Δύο ομάδες. Η μία είναι οι «διάσημοι». Η άλλη, κατά τον παρουσιαστή, οι «κοινοί θνητοί». Όλοι οι παίκτες έκθετοι στα στοιχεία υποφέρουν, ιδρώνουν, κρυώνουν, πεινούν και διαγωνίζονται. Αφού θα έχει επικρατήσει μία πλευρά, από αυτήν θα βγει ο τελικός νικητής.
Μέσα στην όλη ψυχοσωματική δοκιμασία, θα περίμενε κανείς ζωηρότερο ενδιαφέρον να παρουσιάζουν οι επώνυμοι. Να ζοριστούν σαν κακομαθημένοι, ίσως, και να βγάλουν εγωισμό και σταριλίκι. Όμως, η αποκάλυψη έρχεται με το καλημέρα από την ομάδα της διπλανής πόρτας.
Η πρώτη μέρα, κατά την οποία στο αγώνισμα κέρδισαν οι «μαχητές», δηλαδή οι μη διάσημοι, έκλεισε με μια ψηφοφορία. Ένας παίκτης από την ομάδα των νικητών έπρεπε να εξοστρακιστεί προς την αντίπαλη ομάδα. Στους «μαχητές» περιλαμβάνονται από γυμναστές-γυμνάστριες, μέχρι μισθοφόρος, μοντέλο, άνεργος, επιχειρηματίας, υπάλληλοι και καλλιτέχνες. Τελικά, οκτώ από τους δεκατρείς το πρώτο βράδυ αποφάσισαν, ψηφίζοντας μυστικά, να αποχωρήσει ο Γιώργος Αγγελόπουλος, εκπαιδευτής θαλασσίων σπορ. Γιατί, αναρωτιέται κανείς.
Ο διωχθείς φάνηκε από την αρχή πως ξεχωρίζει σε σχέση με τους υπόλοιπους σε ρώμη, αλλά και στη συμπεριφορά. Πήρε πρωτοβουλίες κατά την εγκατάσταση στο φυσικό περιβάλλον, έδωσε λύσεις και απέδωσε καλά στις δοκιμασίες. Δεν προσέβαλε κανέναν – απεναντίας, ίσως υπήρξε ευγενικός σε σημείο που ο νεοέλληνας παραξενεύεται και γίνεται καχύποπτος. Αν κάποιος παίζει με αμιγές κριτήριο τον ατομισμό, τον θέλει εκτός παιγνιδιού. Όμως, έτσι κανείς δεν κερδίζει σε μιαν ομάδα που χάνει, που για να παράξει νικητές πρέπει να επιβιώσει ως σύνολο.
Από την πρώτη στιγμή ο απόβλητος βοήθησε το νέο του στρατόπεδο. Δάρθηκε με τα κύματα και μάτωσε για να βγάλει μετά από ώρες τρία ψάρια – τη σούπα της ομάδας. Στο επόμενο αγώνισμα συνέβαλε σε σημείο να του αφιερώσουν τη νίκη. Όλοι έχουν έναν καλό λόγο.
Την ίδια ώρα οι απέναντι σφάζονται, ξεκατινιάζονται σε διαλόγους χωρίς ειρμό. Εν όψει της επόμενης ψηφοφορίας δεν αναζητούν τον πιο αδύναμο, αλλά τον πιο ικανό. Συγχρόνως, χρειάζονται αποδείξεις για να πιστέψουν ότι στους άλλους δεν έχουν παραχωρηθεί περισσότεροι πόροι.
Δεν κρίνεις μια κοινωνία από δώδεκα περιπτώσεις. Από την άλλη...
η σε μη προαναγγελθείσα ψηφοφορία πλειοψηφία των τριών τετάρτων είναι εντυπωσιακή. Όχι άσχετη, ίσως, με την αδυναμία ομιλίας στοιχειωδών ελληνικών από αρκετούς και αρκετές. Τραβηγμένο, να προβλέφθηκε σκόπιμα από το κάστινγκ. Και χαρακτηριστικό του τι ισχύει σε μεγάλο βαθμό στη χώρα, δηλαδή ιαχές και «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα».
Μακάρι οι «μαχητές» να τα πάνε καλύτερα. Συσκέπτονται. Ακόμα και ορθές αποφάσεις, όμως, συχνά ματαιώνονται από κακές αξίες.
ΥΓ – Μορφή της υπόθεσης, μία νεαρά, η οποία χαμογελά διαρκώς, κάνει γιόγκα και εξασκεί την πραότητα. Ίσως ψηφίζει ποτάμι.
ΥΓ – Μορφή της υπόθεσης, μία νεαρά, η οποία χαμογελά διαρκώς, κάνει γιόγκα και εξασκεί την πραότητα. Ίσως ψηφίζει ποτάμι.
ΥΓ2 – Το επεισόδιο περιγράφηκε σε μπλογκ με τίτλο: «Τον έδιωξαν από την ομάδα και τους κάρφωσε στεγνά!» Διαδικτυακές αντανακλάσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου