Ημέρες Αυγούστου, το αναγεννησιακό για την ήδη σεμνή και ταπεινή –αν και ισχυρή– Ελλάδα έτος 2004. Μια παρέα υπερεκτιμημένων, ασορτί με την εποχή, εξυπνάκηδων, βρέθηκαν στο γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» καταθέτοντας, ως θεατές, οβολό παρουσίας στο γιορτάσι των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι αντίπαλες ομάδες ήταν η Ιταλία και το Μάλι, μια άγνωστη, για τους αναρίθμητους εξοργιστικά αγεωγράφητους, χώρα της Αφρικής, πρώην γαλλική αποικία. Στις κερκίδες επικρατούσε κλίμα μεμψίμοιρης αδιαφορίας για το ποιος θα κερδίσει, ασύμβατο με το δόγμα «υπέρ αδυνάτου» που κατά κανόνα ασπάζονται οι αχρωμάτιστοι φίλαθλοι. Ετσι, η ολιγομελής παρέα αποφάσισε να ποδηγετήσει το πλήθος διά της ασφαλούς μεθόδου επηρεασμού της κοινής γνώμης εξωθώντας σε ανακλαστικό μιμητισμό. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους άρχισαν να φωνάζουν ενθουσιωδώς «Μάλι, Μάλι» κι άντε πάλι «Μάλι, Μάλι».
Ηταν αρκετό. Με πολλαπλασιαστική ισχύ, ακολούθησαν οι διπλανοί, οι δέκα γίναν εκατό κι αυτοί χιλιάδες, σε δευτερόλεπτα η ιαχή «Μάλι, Μάλι», μια εξωτική λέξη, δονούσε το Νέο Φάληρο.
Στο ημίχρονο τα απορημένα βλέμματα των αντιπάλων ήταν όλα τα ευρώ. Οι Ιταλοί σαν να ζητούσαν εξηγήσεις –«Eλληνες, ακόμα δεν μας συγχωρέσατε;»–,ενώ τα παιδιά από την Αφρική ήξεραν βεβαίως για την κοιτίδα του πολιτισμού αλλά δεν πίστευαν ότι είχαν στην Ελλάδα τόσο θερμούς υποστηρικτές. Νίκησε η Ιταλία, χειροκροτήθηκαν οι χαμένοι.
Αυθόρμητο ή τεχνητώς υποβοηθούμενο, το χειροκρότημα έχει παλιό αντίλαλο. Ναι, και εδώ μας πρόλαβαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, στις παραστάσεις των μεγάλων τραγικών ήταν ο πρώτος δείκτης εύρους αποδοχής των έργων τους. Αλλά και η αντιπαθής μα χρήσιμη τάξη των κλακαδόρων συνέχισε τη δουλειά· στους κλακαδόρους καταγράφονται διαχρονικώς τα πιο χαμηλά ποσοστά ανεργίας. Στις θεατρικές παραστάσεις, σε όπερες, έδιναν το σύνθημα της πρέπουσας στιγμής για χειροκρότημα, προφυλάσσοντας τους πρωταγωνιστές από ενθουσιώδεις, άκαιρες, παρεμβάσεις φιλότεχνων, που θα αποσυντόνιζαν την ομαλή ροή.
Και όταν μιλούν οι αρχηγοί σε κομματικό ακροατήριο, υψιφώνων, μεσοφώνων, παραφώνων, κρυψίνων;
Σε μια χώρα τέως υπερφίαλη νυν καταρρακωμένη;
Τα λόγια τους...
σπανίως φτάνουν έως τα αυτιά για να τα επεξεργαστεί κατόπιν νηφάλια ο εγκέφαλος του καθενός.
Ο ηγέτης ανεβάζοντας ντεσιμπέλ, πυροδοτεί.
Αυτοστιγμεί, το χειροκρότημα όλα τα αλέθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου