Του ΒΑΣΙΛΗ ΖΗΡΑ
Η κυβέρνηση θα νομοθετήσει τις επόμενες ημέρες
–και πριν από τις ευρωεκλογές– το πακέτο των μέτρων για το 2019, το
κόστος των οποίων σε ετήσια βάση ανέρχεται σε 0,8% του ΑΕΠ ή περίπου 1,5
δισ. ευρώ.
Εχει δημιουργήσει την εντύπωση πως ο δημοσιονομικός χώρος που απαιτείται γι’ αυτά έχει εξασφαλιστεί από τα υπερπλεονάσματα που επιτυγχάνει ήδη. Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τα διαχώρισε από τα άλλα μέτρα που εξήγγειλε για το 2020, τα οποία προϋποθέτουν ότι θα γίνει δεκτή από τους πιστωτές η πρόταση μείωσης του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα, σε συνδυασμό με τη διάθεση ενός μέρους των ρευστών διαθεσίμων ως εγγύηση. Σημειώστε πως πρόκειται για πρόταση – καλή, κακή δεν έχει σημασία προς το παρόν. Είναι πρόταση υπό συζήτηση, υπό διαπραγμάτευση, μπορεί να γίνει δεκτή, μπορεί και όχι.
Μετά την παρουσίαση των μέτρων από τον κ. Τσίπρα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε εντυπωσιασμένος από τη βελτίωση των γνώσεων του πρωθυπουργού στα οικονομικά, η οποία, όπως είπε, είναι ταχύτερη από τη βελτίωση των δικών του ελληνικών.
Ομολογώ πως βρίσκω γοητευτικά τα ελληνικά του κ. Τσακαλώτου, γιατί, παρά τις αδυναμίες τους, αποκαλύπτουν έναν άνθρωπο εξαιρετικά καλλιεργημένο με εκπληκτικό χιούμορ. Τα οικονομικά του, ωστόσο, με ανησυχούν.
Πριν από λίγες ημέρες, ο κ. Τσακαλώτος έστειλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Σε αυτό εκτιμά πως το πρωτογενές πλεόνασμα του 2020 θα είναι 4% του ΑΕΠ. Αν αφαιρεθεί από αυτό η δημοσιονομική επίπτωση των μόνιμων μέτρων που θα θεσμοθετηθούν σε λίγες ημέρες, έχουμε το εξής αποτέλεσμα: 4 - 0,8 = 3,2. Δηλαδή το πρωτογενές πλεόνασμα του 2020, μόνο από την επίπτωση των μέτρων του 2019, θα είναι κάτω από τον στόχο του 3,5% του ΑΕΠ. Εάν οι Ευρωπαίοι πιστωτές, αργότερα μέσα στον χρόνο, συμφωνήσουν στη μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα κατά μία ποσοστιαία μονάδα, με τον τρόπο που προτείνει η κυβέρνηση, δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως δεν συμφωνήσουν, τότε η κυβέρνηση θα έχει δύο εναλλακτικές: ή να αποσύρει κάποιο από τα μέτρα που θα θεσμοθετηθούν σε λίγες ημέρες (μείωση ΦΠΑ στην εστίαση, στα τρόφιμα και στην ενέργεια, 13η σύνταξη) ή να βρει άλλα αντισταθμιστικά μέτρα αύξησης φόρων ή περικοπής δαπανών, ύψους 550 εκατ. ευρώ.
Το να μην αντιληφθεί αυτή τη λεπτομέρεια ο πρωθυπουργός το καταλαβαίνω. Οσο κι αν βελτιώθηκαν οι γνώσεις του στα οικονομικά, δεν πήρε δα και PhD. Αλλά του υπουργού –και καθηγητή– Οικονομικών πώς του διέφυγε;
Αρνούμαι να αποδεχθώ πως του διέφυγε, όπως αρνούμαι να πιστέψω πως ο πρωθυπουργός δεν ξέρει απλή αριθμητική.
Υποθέτω πως και οι δύο αντιλαμβάνονται το θέμα που υπάρχει. Αλλά και οι δύο πιθανώς σκέφτηκαν πως...
εάν οι Ευρωπαίοι πιστωτές αποδεχθούν την πρότασή τους, θα πιστωθούν τη μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα και το όποιο πολιτικό όφελος από τις παροχές. Εάν την απορρίψουν, το πρόβλημα θα κληθεί να επιλύσει –αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος– η επόμενη κυβέρνηση.
Είναι, με άλλα λόγια, μια κίνηση win win, για την οποία δεν απαιτούνται ούτε φοβερές γνώσεις οικονομικών ούτε άπταιστα ελληνικά. Αρκεί μία ισχυρή δόση πολιτικού κυνισμού.
Εχει δημιουργήσει την εντύπωση πως ο δημοσιονομικός χώρος που απαιτείται γι’ αυτά έχει εξασφαλιστεί από τα υπερπλεονάσματα που επιτυγχάνει ήδη. Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τα διαχώρισε από τα άλλα μέτρα που εξήγγειλε για το 2020, τα οποία προϋποθέτουν ότι θα γίνει δεκτή από τους πιστωτές η πρόταση μείωσης του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα, σε συνδυασμό με τη διάθεση ενός μέρους των ρευστών διαθεσίμων ως εγγύηση. Σημειώστε πως πρόκειται για πρόταση – καλή, κακή δεν έχει σημασία προς το παρόν. Είναι πρόταση υπό συζήτηση, υπό διαπραγμάτευση, μπορεί να γίνει δεκτή, μπορεί και όχι.
Μετά την παρουσίαση των μέτρων από τον κ. Τσίπρα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δήλωσε εντυπωσιασμένος από τη βελτίωση των γνώσεων του πρωθυπουργού στα οικονομικά, η οποία, όπως είπε, είναι ταχύτερη από τη βελτίωση των δικών του ελληνικών.
Ομολογώ πως βρίσκω γοητευτικά τα ελληνικά του κ. Τσακαλώτου, γιατί, παρά τις αδυναμίες τους, αποκαλύπτουν έναν άνθρωπο εξαιρετικά καλλιεργημένο με εκπληκτικό χιούμορ. Τα οικονομικά του, ωστόσο, με ανησυχούν.
Πριν από λίγες ημέρες, ο κ. Τσακαλώτος έστειλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Σε αυτό εκτιμά πως το πρωτογενές πλεόνασμα του 2020 θα είναι 4% του ΑΕΠ. Αν αφαιρεθεί από αυτό η δημοσιονομική επίπτωση των μόνιμων μέτρων που θα θεσμοθετηθούν σε λίγες ημέρες, έχουμε το εξής αποτέλεσμα: 4 - 0,8 = 3,2. Δηλαδή το πρωτογενές πλεόνασμα του 2020, μόνο από την επίπτωση των μέτρων του 2019, θα είναι κάτω από τον στόχο του 3,5% του ΑΕΠ. Εάν οι Ευρωπαίοι πιστωτές, αργότερα μέσα στον χρόνο, συμφωνήσουν στη μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα κατά μία ποσοστιαία μονάδα, με τον τρόπο που προτείνει η κυβέρνηση, δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως δεν συμφωνήσουν, τότε η κυβέρνηση θα έχει δύο εναλλακτικές: ή να αποσύρει κάποιο από τα μέτρα που θα θεσμοθετηθούν σε λίγες ημέρες (μείωση ΦΠΑ στην εστίαση, στα τρόφιμα και στην ενέργεια, 13η σύνταξη) ή να βρει άλλα αντισταθμιστικά μέτρα αύξησης φόρων ή περικοπής δαπανών, ύψους 550 εκατ. ευρώ.
Το να μην αντιληφθεί αυτή τη λεπτομέρεια ο πρωθυπουργός το καταλαβαίνω. Οσο κι αν βελτιώθηκαν οι γνώσεις του στα οικονομικά, δεν πήρε δα και PhD. Αλλά του υπουργού –και καθηγητή– Οικονομικών πώς του διέφυγε;
Αρνούμαι να αποδεχθώ πως του διέφυγε, όπως αρνούμαι να πιστέψω πως ο πρωθυπουργός δεν ξέρει απλή αριθμητική.
Υποθέτω πως και οι δύο αντιλαμβάνονται το θέμα που υπάρχει. Αλλά και οι δύο πιθανώς σκέφτηκαν πως...
εάν οι Ευρωπαίοι πιστωτές αποδεχθούν την πρότασή τους, θα πιστωθούν τη μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα και το όποιο πολιτικό όφελος από τις παροχές. Εάν την απορρίψουν, το πρόβλημα θα κληθεί να επιλύσει –αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος– η επόμενη κυβέρνηση.
Είναι, με άλλα λόγια, μια κίνηση win win, για την οποία δεν απαιτούνται ούτε φοβερές γνώσεις οικονομικών ούτε άπταιστα ελληνικά. Αρκεί μία ισχυρή δόση πολιτικού κυνισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου