ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Με το σφυρί όλα έγιναν συντρίμμια - Ποιος ο λαλάκας αυτής της ιστορίας;

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Όνειρο  τα  τσιμέντα. Όνειρο οι σοβάδες. Όνειρο τα τούβλα. Όνειρο τα σίδερα. Όνειρο  οι  βεράντες. Όνειρο τα κεραμίδια. Όνειρο οι  μπογιές. Όνειρο οι  λουτροκαμπινέδες. Όνειρο οι καναπέδες!
 

Ε αφού όλα αυτά τα όνειρα είναι «αντικείμενα». Και αφού τα «αντικείμενα»  είνα  αναλώσιμα, ε  τότε είναι  και εύθραυστα. Μ ένα  σφυρί έγιναν και θα γίνουν συντρίμμια


Οικόπεδο η χώρα. Οικόπεδο κάθε σπιθαμή γης αυτής της χώρας. Και  σε κάθε σπιθαμή  του οικοπέδου σηκώθηκαν  τσιμέντα,  τούβλα,  κεραμίδια,  σοβάδες, σίδερα, μπαλκόνια. Ετσι  από  την  ανεξέλεγκτη συσσώρευση    τούβλων και  σοβάδων προέκυψε η  οικονομία της οικοδομής. Το όνειρο  της οικοδομής   τροφοδότησε την  πλειονότητα της παραγωγικής μηχανής. Και η μηχανή  τροφοδοτήθηκε με  συσσώρευση  δανείων. Τα  δανεικά και αγύριστα

 

Με την κατάρρευση  παρασύρθηκε το όνειρο  της οικοδομής. Και με το πλήρωμα  του χρόνου και  της επέλασης  των ηλεκτρονικών  εκπλειστηριασμών,  συντρίμμια  το όνειρο  το τούβλινο και  πλαστικό

 

Το  σφυρί  αγαπητοί μου    φέρει   δύο  συμβολισμούς.  

Ο πρώτος αφορά στην  διαδικασία των    εκπλειστηριασμών. 

Ο   δεύτερος αφορά στο   σφυρί που  πίπτει επό  των κεφαλών όλων αυτών  των ονειροπαρμένων,  των  παραπλανημένων

 

Η στέγη έγινε  φυλακή. Το δάνειο έγινε κελί. Και οι τραπεζίτες και οι διάφοροι  άλλοι  δανειστές  μοιάζουν με  εκτελεστικά αποσπάσματα που σε «σκοτώνουν»  στην   στιγμή


Ποιο  το αποτέλεσμα; 

Οι  τραπεζίτες μια  χαρά. Οι   χιλιάδες  εργολάβοι κι αυτοί μια χαρά.  Και όσοι απ αυτούς χρεοκόπησαν  έχουν  φροντίσει   για  μια  ώρα ανάγκης. Και ακόμα μια χαρά οι  άνθρωποι που  για ένα κομμάτι  ψωμί  αγοράζουν τα δάνεια τα τραπεζικά!

 

Μια  χαρά και οι   οικοδόμοι  οι Αλβανοί. Κι αυτοί, με την  ασύστολη   εξαγωγή κεφαλαίων, φρόντισαν  να οικοδομήσουν στον τόπο τους  το  δικό τους όνειρο και  τις δικές τους μικρές επιχειρήσεις

 

Ποιος ο  λαλάκης αυτής της   ιστορίας; 

Ποιος είναι αυτός που  ψωνίστηκε με  το όνειρο  του  τούβλου και  του  σοβά;  

Μα φυσικά  οι  Νεοέλληνες  που έσπευσαν να δανειστούν, να υπογράψουν  τους όρους των  τραπεζών  και που κόντρα στα εισοδήματά τους, φορτώθηκαν ένα σκασμό αγύριστα δανεικά

 

Ασήκωτο το  τίμημα αυτής της σύγχονης παραμυθίας. Ασήκωτο το βάρος της  προσωπικής αποτυχίας. Ασήκωτη η  διάψευση ενός ονείρου που στηρίχτηκε στην μανία  της μικροαστικής καταξίωσης και  την  μανία για ιδιοκτησία!

 

Και  τώρα;  

Τώρα για χιλιοστή  φορά  παραπλανημένοι. 

Τώρα για   χιλιοστή  φορά σε πάσης φύσεως πολιτικές υποσχέσεις εγκλωβισμένοι. 

Και τώρα η ντουντούκα του Αλέξη  Τσίπρα με το  σύνθημα «κανένα σπίτι  στο χέρια τραπεζίτη» κατέληξε...

 στον  σκουπιδοτενεκέ της Μέρκελ!

 

Ο Ανδρέας Παπανδρέου της «Αλλαγής» καλλιέργησε το όνειρο  το μικροαστικό. 

Ο Κώστας Σημίτης το  τροφοδότησε με το  χρήμα  το πλαστικό. 

Ο  Κώστας Καραμανλής  το  αγκάλιασε  με  τον λαικισμό. 

Ο Γιωργάκης το προσπέρασε με  νόμο  προστατευτικό. 

Και τώρα ο  Τσίπρας   το γκρέμισε με πρόσημο  αριστερό

 

Ολοι  απ αυτό  το  όνειρο άρμεξαν.  

Ψήφους οι πολιτικοί.  

Εκατομμύρια  οι εργολάβοι. 

Δουλειά οι Αλβανοί. 

Και ένας  ωκεανός αυταπάτης για τους  ονειροπαρμένους ιδιοκτήτες. 

Τα  θέλαμε  τα πάθαμε. Η φούσκα έσκασε το όνειρο κατέρρευσε. 

Ας προσέχαμε!