Συνηθίζεται να λέγεται ότι μια δημοσκόπηση δεν είναι παρά η
φωτογραφία μιας στιγμής, μόνον που οι στιγμές δεν έχουν την ίδια
βαρύτητα όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης.
Μια βδομάδα πριν από τον
πρώτο γύρο της προεδρικής εκλογής στην Γαλλία, οι φωτογραφίες της
στιγμής έδιναν ελαφρά πτώση στους Μακρόν-Λεπέν και άνοδο στους Φιγιόν
και Μελανσόν, μια εξέλιξη σε πλήρη αντίστιξη με την παράδοση που θέλει
τελική συσπείρωση γύρω από τα δύο φαβορί για τον Δεύτερο Γύρο.
Αν
τα παραπάνω αποτυπώνουν ακριβώς τα δεδομένα στη Γαλλία, τότε τίποτε δεν
αποκλείεται: Από τη βεβαιότητα Δεύτερου Γύρου με Μακρόν - Λεπέν, περνάμε
στα πιθανά σενάρια Φιγιόν - Λεπέν, Μελανσόν - Λεπέν, χωρίς να
αποκλείεται και το λιγότερο πιθανό Φιγιόν - Μακρόν.
Το θρίλερ δεν
πρόκειται να τερματισθεί το βράδυ του Δεύτερου Γύρου, καθώς στην Γαλλία ο
Πρόεδρος μπορεί να κυβερνήσει ως επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας
μόνον αν έχει αυτοδύναμη πλειοψηφία στη Βουλή.
Ο Μακρόν δεν
διαθέτει κομματικό μηχανισμό με τοπικές αναφορές και επιρροές, ενώ η
Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο δεν πετυχαίνουν στον δεύτερο γύρο των
βουλευτικών ευρύτερες συσπειρώσεις. Έτσι και όποιος και από τους δύο να
είναι νικητής στον δεύτερο γύρο της προεδρικής με τα σημερινά δεδομένα
για να κυβερνήσει θα πρέπει να τα βρει με τους Ρεπουμπλικάνους, που θα
είναι το ισχυρότερο κόμμα στην Βουλή μετά τις εκλογές του Ιουνίου.
Ενα
είναι βέβαιο ότι...
όποιος και να είναι ο νικητής στον δεύτερο γύρο ο
διπολισμός στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας έχει δώσει τη θέση του σε μια
διάσπαση στα τέσσερα, η οποία σε καμιά περίπτωση δεν είναι προεκλογική
και συγκυριακή.
Η αστάθεια έρχεται στη Γαλλία με ζητούμενο πώς θα
αποτυπωθεί:
Με μιά νίκη του Μακρόν που θα ψάχνει για κοινοβουλευτική
πλειοψηφία με τη Λεπέν κυβέρνηση σε αναμονή;
Με μιά νίκη της Λεπέν που
θα είναι υποχρεωμένη να συγκατοικήσει με τους Ρεπουμπλικάνους με
απέναντί τους μια ριζοσπαστικοποιημένη Αριστερά;
Το λιγότερο
πιθανό αλλά ταυτόχρονα πιο ανατρεπτικό σενάριο είναι μια μονομαχία Λεπέν
- Μελανσόν στον Δεύτερο Γύρο με τις τοποθετήσεις και των δύο υποψηφίων
να δείχνουν προς την κατεύθυνση ρήξης με την πολιτική της Γερμανίας στην
Ευρωζώνη.
Αποσταθεροποιητικό είναι και το σενάριο Μακρόν -Λεπέν
γιατί αποκλείει από τον δεύτερο γύρο τους δύο εκλεκτούς της κομματικής
βάσης του υποψηφίου των Σοσιαλιστών, Αμόν, και του υποψηφίου των
Ρεπουμπλικάνων, Φιγιόν.
Αδιέξοδο θα είναι και το σενάριο Μακρόν -Φιγιόν
στον δεύτερο γύρο, καθώς αποκλείει υποψήφιο που εκφράζει αντισυστημική
αμφισβήτηση.
Στη Γαλλία δεν απαξιώνεται μόνο η πολιτική απέναντι
στην Κρίση της Ευρωζώνης του Ολάντ και του προκατόχου του Σαρκοζί.
Απαξιώνεται η στρατηγική επιλογή που ξεκίνησαν οι Μιτεράν - Ντελόρ το
1983, μια μακρά πορεία προς μια Νομισματική Ένωση, με τη Γαλλία να βάζει
το στοίχημα της υιοθέτησης των δημοσιονομικών σταθερών της Γερμανίας.
Ενα
στοίχημα εξωπραγματικό, από τη στιγμή που κατέστη ξεκάθαρο ότι ούτε η
Βόννη ούτε στη συνέχεια το Βερολίνο διαπραγματεύονται μια σύνθεση ή μια
μέση γραμμή πλεύσης, αλλά επί της ουσίας τη μεθόδευση και τον χρονικό
ορίζοντα προσαρμογής της Γαλλίας στο γερμανικό μοντέλο.
Η Γαλλία
αποδεχόταν τακτικά σκληρές προδιαγραφές για το κοινό νόμισμα, για να
πείσει τη Γερμανία να εγκαταλείψει το μάρκο, με την προσδοκία ότι εκ των
πραγμάτων το πλαίσιο του ευρωπαϊκού νομίσματος θα ήταν πιο χαλαρό, ένα
στοίχημα που χάθηκε.
Η πρώτη προειδοποίηση ότι η μονομερής
προσαρμογή της Γαλλίας στους γερμανικούς κανόνες είναι ασύμβατη με την
κοινωνική και την πολιτική σταθερότητα ήλθε την άνοιξη του 2002, όταν ο
ακροδεξιός Λεπέν, ο ιδρυτής του Εθνικού Μετώπου, πέρασε στον δεύτερο
γύρο της προεδρικής εκλογής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου