"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ρεαλισμός και ρεταλισμός

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ (Σφάζει με το βαμβάκι τους ΣΥΡΙΖΝΕΛέητους εθνικούς κατσαπλιάδες...)

Ωδινεν τόσες δεκαετίες το όρος της μεταπολίτευσης και τελικώς έτεκεν μυν. Και τι μυν, ε, από σπασμένο μπράτσο μποντιμπιλντερά. Ετεκεν επιτέλους αυτή την κυβέρνηση των ηθικώς αρίστων, των μεγάλων πατριωτών, των βράχων στα κρημνά της αρετής, που δεν δέχονται καμία συναλλαγή, καμία αποστασία και δωσιλογισμό, (μεγάλη Μέρκελ), καμία προδοσία ιδεολογικών αρχών, που δεν ανέχονται όχι μύγα στο σπαθί τους αλλά ούτε καν ανωφελές κουνούπι απ' τον Νείλο.

 
Η καλύτερη κυβέρνηση μακράν - εννοείται από ηθική και αισθητική άποψη. Και είναι λογικό αφού εδώ και καιρό μονοπωλεί το κυνικό πλεονέκτημα ασχέτως αν δεν περιέλαβε στους κόλπους της τον κ. Πετσίτη ακόμα, κάτι που ελπίζουμε να συμβεί σύντομα.

 
(Και εφόσον υπουργοποιηθεί και ο κ. Μιχελογιαννάκης, με τον οποίο επίσης παρατηρείται κάποια καθυστέρηση αξιοποίησης, παρά τις γκουρμέ απεργίες πείνας που έχει κάνει. Αλλά δεν πειράζει αφού τουλάχιστον υπουργοποιήθηκε ταξικώς η κ. Νοτοπούλου).

 
Η νέα κυβέρνηση θα λειτουργήσει με ξεχωριστή αποτελεσματικότητα, μεγαλύτερη εκείνης με την οποία λειτουργεί ήδη ο σταθμός Συντριβανίου του μετρό Θεσσαλονίκης που εγκαινιάστηκε πρόσφατα, με ρεφλέξ αστραπιαία, ανάλογα εκείνων που είδαμε στο Μάτι, και ενώ θα πασκίζει να βρει ποιος χρηματίστηκε με τη Novartis θα χρηματίζει η ίδια καθημερινώς διάφορους με μερίσματα, μήπως και την ψηφίσουν - αλλά αυτό δεν λέγεται διαπλοκή, όχι. Λέγεται ανακατανομή, με ξένα λεφτά βεβαίως και πάντα. (Το νοστιμότερο κατσικάκι είναι το κλεμμένο).

 
Κι ενώ η κ. Παπακώστα θα επικαλείται τον Καραμανλισμό (επειδή ακριβώς δεν ζει ο Καραμανλής, αλλιώς δεν θα τολμούσε) και ο Παπαχριστόπουλος θα οδηγείται στον δρόμο της πατρίδος συμβουλευόμενος την ανεμίζουσα κόμη του, και ο Δανέλλης θα ζει εντός του κι αναδρομικά την δόξα της κυβέρνησης του Βουνού (πίνοντας τσάι του βουνού) κι ο Ζουράρις θα εκποιεί δεκαετίες και πολλά βιβλία εθνικοφροσύνης (Χέσε το ή μαχέσαιτο) για λίγη μεταχειρισμένη δόξα εκ του Lidl, κι ενώ ο Κουίκ δεν μπορεί ακόμα να πιστέψει πως έγινε υφυπουργός - ξεναγός του εαυτού του, το όλο σχήμα θα πλέει πλησίστιο προς την τελική επανάσταση και την δόξα.

 
Ηδη αναγγέλθηκε η «αριστερή στροφή». Η μέρα της μεγάλης ανατροπής πλησιάζει, και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, με τέτοια θηριώδη επαναστατικά στελέχη που διαθέτει πλέον η νέα κυβέρνηση; 


Ηρθε η ώρα της επαλήθευσης των δεσμεύσεων που ελήφθησαν στους Κορυσχάδες - που λέει και η Δούρου, έτερη αυτή Πασιονάρια των μεγάλων οραμάτων και των χειμάρρων. 


 Η καλύτερη κυβέρνηση (μακράν) έχει πάρει μπρος και οι αστοί ωχριούν από φόβο, το κεφάλαιο κλονίζεται, η Ευρώπη τρέμει σύγκορμη και ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός έχει πανικοβληθεί. Οι πολυεθνικές ήδη κρύβουν τα λεφτά τους στις μαξιλαροθήκες για να μην τους τα πάρει ο Σκουρλέτης.

 
Ο Λένιν, αν ζούσε (ευτυχώς μετέστη), θα είχε σίγουρα ξετρελαθεί με αυτή την νέα αντίληψη περί διαλεκτικής - ίσως να είχε ξεριζώσει και τις τρίχες από δυσπρόσιτα σημεία του σώματός του πασκίζοντας να καταλάβει τις βαθύτερες διασυνδέσεις του νέου σχήματος με τον ιστορικό υλισμό. Το πώς ας πούμε ο Κουίκ σχετίζεται με τον Φόιερμπαχ και ο Καμμένος με τον Κάμενεφ. Προηγουμένως, βέβαια, έχει ήδη τρελαθεί ο Ντίνος γράφοντας από καιρό προφητικά εκείνον τον στίχο: «Καημένε Μακρυγιάννη τζάκισες το χέρι σου για να χορεύουν σέικ τα κωλόπαιδα».

 
Αν ρωτούσες τον Εφιάλτη και αυτός την συνείδησή του θα επικαλούνταν. Δεν ξανάγινε. Κι ούτε θα ξαναγίνει τέτοιο ηθικό πλεονέκτημα. Συρταρωτοί βουλευτές, πτυσσόμενοι, ελατοί, βάλε - βγάλε, και υπουργός από εν ενεργεία. Καημένε χαμένε ανθυπολοχαγέ της Αλβανίας αν ήξερες τι μέλει γενέσθαι - ενώ αν γνώριζε τι θα συμβεί με το Μακεδονικό από τότε ο Ιων Δραγούμης, ίσως θα προτιμούσε να γίνει ο Ιων Τυρταίος. Κι ο Γερμανός Καραβαγγέλης τώρα θα έπαιρνε κανένα κατάστημα «Γερμανός» για να είναι στην καρδιά της τεχνολογίας. Ποιος θα τον κατηγορούσε;

 
Μη γελάς, μη γελάς, εδώ ΕΑΜ ΕΛΑΣ και Λάκης Γαβαλάς. Τώρα θα δούμε την πραγματική αριστερή στροφή. Τώρα που βρέθηκαν τα κατάλληλα επαναστατικά στελέχη (Κουίκ, Παπακώστα, Κόκαλης, Λαυρέντης Διανέλος - ή Δανέλλης) και που ενωμένοι όλοι, μια σιδερένια γροθιά από χαρτί υγείας, ή ένα σύννεφο με παντελόνια που λέει ο Βλαδίμηρος, θα πορευτούν υπέρ της εργατικής τάξης. Τώρα θα γίνει η πραγματική ρήξη με τους αγροτοτσιφλικάδες, τους αστικοφιλελεύθερους και τις άλλες στρούγκες της αντίδρασης που ρουφούν τον τίμιο ιδρώτα του λαού - ήρθε η ώρα των Καμένων Βούρλων. (Και με την συμπαράσταση του μπαρμπα-Φανούρη σε προοδευτική κατεύθυνση - μην το ξεχνούμε).

 
Τώρα, δε, που πήγε κι ο Φωκάς («Εχασα τέτοιο κελεπούρι;» δήλωσε ο Λεβέντης) στον Φλαμπέ, αλλάζουν και οι συσχετισμοί - ήταν ο μόνος που έλειπε απ' το γαϊτανάκι. Που σημαίνει ότι ζούμε ηρωικές στιγμές ηθικού πλεονεκτήματος, βαθύτατης συνοχής του νέου κυβερνητικού σχήματος, που είναι πια γκρο μπετόν ιδεολογίας. 


Μένει να δούμε...


 το Μεγάλο Βήμα α λα Μάο προς την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ώστε διά της εκμεταλλεύσεως να φτάσουμε στην ανάγνωσή της ανάποδα, κατά το γνωστό: δηλαδή ανθρώπου από άνθρωπο. Οπότε εκεί που απέτυχε ο Λένιν, θα πετύχει η Κουντουρά. Εξάλλου όλα είναι μια πασαρέλα σ' αυτή τη ζωή. Και πολιτική σκέψη απ' το τμήμα φυτών της Leroy Merlin.
 

Είναι προφανές: αριστεριτζήδες, Καραμανλικούς, μερίδα Παλαιο-πασόκων και περιεργοπένητες τους ενώνει μια υψηλή κοινή ιδέα: ο κρατισμός. Το κράτος και η νομή του. Οι μαστοί του Τειρεσία. Η Μακεδονία και η Θράκη πέφτουν πολύ μακριά - είναι έξω απ' το όριο του Μοτέλ Λεβέντης. Τι τους νοιάζει;  


Κιλίμια και κουρελούδες φτάνουνε τώρα όχι στο ανώτατο στάδιο του ρεαλισμού, αλλά του ρεταλισμού.
 

Η καλύτερη κυβέρνηση μακράν. Μ' ένα κελάηδισμα, το ίδιο πάντα, στης χασούρας τον σκοπό.



Δεν υπάρχουν σχόλια: