ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Ενας αριστερός διανοούμενος

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Τώρα εξηγούνται όλα. Οφείλω δε να απολογηθώ στον κ. Νίκο Καρανίκα διότι τον είχα παρεξηγήσει. Με μπέρδεψε λίγο το ύφος του ανθρώπου που γεννήθηκε για να μην τον νοιάζει τίποτε, το βλέμμα αυτό που πασκίζει να συγκεντρωθεί σαν να σημαδεύει τη μύγα που διέκοψε τη μακαριότητά του. Mea culpa. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι όλ’ αυτά δεν είναι παρά τα φαινόμενα που απατούν. Πίσω από τη συννεφιασμένη πρόσοψη κρύβεται η ηλιοφάνεια της αριστερής διανόησης. Ταπεινός εργάτης του πνεύματος ο ίδιος, κοντά στην αγνή λαϊκή ψυχή, μίλησε για τον θαυμασμό του για τη Μενεγάκη, για να εκφράσει το λαϊκό αίσθημα. 


Ομως η σοφία, όσο κι αν προσπαθείς να την κρύψεις, κάποια στιγμή διαρρηγνύει τα ιμάτιά της και αρχίζει και σου τρέχει από τα μπατζάκια. Με άρθρο του στην εφημερίδα «Αυγή», που φέρει τον τίτλο «Απέναντί μας η δεξιά και ως νοοτροπία», ο κ. Καρανίκας μάς ξεναγεί στο σπήλαιο της σοφίας του.

Το ύφος είναι εξομολογητικό, εμφανώς επηρεασμένο από τον Ρουσό, που στα νιάτα του μαζί με τον «άθεο και υλιστή» Ντιντερό βοήθησε αυτόν και την παρέα του να ανιχνεύσουν τον Διαφωτισμό. Ο άνθρωπος μιλάει ανοιχτά, με τη γενναιοδωρία του τίμιου διανοητή. Δεν κρύβει τις πηγές του. Και απλώνει τη βεντάλια τους: Τολστόι, Βάρναλης, Ρίτσος, Λένιν, Μαρξ, Μπακούνιν, Ντοστογιέφσκι, Ταρκόφσκι, Βισκόντι, Αγγελόπουλος. Εμαθε να μισεί τον φασισμό και τον ρατσισμό από τον Πασκάλ και τον Μπρικνέρ. Δεν λέει όμως ότι έμαθε πως μπορείς να κάνεις τον Γύρο του Κόσμου σε Ογδόντα Ημέρες από τον Ιούλιο, άντε και Ιούνιο, και τον Βερν. Και το κυριότερο. Δεν μπέρδεψε ποτέ του τον Πασκάλ με τον Μπρικνέρ, ούτε με τον Pascal Terzis. Και μην ξεχνάμε ότι ο Πασκάλ, όχι ο Μπρικνέρ, ο άλλος, έγραψε το περίφημο αντιρατσιστικό έργο Les Pensées που επηρέασε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.


Και συνεχίζει αμερόληπτος: «Καταλαβαίναμε και αγαπούσαμε τα κορίτσια διαφορετικά από τους φαλλοκράτες». «Ημασταν μαζί με τα κορίτσια φεμινιστές, γιατί μας άρεσε το κομμάτι της ιστορίας με τις σουφραζέτες και τη Σιμόν ντε Μποβουάρ». Και μη νομίζετε ότι όλ’ αυτά τα γράφει για να μας κάνει επίδειξη γνώσεων. Μας τα γράφει για να μας εξηγήσει πόσο διαφέρει η Αριστερά από τη Δεξιά. 


Ποια είναι η Δεξιά; 


«Η Δεξιά είναι η άρνηση των ανθρώπινων αναστεναγμών», μας διαβεβαιώνει σε μιαν αποστροφή που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Ξυδάκη και Κουράκη. Και για να αποκαλύψει ότι όταν αυτός και η αριστερή παρέα του διάβαζαν φιλοσοφία –Πασκάλ φέρ’ ειπείν– οι δεξιοί συνομήλικοί τους διάβαζαν «4 Τροχούς», όπου αρθρογραφούσε και ο σημερινός υφυπουργός Παιδείας. Τώρα στον Θεό σας. Δεν είναι καλύτερος, ο Βλάσης ο Πασκάλ;


Ενα μόνο σημείο από την εξομολόγηση του αριστερού διανοουμένου τολμώ να πω ότι ενδέχεται να χρειάζεται περαιτέρω επεξεργασία. Εκεί που λέει ότι...

 η «συλλογική δημοκρατική αντίληψη των πραγμάτων», που διαφέρει ριζικά από τη Δεξιά, οδηγεί στον ορθολογισμό.  

Δεν διαφωνώ. Προς Θεού. Σε τέτοιες περιπτώσεις σαν του κ. Καρανίκα πρέπει πάντα να λες «ναι». Απλώς, μετά από τέτοιους συλλογισμούς που αναπτύσσονται στο άρθρο, ο ορθολογισμός μοιάζει με πλεονασμό.


Και για όσους δεν κατάλαβαν. Εχουμε μπλέξει άσχημα, πολύ πιο άσχημα από όσο νομίζουμε.