Το 2014-15, υπήρχε κόμμα της μόδας για την πιτσιρικαρία: Υπήρχε και ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα υπάρχει κόμμα της μόδας για τα νεαρά παιδιά;
Όχι, κανένα.
Ας το πάμε αντίστροφα λοιπόν: Σήμερα υπάρχει κόμμα που η πιτσιρικαρία το χλευάζει, που θεωρεί ψιλοξεφτίλα να δηλώνει οπαδός του;
Ναι, υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ.
Την πενταετία που πέρασε λοιπόν, ο μεν Κυριάκος δεν πέτυχε να κερδίσει την ψυχή των νεαρών παιδιών, ο Τσίπρας όμως κατάφερε να την απογοητεύσει με πάταγο.
Στην τελική ευθεία προς τις κάλπες, δεν υπάρχει αγαπημένο κόμμα για τους νέους ψηφοφόρους, υπάρχει όμως κόμμα που σιχαίνονται.
Μπορεί να μην έχουν πεποίθηση για το τι θα ψηφίσουν, έχουν όμως στέρεα άποψη για το τι δεν πρόκειται να ψηφίσουν.
Ε, αυτό θα κρίνει και τον εκλογικό συσχετισμό στο σώμα των περίφημων νέων ψηφοφόρων. Οι οποίοι φθάνουν αισίως τους 428.000 άτομα, μετά την φαεινή ιδέα των Συριζαίων να δώσουν ψήφο σε όποιο αγοράκι ή κοριτσάκι έχει ηλικία δεκαέξι χρονών συν μια μέρα. Σε λίγο θα ψηφίζουν τα δημοτικά και άντε με το καλό να φέρουμε στις κάλπες χεράκι-χεράκι και τα νηπιαγωγεία. Ας είναι.
Οι στατιστικολόγοι υπολογίζουν μια αποχή περί το 50% σ’ αυτές τις ηλικίες, αλλά δηλώνουν άγνοια για την πολιτική συμπεριφορά των 210.000 που θα καταλήξουν τελικά στις κάλπες. Λογικό, τα παιδιά αυτά λειτουργούν κάτω από τα ραντάρ των πενηντάρηδων και εξηντάρηδων που διαχειρίζονται την εξουσία και διαμορφώνουν το πολιτικό μας τοπίο. Όμως υπάρχουν τρόποι να καταλάβει κανείς τι σκέφτονται και πως λειτουργούν.
Εγώ ρώτησα τρεις πρωτοετείς φοιτητές τον λόγο για τον οποίον η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ πήρε μόλις 1% στις φοιτητικές εκλογές.
Η απάντηση τους, αν και δεν είχε την εμβρίθεια κοινωνιολογικής ανάλυσης, ήταν απολύτως διαφωτιστική για τον τρόπο που σκέφτονται:
«Ε όχι και ΣΥΡΙΖΑ ρε μπάρμπα. Είπαμε…»
Ο μπάρμπας ήμουν εγώ, ο οποίος επέμεινε να εκμαιεύει απαντήσεις από τα παιδάκια που είχε απέναντι του και τα οποία δεν είχαν καμιά διάθεση να μιλήσουν πολιτικά.
Τέλος πάντων, για να μην πολυλογώ, με ξαπόστειλαν από την παρέα εξηγώντας μου ένα πράγμα: «Κανείς μας δεν μιλά πολιτικά. Και το μόνο πολιτικό σύνθημα που καμιά φορά για πλάκα λέμε μεταξύ μας είναι, ’’προσοχή, κυκλοφορούν Συριζαίοι’’. Κατάλαβες θείο;»
Τέλος πάντων, για να μην πολυλογώ, με ξαπόστειλαν από την παρέα εξηγώντας μου ένα πράγμα: «Κανείς μας δεν μιλά πολιτικά. Και το μόνο πολιτικό σύνθημα που καμιά φορά για πλάκα λέμε μεταξύ μας είναι, ’’προσοχή, κυκλοφορούν Συριζαίοι’’. Κατάλαβες θείο;»
Κατάλαβα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου