"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΝΑΡΧΟΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Vamos a la playa



- Καλησπέρα, Γιάννη με λένε.
 
- Καλησπέρα, καθίστε.
 
- Ευχαριστώ.
 
- Τι θα θέλατε;
 
- Νά, για την αγγελία ήρθα.
 
- Α, τώρα δεν μπορώ. Περάστε αύριο από το γραφείο μου, πρωινές ώρες.
 
- Ποιο γραφείο;
 
- Το δικό μου. Για το σπίτι που νοικιάζω δεν λέτε;
 
- Όχι, όχι, για την άλλη αγγελία.
 
- Ποια αγγελία;
 
- Για τα νέα μέλη;…
 
- Α! Ε πείτε το, άνθρωπέ μου. Τα μπέρδεψα γιατί έχω ένα μήνα τώρα που ταλαιπωριέμαι με ένα σπίτι εκεί χάμω, και τίποτα. Μεγάλη ταλαιπωρία. Ξέρετε τι απαιτήσεις έχει ο κόσμος;
 
- Πολλές, ε;
 
- Δεν μπορείτε να φανταστείτε. Θέλουν να σου το πάρουν τσάμπα. Σου πίνουν το αίμα.
 
- Ποπό.
 
- Αφήστε. Εδώ μάς έχει φτάσει ο καπιταλισμός, κύριέ μου.
 
- Δεν αμφιβάλλω.
 
- Και τα Μνημόνια.
 
- Φυσικά και τα Μνημόνια.
 
- Σου λέει ο άλλος, «Δεν μπορώ να δώσω πάνω από πεντακόσια».
 
- Αν είναι δυνατόν.
 
- Γιατί όλα είναι θέμα λιτότητας, κύριε. Όλα!
 
- Συμφωνώ!
 
- Έχουν κλείσει την κάνουλα του χρήματος, και ο κόσμος δεν έχει για να πληρώσει ένα αξιοπρεπές νοίκι.
 
- Καταλαβαίνω…
 
- Είναι ακριβώς αυτό: χτύπημα στην αξιοπρέπεια του λαού. Του απλού κοσμάκη. Του μεροκαματιάρη, του ανειδίκευτου, του μισθωτού…
 
- …και του συνταξιούχου.
 
- Βεβαίως και του συνταξιούχου!
 
- Συμφωνώ απολύτως.
 
- Έτσι που λέτε. Οπότε εσείς δεν ήρθατε για την αγγελία.
 
- Ε, για την αγγελία ήρθα, αλλά για την άλλη.
 
- Πάντως, αν ξέρετε κάποιον του χώρου μας που να ψάχνει για σπίτι, να μου πείτε. Τριάρι, φρεσκοβαμμένο, εντοιχισμένες ντουλάπες…
 
- Ορόφου;
 
- Εμ τι; Υπόγειο; Γιάφκα νοικιάζουμε; Στον τρίτο είναι. Ανατολικομεσημβρινό.
 
- Θα το έχω υπόψη μου.
 
- Πέντε πενήντα. Ακατέβατα.
 
- Καλώς.
 
- Βέβαια στο συμβόλαιο θα γράψουμε διακόσια είκοσι.
 
- Εντάξει…
 
- Γιατί μάς κλέβει η εφορία.
 
- Ναι, ασφαλώς.
 
- Το μακρύ χέρι του καπιταλισμού.
 
- Πολύ μακρύ, συμφωνώ.
 
- Οπότε, μας κλέβετε, ρε αλήτες; Θα σας κλέψουμε κι εμείς!
 
- Όπου μπορούμε.
 
- Α να γεια σου. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Όπου μπορούμε. Στα συμβόλαια; Στα συμβόλαια.
 
- Έτσι.
 
- Στα λεωφορεία; Στα λεωφορεία.
 
- Στο μετρό; Στο μετρό.
 
- Ε, εκεί δεν χρειάζεται, είναι η μπάρα ανοιχτή.
 
- Α ναι, σωστά.
 
- Για τους μη έχοντες.
 
- Και μη κατέχοντες.
 
- Πολύ καλά τα λέτε, πάρα πολύ καλά τα λέτε.
 
- Ευχαριστώ, ευχαριστώ.
 
- Λοιπόν, τι θα θέλατε;
 
- Σας είπα, για την αγγελία ήρθα. 

- Για τα νέα μέλη;
 
- Ακριβώς.
 
- Πάρα πολύ ωραία, κύριέ μου, μπράβο σας, κάνατε την καλύτερη επιλογή.
 
- Α, ευχαριστώ.
 
- Είμαστε μακράν οι καλύτεροι.
 
- Το πιστεύω.
 
- Και με την καλύτερη κάλυψη από τα μίντια. Ακόμη και από τα συστημικά και τα νεοφιλελεύθερα.
 
- Μπράβο σας.
 
- Ό,τι μπορούμε κάνουμε… Λοιπόν, παρακολουθείτε τις δράσεις μας, ναι;
 
- Φυσικά.
 
- Καιρό τώρα, καιρό;
 
- Ε ναι, αρκετό καιρό.
 
- Να ’στε καλά, να ’στε καλά. Ένα νεράκι να κεράσω;
 
- Ένα νεράκι θα το ’πινα.
 
- Σύντροφε! Πιάσε ένα νεράκι, σε παρακαλώ. Της βρύσης.
 
- Ευχαριστώ…
 
- Λοιπόν, καλέ μου κύριε, εμείς είμαστε ο Ρουβίκωνας. Εσείς, είπαμε, είστε ο…;
 
- Γιάννη με λένε.
 
- Α ναι. Γιάννη.
 
- Με δύο νι;
 
- Ε ναι, τι, με τρία;
 
- Χαχά, πώς τα λέτε.
 
- Πικρό χιούμορ, τι να κάνω κι εγώ. Είμαι και...
 άνεργος, βλέπετε.
 

- Άνεργος;
 
- Ναι, αφήστε.
 
- Πολύ λυπάμαι. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
 
- Ακριβώς…
 
- Αίσχος.
 
- Μεγάλο αίσχος.
 
- Το μεγαλύτερο.
 
- Δεν αφήνουν τον κόσμο να προσληφθεί από καμία υπηρεσία. Όχι όλους, τέλος πάντων.
 
- Ακριβώς…
 
- Ακριβέστατα. Και; Είστε καιρό τώρα άνεργος;
 
- Να μην είμαι ενάμιση χρόνο;
 
- Ποπό! Άσχημο πράγμα η ανεργία, πολύ άσχημο.
 
- Δεν λέτε τίποτα.
 
- Άλλο ένα πλήγμα στην αξιοπρέπεια του ατόμου.
 
- Ακριβώς. Και όχι μόνο.
 
- Τι και όχι μόνο;
 
- Ε, λέω, είναι και το οικονομικό.
 
- Δηλαδή;
 
- Έεε… νά, τα έξοδα, το ’να τ’ άλλο…
 
- Ναι, ασφαλώς. Αλλά από την άλλη έχει τονωθεί και το επαναστατικό σας φρόνημα, έτσι δεν είναι;
 
- Α, ναι, βεβαίως. Απολύτως. Έχει τονωθεί πολύ.
 
- Ενώ με τη δουλίτσα, κύριέ μου, και με το μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, σκουριάζει.
 
- Το δικό μου επαναστατικό φρόνημα;
 
- Εμ το δικό σας φρόνημα, ντε. Ποιο; Το δικό μου;
 
- Με τίποτε το δικό σας!
 
- Α να γεια σας. Οπότε αυτάαα… Τι λέγαμε;
 
- Λέγαμε για την ανεργία. Ότι είναι κακό πράγμα και…
 
- Α ναι. Κακό, αλλά και καλό. Να μην τα μπερδεύουμε αυτά τα δύο.
 
- Όχι, προς Θεού.
 
- Είναι όπως το γιν-γιανγκ. Γιαπωνέζικη φιλοσοφία, ζόρικα κόλπα, πού να σας εξηγώ τώρα.
 
- Κινέζικα.
 
- Βρε ναι, το ίδιο είναι, δεν θα τα χαλάσουμε σ’ αυτά. Ώστε άνεργος, ε;
 
- Άνεργος.
 
- Κι εγώ τι να κάνω τώρα;
 
- Ε, τίποτα, τίποτα. Απλώς να… να διαμαρτυρηθώ θέλω… Νά, τέτοια.
 
- Α να διαμαρτυρηθείτε.
 
- Μάλιστα.
 
- Εμείς όμως δεν διαμαρτυρόμαστε, κύριέ μου. Εμείς αγωνιζόμαστε.
 
- Ναι, ναι. Μπράβο σας.
 
- Εμείς κάνουμε επανάσταση.
 
- Ναι, γι’ αυτό ήρθα.
 
- Άντε να σας χαρώ. Αν ήταν να διαμαρτυρηθούμε, θα κάναμε Σελίδα στο Facebook.
 
- Έεε… από το Facebook σας βρήκα.
 
- Από το Facebook;
 
- Ε, ναι… Εκεί είδα την αγγελία, και…
 
- Α, σωστά, ναι. Ε, κάνουμε και τέτοια καμιά φορά. Το θέλει ο αγώνας, ξέρετε. Είναι απαραίτητο. Βασικά, όλα τα μέσα είναι απαραίτητα.
 
- Ασφαλώς.
 
- Ακόμα και αυτά, τα μέσα των μέσων.
 
- Των κοινωνικών μέσων.
 
- Ναι. Αυτά που αποβλακώνουν τον κοσμάκη.
 
- Και που τα χρησιμοποιούν οι ισχυροί και οι βιομήχανοι για να μας πλασάρουν ό,τι…
 
- Επ! Πολλή φόρα πήρες εσύ.
 
- Συγγνώμη.
 
- Δεκτή. Οπότε τι θέλετε, είπαμε;
 
- Ε, τίποτα. Ξαναλέω, είδα την αγγελία σας, εκεί που λέτε να οργανωθούμε στον Ρουβίκωνα, και να ’μαι, ήρθα.
 
- Α, θέλετε να οργανωθείτε.
 
- Ακριβώς.
 
- Πολύ σοφή σκέψη, κύριε.
 
- Ευχαριστώ.
 
- Σας θαυμάζω.
 
- Να είστε καλά…
 
- Σπανίζουν οι νέοι σαν κι εσάς.
 
- Με κάνετε και κοκκινίζω…
 
- Να μην κοκκινίζετε καθόλου. Μηχανάκι έχετε;
 
- Τι μηχανάκι;
 
- Μηχανάκι, μηχανή, πώς το λένε; Δίτροχο, δίκυκλο, μοτοσικλέτα, παπάκι, Βέσπα; Βέσπα έχετε;
 
- Όχι, δεν έχω…
 
- Δεν μας κάνετε. Ο επόμενος!
 
- Αλλά μπορώ να βρω.
 
- Μπορείτε να βρείτε;
 
- Ε… ναι, έτσι νομίζω. Ένα μεταχειρισμένο ίσως. Μεταχειρισμένο κάνει;
 
- Πώς δεν κάνει, ερώτηση είναι τώρα αυτή;
 
- Σωστά…
 
- Ήμαρτον κάποιοι άνθρωποι…
 
- Οπότε όλα οκέι;
 
- Τι οκέι;
 
- Μόλις πάρω το μηχανάκι, λέω, όλα καλά; Θα γραφτώ;
 
- Τι είμαστε, κύριέ μου; Πιτσαρία είμαστε; Έτσι, άιντε-άιντε, όποιος έχει μηχανάκι γράφεται στις τάξεις μας;
 
- Όχι, ε;
 
- Όχι βέβαια.
 
- Τι άλλο χρειάζομαι;
 
- Τίποτα, την αίτηση που έχω εδώ…
 
- Αίτηση;
 
- Ε ναι, τι; Έχουμε πρόβλημα;
 
- Όχι, όχι.
 
- Α, είπα κι εγώ…
 
- Όχι, εντάξει. Να τη δω;
 
- Ε φυσικά να τη δείτε. Ποιος να τη δει; Ο Κούλης;
 
- Χαχά!
 
- Γιατί γελάτε;
 
- Έεε… τίποτα.
 
- Τα πράγματα είναι σοβαρά, κύριέ μου.
 
- Εμένα μου λέτε;
 
- Νεοφιλελεύθερο υβρίδιο, κύριέ μου.
 
- Ακριβώς αυτό.
 
- Το αυγό του φιδιού.
 
- Πράγματι…
 
- Γκοτζαμάνηδες.
 
- Όπως τα λέτε.
 
- Μνημονιακοί, κύριέ μου. Μιλάμε για φασίστες τώρα, όχι αστεία.
 
- Κανένα αστείο, όπως τα λέτε είναι.
 
- Εχθροί του λαού.
 
- Ναι.
 
- Προδότες του έθνους.
 
- Ναι.
 
- Ραγιάδες.
 
- Ναι, ναι.
 
- Ανθέλληνες.
 
- Αυτό.
 
- Μαρέβα.
 
- Παντού από πίσω κι αυτή. 
 
- Είμαστε απέναντί τους.
 
- Γι’ αυτό ακριβώς ήρθα.
 
- Πλειστηριασμοί!
 
- Κακό πράγμα οι πλειστηριασμοί, ανατριχιαστικό.
 
- Εμ τι, καλό;
 
- Το χειρότερο.
 
- Και κόψιμο συντάξεων.
 
- Από τα γέρικα άλογα.
 
- Ποια γέρικα άλογα;
 
- Έεε… τους ηλικιωμένους. Τους συνταξιούχους. Τα σημερινά και αυριανά γέρικα άλογα της τάξης μας.
 
- Τι έχετε πάθει, κύριέ μου, σας πείραξε το νερό που ήπιατε;
 
- Ε, δεν μου το έφεραν τελικά εκείνο το νεράκι…
 
- Α μπα; Οπότε τι έγινε; Έχετε κάτι με τα ένζυμά σας;
 
- Μα… εσείς τα λέτε. Στο… στο βίντεο. Τα γέρικα άλογα;…
 
- Άαα! Ε ναι, μωρέ, τώρα θυμήθηκα. Ναι. Τα γέρικα άλογα. Κοιτάχτε, πήραμε καινούργιο διαφημιστή, έναν junior, και μας τα έχει κάνει λίγο μαντάρα με τα βίντεο, αλλά οκέι. Θα στρώσει.
 
- Κατάλαβα.
 
- Αν και νομίζω απολύθηκε ήδη.
 
- Αχά…
 
- Ε ναι. Άκου γέρικα άλογα. Πολύ ρομαντικό. Εμείς δεν θέλουμε ρομαντισμούς. Θέλουμε;
 
- Όχι!
 
- Τι θέλουμε;
 
- Αγώνα!
 
- Α να γεια σου. Αγώνα.
 
- Κατά των Μνημονίων.
 
- Βεβαίως. Ή μάλλον, κατά των μνημονιακών απαιτήσεων. Των μνημονιακών συναινέσεων.
 
- Αυτό.
 
- Γιατί το Μνημόνιο από μόνο του δεν είναι κακό.
 
- Δεν είναι;
 
- Όχι. Τι είναι το Μνημόνιο;
 
- Τι είναι;
 
- Ε τι τι είναι; Ένα χαρτί είναι.
 
- Έεε… σωστά.
 
- Βεβαίως. Ένα χαρτί. Είναι ποτέ κακό ένα χαρτί;
 
- Ό…όχι. Ένα χαρτί από μόνο του όχι.
 
- Ακριβώς. Το θέμα είναι αν το τηρήσεις, καλέ μου άνθρωπε.
 
- Α, ναι. Ασφαλώς.
 
- Οπότε, το να υπογράψεις και ένα και δύο Μνημόνια δεν είναι κακό από μόνο του.
 
- Δίκιο έχετε.
 
- Εξ ου και οι κυβερνήσεις δεν είναι όλες ίδιες.
 
- Προς Θεού, δεν είναι.
 
- Άλλες τα υπογράφουν και τα τηρούν, και άλλες τα υπογράφουν και…; Και;
 
- Και…;
 
- Και τι κάνουν, μωρέ;
 
- Και δεν τα τηρούν;
 
- Επιτέλους! Πες τα, χρυσόστομε, δεν θα σ’ τα βγάζω με το τσιγκέλι, έχουμε και δουλειές.
 
- Οπότε, θέλετε να πείτε…
 
- Να μη σε νοιάζει τι θέλω να πω εγώ. Να σε νοιάζει τι θες να κάνεις εσύ.
 
- Μάλιστα.
 
- Για την πατρίδα.
 
- Μάλιστα!
 
- Για τον Λαό.
 
- Μάλιστα, μάλιστα!
 
- Για το Έθνος!
 
- Για το Έθνος!
 
- Έτσι μπράβο. Φαίνεστε πολύ καλός, τελικά. Θα πάτε μπροστά εσείς.
 
- Ευχαριστώ.
 
- Οπότε να δούμε πού θα σας βάλουμε…
 
- Μήπως να πετάω τρικάκια;
 
- Τρικάκια; Α, όλα εδώ τρικ είναι, κύριέ μου.
 
- Τρικ;
 
- Τίποτα, τίποτα. Λοιπόν. Στο καθήκον μας τώρα. Εδώ είναι τα χαρτόσημα, εδώ η αίτηση, τη συμπληρώνετε και μου τη δίνετε.
 
- Ωραία… Άαα, τον ΑΜΚΑ.
 
- Τι τον ΑΜΚΑ;
 
- Δεν θυμάμαι τον ΑΜΚΑ μου, ξεχνάω εύκολα αριθμούς, συγγνώμη.
 
- Καλά, καλά, δεν πειράζει. Αφήστε το κενό αυτό και συμπληρώστε τα υπόλοιπα. Ονοματεπώνυμο, όνομα πατρός, αριθμός δελτίου ταυτότητος… Α, κι εκεί που λέει θρήσκευμα, γράψτε «άθεος».
 
- Άθεος;
 
- Ε τι, βουδιστής;
 
- Όχι, λέω… Οκέι, οκέι… Κι εδώ που λέει GDPR;
 
- Εκεί απλώς θα το τσεκάρετε στο κουτάκι δίπλα, για να λαμβάνετε ενημερώσεις και τα σχετικά. Μην μπλέξουμε τώρα και με τον νόμο. Καταλαβαίνετε.
 
- Ναι, φυσικά. Ορίστε, έτοιμη η αίτηση.
 
- Ωραία, μπράβο, ωραιότατα. Άντε να πηγαίνετε τώρα γιατί έχω και μία άλλη συνάντηση…
 
- Ευχαριστώ, ναι. Και… και θα με καλέσετε εσείς;
 
- Για τι πράγμα;
 
- Για την επόμενη δράση.
 
- Α, ναι, φυσικά. Ποιος θέλετε να σας καλέσει; Κάνας υπουργός;
 
- Χαχά, ναι, οκέι, εντάξει. Έγινε, ευχαριστώ.
 
- Τίποτε, υποχρέωσή μου.
 
- Α, και κάτι τελευταίο: οι συγκεντρώσεις εδώ γίνονται; Στο Βοξ;
 
- Εδώ κάνουμε μόνο τα πάρτι, κύριέ μου, τι το περάσατε; Άκου εκεί συγκεντρώσεις…
 
- Ω, συγγνώμη.
 
- Ε μα. Θα σας πουν οι υπεύθυνοι πού θα πρέπει να πάτε. Μπορεί να είναι εδώ απέξω στην Πλατεία, μπορεί στο Πολυτεχνείο, μπορεί στην Κουμουνδούρου, μπορεί οπουδήποτε. Εξαρτάται.
 
- Ωραία.
 
- Να πηγαίνετε τώρα.
 
- Να πηγαίνω, χάρηκα πολύ.
 
- No pasarán!
 
- No pasarán.
 
- Venceremos!
 
- Venceremos.
 
- Vamos a la playa!

Δεν υπάρχουν σχόλια: