Γράφει ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Πήραν κι έδωσαν τα δημοσιεύματα για τη δοκιμή τουρκικού πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς.
Άλλοι κινδυνολογούν κι άλλοι υποτιμούν τον κίνδυνο.
Αλλάζει έστω ένα χιλιοστό του χιλιοστού το καθήκον μας να υπερασπιστούμε την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας και την ελευθερία μας οτιδήποτε κι αν φτιάξουν ή αποκτήσουν οι Τούρκοι;
Οχι. Το καθήκον είναι εκεί, ακλόνητο, μπετόν αρμέ. Απλά πρέπει να προβληματιζόμαστε και να αποκτούμε θετικά κίνητρα για δράση.
Πρέπει να καιγόμαστε πάντα από τη φιλοδοξία να γινόμαστε όλο και πιο ισχυροί, καλύτεροι, δυνατότεροι, να εμπνέουμε δέος στους εχθρούς και σεβασμό στους συμμάχους. Και αυτό το κύρος εκ της ισχύος μας, να το παίρνει η κυβέρνηση και να το βάζει στο ζύγι των σχέσεων και διαπραγματεύσεων με τους συμμάχους μας. Να μην επαναλάβουμε ποτέ τη σχιζοφρένεια του παρελθόντος, να είμαστε στο ΝΑΤΟ, σύμμαχοι με τους Αμερικανούς και να πουλάνε αντιαμερικανισμό μέχρι και υποτίθεται δεξιές κυβερνήσεις.
Εκεί, σε αυτές τις εγκληματικές πολιτικές ξεκίνησε η κατηφόρα που οδήγησε στην απώλεια του 40% της Κύπρου. Κι όλο αυτό το έσπρωχνε η αριστερά, διότι η γραμμή από τα «κεντρικά» ήταν η αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ.
Οι ΗΠΑ, χάρις στο σθένος του Γεωργίου Παπανδρέου και σταθμίζοντας τότε τα συμφέροντά τους, απέναντι στον πιο συγκροτημένο και σταθερό αντικομμουνιστή της Ελλάδας, μας πρόσφεραν την Ενωση το 1964 με το Σχέδιο Ατσεσον, το υπονόμευσαν ο Μακάριος, ο Ανδρέας, η αριστερά και άλλοι, ψωνίσαμε από σβέρκο και η Αμερική αποφάσισε να αλλάξει άλογο, αφού ο Μακάριος παρίστανε τον Κάστρο με ράσα και πούλαγε «αδέσμευτη πολιτική» και νταραβέρια με το Ανατολικό Μπλοκ.
Το βαθύ κεμαλικό κράτος, μετά την πικρή εμπειρία του εμπάργκο όπλων από τις ΗΠΑ από το 1974 έως το 1977, είπε «ποτέ ξανά» και το τουρκικό κράτος έκανε έκτοτε κάτι σοφό με επιμονή και σχέδιο. Όσο εμείς κωλοβαράγαμε με την αριστερίλα και τον χαζοφιλελέ πασιφισμό, καταστρέφοντας την πολεμική βιομηχανία μας, οι Τούρκοι χτίζανε τεχνολογική αυτονομία.
Εδώ βέβαια οι άπλυτοι επιτίθενται σε τομείς ΑΕΙ που κάνουν έρευνα και ανάπτυξη στρατιωτικής τεχνολογίας και η «κεντροδεξιά» αναχαράζει. Η μόνη «τεχνολογία» που γνωρίζουν είναι ο λουλάς, που ως γνωστόν, όταν καπνίζει, εσύ δεν πρέπει να μιλάς.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ντε και καλά κρατισμό. Η πολεμική μας βιομηχανία θα έπρεπε να εκσυγχρονιστεί και εξυγιανθεί, με είσοδο επενδυτών, συμπράξεις και συνεργασίες και συνεχή επιδίωξη μεταφοράς τεχνολογίας αιχμής στη χώρα μας.
Σε όλες τις σοβαρές χώρες η πολεμική βιομηχανία είναι πρωτοπόρος στην ανάπτυξη τεχνολογίας, που μετά με τη μαζική παραγωγή γίνεται φθηνότερη και περνάει και σε πολιτικές χρήσεις. Π.χ. η εξέλιξη των κινητήρων εσωτερικής καύσης και τα ελαφρά κράματα μετάλλων και άλλων υλικών με μεγάλες αντοχές πέρασαν πρώτα από την ανάπτυξη και εφαρμογή στην πολεμική αεροπορία και μετά πέρασαν στην πολιτική αυτοκινητοβιομηχανία κι αλλού.
Δεν είναι ποτέ αργά. Και το πιο μεγάλο ταξίδι ξεκινάει με ένα βήμα. Πρέπει να το κάνουμε. Εχουμε την πολυτιμότερη, ακριβότερη και ποιοτικότερη πρώτη ύλη: μυαλά, ανθρώπους. Τους ίδιους που διαπρέπουν σε ξένες πολεμικές βιομηχανίες. Αρκεί να δημιουργήσουμε το υγιές περιβάλλον για να δημιουργηθούν τέτοιες εταιρίες. Δεν χρειάζεται να τις φτιάξει το κράτος, απλά να μην τις πνίξει, να εξασφαλίσει τις απαραίτητες συνθήκες. Σε συνεργασία με τις εταιρίες των συμμάχων μας μπορούν να γίνουν και θα γίνουν θαύματα, τα οποία θα απασχολήσουν με καλές αμοιβές τους νέους επιστήμονες μας, θα δημιουργήσουν ποιοτική και ποσοτική αύξηση στην οικονομία μας.
Ενας τόνος γεωργικά προϊόντα αξίζει μερικές εκατοντάδες ευρώ.
Ενας τόνος προϊόντα μεταποίησης αξίζει χιλιάδες ευρώ.
Ενας τόνος προϊόντα υψηλής τεχνολογίας αξίζει εκατομμύρια.
Εάν θέλουμε να υλοποιήσουμε τον βασικό στόχο της πολιτικής, να κάνουμε την Ελλάδα ισχυρή και τους πολίτες της να ευημερούν...
η ανάπτυξη ισχυρής πολεμικής βιομηχανίας, η απόκτηση πυρηνικής τεχνολογίας για την παραγωγή φτηνής ενέργειας και παράλληλα η ρεαλιστική ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μαζί με την αναγέννηση του πρωτογενούς τομέα αποτελούν θεμέλια για μια ασφαλή και ισχυρή Ελλάδα.
Προϋπόθεση να απαλλαγούμε από τον καρκίνο της μηδενιστικής αριστεράς και τις ψευτοφιλελεύθερες μεταστάσεις του.
Μαζί με ισχυρή εθνική παιδεία, γλώσσα και ταυτότητα, που θα γίνει ξανά καθήκον της Παιδείας, θα περάσουμε στη νέα εποχή, διασφαλίζοντας την επιβίωση, την ελευθερία και την ευημερία του Εθνους μας, που γίνεται πάλι Ακρίτας του πολιτισμένου κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου