"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το αριστερό αυτί του ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Δημήτρης Τσαρδάκης
Διδάκτωρ φιλοσοφίας και ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Πατρών.


Σημειολογικά η Αριστερά στο παρελθόν συνδέθηκε με την υποτιθέμενη αγωνία που την διακατέχει, για τους φτωχούς και τους καταφρονημένους προλετάριους όλου του κόσμου. 


Αυτό την έκανε ελκυστική στο μεγαλύτερο μέρος της δυτικής ιντελιγκέντσιας, η οποία μέχρι προχθές παπαγάλιζε τα "θεοπρόβλητα" τσιτάτα του ιστορικού υλισμού του Μαρξ. 


Το Μανιφέστο του ΚΚ των Μαρξ και ΄Ενγκελς, συνολικά,αποτελεί έναν λίβελο κατά της αστικής τάξης και του αστικού καθεστώτος του 19ου αιώνα και έναν ύμνο για το επαναστατικό προλεταριάτο. Εάν σήμερα ζούσε ο Μαρξ (που μόλις προχθές γιορτάσαμε τα 200 χρόνια από τη γέννησή του), ή θα έπρεπε να το ξαναγράψει ή δεν θα το έγραφε ποτέ, δεδομένου ότι ένα τέτοιο κείμενο μεταφυσικής προφητείας δεν ξαναγράφτηκε ποτέ στην ιστορία των ιδεών. 



Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι ότι 170 χρόνια μετά το Μανιφέστο του ΚΚ και τις συνταρακτικές αλλαγές –αλλά και περιπέτειες– στην Ευρώπη του 20ου αιώνα (του "αιώνα των άκρων"), η Αριστερά δεν κατάλαβε τίποτε ούτε από την ταξική πάλη του προλεταριάτου (την ενδο-ταξική πάλη, ούτως ή άλλως, την είχε υποτιμήσει), γι' αυτό και το αριστερό αυτί της δεν ιδρώνει καθόλου από τις επαναστατικές αλλαγές του 1989. Εξακολουθεί να είναι κολλημένη στα παραμύθια της Σταχτοπούτας και, συγχρόνως, να εξορκίζει το κεφάλαιο και την ατομική ιδιοκτησία ως το απόλυτο κακό του κόσμου, γιατί έτσι βολεύεται στο ιδεολογικό της καταβύθισμα μέσα σε σωρό αναμνήσεων και ερειπίων.



Από την άλλη μεριά, συγχρόνως, δεν παραιτείται από τα δικά της συμφέροντα, που απορρέουν από τη νομή της εξουσίας και την επιχειρούμενη κολεκτιβοποίηση της σκέψης των ανθρώπων (η αριστεία είναι "ρετσινιά"’). Την ίδια στιγμή που εξορκίζει τους καπιταλιστές και τους τραπεζίτες του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, στέλνει τα παιδιά της για να σπουδάσουν στα καλύτερα πανεπιστήμια της Δύσης (κατά προτίμηση Αμερική, Αγγλία, Γαλλία), δηλαδή στη μήτρα του καπιταλισμού. Βλέπετε, το στάτους της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης δίνει ένα παραπάνω αστέρι στην αναζήτηση εργασίας και στην κατάληψη ηγετικών δημοσίων θέσεων και, κυρίως, σε ό,τι αφορά τους γόνους των πολιτικών. 


Η δική μας η "τσαρίνα" η κυρία Αλέκα, παραδείγματος χάριν, κάθισε στο θρόνο της στον Περισσό (στο "σπίτι του λαού") 21 συναπτά έτη, ξεπερνώντας ακόμη και τον ισχυρό άνδρα του ΚΚΣΕ Λεονίντ Μπρέζνιεφ, ο οποίος κάθισε στο θρόνο του μόνον 18 χρόνια. 



Και ενώ οι Γιάνηδες (με ένα ν) απολαμβάνουν όλα τα αγαθά της καπιταλιστικής "εντροπίας", προπαγανδίζουν έναν κόσμο που τον έχουν χωμένο στο αριστερό τους αυτί χωρίς να τον πιστεύουν. Θέλουν να μας πουν ότι όταν κουβαλάς το κόκκινο σακίδιο στην πλάτη, ή το κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο, ή όταν δεν φοράς γραβάτα, είσαι πιο κοντά στον λαό –"σου". Γι΄ αυτό και σε όλα τα πρώην κομμουνιστικά και σοσιαλιστικά καθεστώτα, ξεφυτρώνει, εδώ κι εκεί, και μία "πλατεία του λαού", καθώς και ένα "σπίτι του λαού", όπου στεγάζεται το κόμμα και οι κομισάριοι του κόμματος. Και για να μην υστερούμε κι εμείς στον τομέα αυτό, προτείνω η πλατεία συντάγματος των αγανακτισμένων του κινήματος "δεν πληρώνω" να μετονομαστεί σε "πλατεία του λαού".



Οι άνθρωποι μας δουλεύουν ψιλό γαζί κι εμείς δεν το παίρνουμε "χαμπάρι".  


Μας υπόσχονται "λαγούς με πετραχήλια", ενώ οι ίδιοι έχουν χάσει "τα αυγά και τα πασχάλια". Τάζουν, πού και πού, στο λαό- "τους" και κανένα επιδοματάκι, έτσι για να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια. Το να μιλάει κανείς γενικά και αφηρημένα για το "γενικό καλό" και την "ισότητα" των ανθρώπων, μέσα σε έναν κόσμο, όπου η επιθετικότητα και ο ανταγωνισμός αποτελούν τα δομικά χαρακτηριστικά του HomoSapiens, είναι σαν να περιμένει να κατεβούν από τον ουρανό οι Άγγελοι του Χερουβείμ, για να μας μυρώσουν με ουράνιες μελωδίες και με αιώνια ευτυχία.



Η επίκληση της ηθικής για το "γενικό καλό", είναι μία ανοησία, όταν αυτή αντιστρατεύεται το "ατομικό καλό" των ανθρώπων, το μόνο που έχει ανταλλακτική αξία στον σημερινό εμπορευματοποιημένο κόσμο. 


Αντί, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμυθιάζει τον κόσμο με την "καθαρή"- "εξόδιο ακολουθία" των μνημονίων και τα υπερ-πλεονάσματα (τα οποία έκλεψε από την τσέπη των συνταξιούχων και των ιδιωτών), ας...



 στρέψει το αριστερό του αυτί και να "ακούσει" και την άλλη, την πραγματική πλευρά της ελληνικής κοινωνίας, η οποία εξαιτίας του σφιχτού εναγκαλισμού της κυβέρνησης (και όταν σε αγκαλιάζει η κυβέρνηση να προσέχεις!), έχει χάσει κυριολεκτικά τον ύπνο της. 


Δεν υπάρχουν σχόλια: