Το ΚΚΕ, έχει και δόγμα και πίστη. Είναι πολύ λιγότερο ένα πολιτικό κόμμα και πολύ περισσότερο η εκκλησία μιας θρησκείας της οποίας οι πιστοί μπορεί να λιγοστεύουν, αλλά παραμένουν αρκετοί για τη συντήρησή της. Συνεπώς, δεν είναι καθόλου περίεργο όταν ο αρχιερέας Κουστούμπας χρησιμοποιεί όρους αφηρημένους, όπως συνήθως χρησιμοποιούν οι εκκλησίες προκειμένου να αυξήσουν την απήχησή τους.
Για τον αρχιερέα Κουστούμπα ο όρος «Λαϊκή Κατοικία» είναι ένας όρος που μπορεί να χρησιμοποιεί στο πλαίσιο της θρησκευτικής κατήχησης και να μην κάνει εντύπωση σε κανέναν.
Για την κυβέρνηση ή την αξιωματική αντιπολίτευση, που όσο να 'ναι είναι θεσμοί κάπως πιο κοσμικοί, η χρήση του όρου «Λαϊκή Κατοικία» είναι μια απάτη.
«Να προστατευθεί η Λαϊκή Κατοικία» απαιτούν κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι βουλευτές, ξέροντας ότι μιλούν για κάτι τόσο αφηρημένο, ώστε να μπορεί να βρίσκει θέση μέσα του ο καθένας από τους πιθανούς πελάτες-ψηφοφόρους. Κι όταν καμιά φορά ζορίζονται και αναγκάζονται να ορίσουν αυτό το αφηρημένο, φροντίζουν να δώσουν έναν ορισμό που και πάλι να μπορεί να χωράει σχεδόν τους πάντες: Πριν λίγες μέρες ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σάκης Παπαδόπουλος όρισε την «Λαϊκή Κατοικία» ως την κατοικία «που έχει αντικειμενικό κόστος μέχρι 300.000 ευρώ». (υποθέτω ότι με τον όρο «αντικειμενικό κόστος» εννοεί την αντικειμενική αξία, αν και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι πάντα ένα μυστήριο). Η Μαρία η Σπυράκη, αφού δάκρυσε για την «Λαϊκή Κατοικία που κινδυνεύει», δεν την όρισε διαφορετικά, οπότε συμπεραίνουμε πως αποδέχεται είτε το απολύτως αφηρημένο, είτε το «μέχρι 300.000 αντικειμενική».
Όπως καταλαβαίνετε και για την κυβέρνηση και για την αξιωματική αντιπολίτευση, σχεδόν όλες οι κατοικίες είναι «Λαϊκές» και άρα σχεδόν όλοι οι ιδιοκτήτες –συνεπείς, ασυνεπείς, κακοπληρωτές, τζαμπατζήδες, αναξιοπαθούντες κατα φαντασίαν και κατά συρροή, πραγματικά αναξιοπαθούντες– θα πρέπει με κάποιο τρόπο να διευκολυνθούν. Και επειδή η διευκόλυνση δεν είναι μια καλή κουβέντα κι ένα χτύπημα στην πλάτη, θα πρέπει κάποιοι να την πλήρωσουν. Και φαντάζομαι πια να είναι λίγοι οι συμπολίτες που στ’ αλήθεια δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που δεν πληρώνουν κάποιοι το πληρώνουν όλοι οι άλλοι.
Και η απόπειρα επιβάρυνσης όλων των υπολοίπων για τη διευκόλυνση όλων όσων δεν πληρώνουν, ανεξαρτήτως κατάστασης και αιτίας, δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που δημιουργεί η απάτη που ονομάζεται «προστασία της Λαϊκης Κατοικίας». Υπάρχει και ένα ακόμα μεγαλύτερο:
Εξαιτίας της απάτης αυτής δεν βοηθιούνται όσο θα έπρεπε, όσο το χρειάζονται, αυτοί που το έχουν στ’ αλήθεια ανάγκη. (ακόμα κι ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να καταλάβει πως όσο μεγαλώνεις τον αριθμό αυτών που βοηθάς, τόσο μικρότερη είναι η βοήθεια και άρα τόσο λιγότερο ωφελούνται όσοι τη χρειάζονται στ’ αλήθεια).
Φυσικά τα ίδια ισχύουν και για την απάτη που ονομάζεται γενικά και αόριστα «προστασία της πρώτης κατοικίας». Σπάω το κεφάλι μου αλλα δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος που για κάποιο λόγο πίστεψε ότι θα μπορεί, κάθε μήνα για 20 ή 30 χρόνια, να δίνει 1.500 ή 2.000 ευρώ για να ξεπληρώνει ένα δάνειο για ένα μεγάλο σπίτι σε μια «καλή» γειτονιά θα πρέπει να διευκολυνθεί να ζει στο ίδιο μεγάλο σπίτι, τη στιγμή που ενδεχομένως να μπορεί να ζήσει, χωρίς βοήθεια, στο νοίκι δίνοντας τον μήνα 700 ευρώ.
Σπάω το κεφάλι μου αλλά δεν καταλαβαίνω, γιατί αυτός ο τύπος πρέπει να διευκολύνεται με τον ίδιο τρόπο που διευκολύνεται και αυτός που δεν μπορεί να φύγει από την πρώτη του κατοικία επειδή δεν έχει να διαθέσει ούτε 250 ευρώ για νοίκι.
Αλλά δεν χρειάζεται (να σπάω το κεφάλι μου εννοώ). Αρκεί να μην κάνω το λάθος να πιστεύω ότι οι διακομματικές παπαρολογίες για την προστασία της «Λαϊκής Κατοικίας» και της πρώτης κατοικίας, γενικά και αόριστα, έχουν σκοπό να ικανοποιήσουν κάποια πραγματική ανάγκη πέρα από την αναγκη της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης να αυξήσουν την πολιτική τους πελατεία και να υποσχεθούν δωράκια, πληρωμένα από όλους τους υπόλοιπους, στους πιθανούς ψηφοφόρους τους. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου