Πρώτα το ρεπορτάζ, first things first, που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας να απαντήσει στις αιτιάσεις ότι δεν έχει στρατηγική, επιλέγει το «σκληρό ροκ», ο Νίκος Ανδρουλάκης δέχεται εισηγήσεις να «διορθώσει» την τακτική του και να κάνει στροφή στη δομική αντιπολίτευση, μια στροφή προς το πολυαγαπημένο Κέντρο που όλοι το θέλουν αλλά λίγοι ξέρουν πώς θα το κατακτήσουν.
Δύο πρόσφατες κινήσεις του έχουν ενδιαφέρον:
♦ Πρώτον, σε πρόσφατη εσωκομματική συνεδρίαση του ΠΑΣΟΚ αναγνώρισε ότι ήταν λάθος η επιλογή του κόμματός του να καταψηφίσει –μαζί με το ΜέΡΑ25 και το ΚΚΕ– την εξυγίανση των ναυπηγείων Ελευσίνας.
♦ Σε μια δεύτερη κίνηση, αποφάσισε να μη συναντήσει εκ νέου την εξεταστική της Ευρωβουλής για τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, τη γνωστή PEGA, που βρέθηκε στην Ελλάδα, βλέποντας ίσως ότι κινδύνευε να βρεθεί καλεσμένος σε ένα «πάρτι» του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι, έστειλε ένα υπόμνημα με το οποίο προαναγγέλλει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Στην πρώτη περίπτωση, την καταψήφιση του νομοσχεδίου για τα ναυπηγεία, που προκάλεσε τριγμούς και στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής του ομάδας και απορίες στο κεντρώο ακροατήριο, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ την απέδωσε σε λάθος εισηγήσεις.
Στη δεύτερη, την επιλογή να μην ανακυκλωθούν οι καταγγελίες για τις υποκλοπές του τηλεφώνου του προς όφελος της Κουμουνδούρου, στη Χαριλάου Τρικούπη διαπιστώθηκε το προφανές: ότι μετά από τρεις μήνες το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται καθηλωμένο δημοσκοπικά και ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει οριακά κέρδη —που μπορεί να οφείλονται και στη φυσιολογική αύξηση της συσπείρωσης του— φέρνοντας στα μέτρα του ένα σοβαρό ζήτημα.
Είναι προφανές ότι ο ανταγωνισμός με τον ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα με τη γλώσσα και τα εργαλεία του, θα ευνοεί πάντα τον Τσίπρα. Πολλώ δε μάλλον όταν σου έχει κλέψει το «γήπεδο» και το έχει κάνει «έδρα». Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κάνει «δική του» μια σοβαρή υπόθεση με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει: κατεβάζοντάς την στα μέτρα του με φήμες και μυθεύματα. Και ήθελε και τον Ανδρουλάκη ως «γκεστ σταρ»!
Ως γνωστόν, στην πολιτική οι διαπιστώσεις δεν αρκούν αν δεν συνοδεύονται από πρωτοβουλίες που αφορούν τουλάχιστον ένα μέρος του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνεσαι. Και το ακροατήριο αυτό έχει ορισμένα χαρακτηριστικά. Οι ψηφοφόροι του Κέντρου διακρίνονται από δυσανεξία απέναντι σε ισοπεδωτικές αντιπολιτευτικές τακτικές και αναζητούν αξιόπιστες και πειστικές απαντήσεις στα ζητήματα της καθημερινότητάς τους —που γίνονται όλο και πιο σύνθετα. Και ανάμεσά τους υπάρχει ένα βουβό ακροατήριο που έως σήμερα δεν φαίνεται να έχει ελκυστικότερη επιλογή από τη «μητσοτακική ΝΔ».
Αντί λοιπόν να κερδίσει από τις υποκλοπές, το ΠΑΣΟΚ άφησε τον Τσίπρα να μετατρέψει την υπόθεση σε ένα...
αλαλούμ σπερμολογίας και κατέληξε να αντιμετωπίζει τις επιφυλάξεις ενός τμήματος των κεντρώων ψηφοφόρων. Οι οποίοι, για μια ακόμη φορά, αναδεικνύονται στο πιο κρίσιμο μέγεθος των επερχόμενων εκλογών.
Από την άλλη πλευρά, χώρος για δομική αντιπολίτευση υπάρχει. Τον έχει αφήσει εντελώς ελεύθερο ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποδεδειγμένα δεν μπορεί να την ασκήσει, αφού οι επιδόσεις του σε συνθήκες κανονικότητας είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Και πόσο πιο πολύ να τονίσει η Κουμουνδούρου ότι το πεδίο είναι ελεύθερο όταν αναθέτει —εν είδει σατιρικής εκπομπής για τα 80s— την Πολιτική Στρατηγική στην ολόφρεσκη ματιά του Στέφανου Τζουμάκα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου