Πριν πέντε χρόνια, ο καλομαθημένος Έλληνας στήθηκε πρώτα στην ουρά των ΑΤΜ για να πάρει 420 ευρώ την βδομάδα κι έπειτα κατευθείαν πήγε και ψήφισε δαγκωτό Σύριζα. Ήταν η εποχή που κι ένα τσουβάλι χρυσές λίρες να έστελναν στον καθέναν οι Σαμαροβενιζέλοι, οι ψηφοφόροι θα το επέστρεφαν βρίζοντας και θα έτρεχαν στην ηρωική φτώχεια που τους πρόσφερε ο Αλέξης. Ε τώρα συμβαίνει το ανάποδο.
Χρυσά κουτάλια να τους μοιράσει ο Αλέξης, αυτοί θα πάρουν το κοχλιάριο που τους δίνουν οι αντίπαλοι του.
Πρώτον διότι πιστεύουν ότι η γαβάθα του Σύριζα στην οποία θα βυθίσουν τα χρυσά κουτάλια έχει υψηλές πιθανότητες να είναι γεμάτη με αέρα κοπανιστό, όπως έγινε και με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.
Δεύτερον, διότι ο κόσμος θεωρεί ότι εκπλήρωσε το καθήκον του απέναντι στον Τσίπρα, τον μέτρησε, τον βρήκε συνολικά λιποβαρή και συνεπώς δεν έχει πια καμία υποχρέωση απέναντι του. Του έδωσε δυο φορές την ευκαιρία (συν σ’ ένα δημοψήφισμα), τώρα πάει για άλλα.
Προφανώς βέβαια, η προχθεσινή μέρα επικοινωνιακά ανήκε στον Σύριζα.
Αυτό δα έλειπε, να μοιράσει όσα μάζευε μια ολόκληρη τετραετία και να μην κέρδιζε μια μέρα θετικής δημοσιότητας. Όμως η μονοπώληση της θεματολογίας των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι γύρισε και το πολιτικό παιχνίδι και ανατράπηκε το πολιτικό σκηνικό. Μένει να αποδειχθεί βέβαια, αλλά οι δημοσκοπήσεις του Σαββατοκύριακου που θα περιλάβουν και τις παροχές, ελάχιστη (ή και καμία) διαφορά δεν θα ‘χουν απ’ αυτές του περασμένου μήνα. Κρατώ μικρότατο καλάθι, ενθυμούμενος τον Σημίτη το 2004, που ήταν το πιο πρόσφατο οφθαλμοφανές προεκλογικό πακέτο παροχών. Έδωσε τότε υπερβολικά πολλά και η επόμενη δημοσκόπηση έδειξε να μεγαλώνει η διαφορά του από τον Κώστα Καραμανλή που ερχόταν. Τότε παρέδωσε το δακτυλίδι στον Γιώργο.
Άκουσα αντιπολιτευόμενους να αναφέρονται σε μια ιστορία του Χότζα που πρώτα έβαλε δέκα ζώα μέσα στο σπίτι του κι έπειτα έβγαλε τα δύο κι άρχισε να πιστεύει πως νιώθει καλύτερα.
Την ιστορία υπενθυμίζουν με αφορμή την αρχική Συριζαϊκή αύξηση φόρων και στην συνέχεια την προχθεσινή αναγγελία για επαναφορά τους στο καθεστώς που ίσχυε το 2014.
Εγώ όμως προτιμώ μια άλλη ιστορία του ίδιου συμπαθέστατου Ναστραδίν:
Την πρώτη φορά που ο Χότζας μπήκε σ’ ένα κουρείο για να φτιάξει μαλλιά και γένια, ο κουρέας βλέποντας τον φτωχό και κακομοίρη τον ξεπέταξε δίχως πολλές-πολλές περιποιήσεις. Ο Χότζας στο ένα γρόσι που κόστιζε το κούρεμα, πρόσφερε άλλα εννιά για πουρμπουάρ.
Την δεύτερη φορά, ο κουρέας του έστρωσε κόκκινα χαλιά και του έκανε περιποίηση βασιλιά. Κι όταν διαμαρτυρήθηκε βλέποντας ότι πήρε ένα σκέτο γρόσι, έλαβε την πληρωμένη απάντηση του πελάτη: «Σήμερα σε πληρώνω για το πρώτο άθλιο κούρεμα. Το πλουσιοπάροχο πουρμπουάρ της περασμένης βδομάδας ήταν για την σημερινή περιποίηση».
Δεν θέλω να πικράνω τον Αλέξη, αλλά η επαναλαμβανόμενη εκλογική γαλαντομία και η λαϊκή υποστήριξη του 2015, ήταν μάλλον προκαταβολική πληρωμή για τα πακέτα που προσφέρει σήμερα. Η δε σημερινή ακλόνητη λαϊκή δυσαρέσκεια εναντίον του, είναι η καθυστερημένη πληρωμή για όσα μας έκανε αυτός πριν τέσσερα χρόνια. Όλα εδώ πληρώνονται, που λέει και ο σοφός λαός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου