίδια επέβαλε –αποπειράται δηλαδή μια δειλή φιλελευθεροποίηση– καταγγέλλει το φάντασμα του νεοφιλελευθερισμού για τα αποτελέσματα της πολιτικής της.
Στο Ζάππειο φάνηκε έτσι ότι δεν υπάρχει κανένας δυϊσμός. Παρά τους διαφορετικούς βαθμούς εκζήτησης, τα τσιπρανόμικς και τα τσακαλονόμικς βασίζονται στα ίδια δογματικά σχήματα. Τα οικονομικά τους διαφέρουν όσο και τα ελληνικά τους.
Στο Ζάππειο φάνηκε ότι το πρόβλημα δεν είναι το μείγμα αυτών των φοροαπαλλαγών ή η σκοπιμότητα του δώρου του Μεταπάσχα.
Το πρόβλημα είναι ότι...
αυτό το επιτελείο δεν έχει παρουσιάσει αναπτυξιακό σχέδιο που να υπερβαίνει τον ορίζοντα της διανομής επιδομάτων από τα 12 δισ. που αντλήθηκαν «κατά λάθος» – πάνω από τον ήδη ασφυκτικό στόχο των πλεονασμάτων.
Με τα ελληνικά του, ο Τσίπρας όρισε εμμέσως και τα οικονομικά του, όταν είπε ότι ο συντελεστής του ΦΠΑ στην ενέργεια είναι «υπερεκπτωτικός». Η οικονομική πολιτική σαν φυλλάδιο προσφορών. Η προεκλογική περίοδος σαν περίοδος εκπτώσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου