Γράφει ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης
Διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά ότι βάλει ο ανθρώπινος νους σχετικά με τα ελληνοτουρκικά.
Για να ξεκαθαριστούν, ωστόσο, τα πράγματα και για να έχουμε μια όσο το δυνατόν ευκρινέστερη εικόνα της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί πλέον με την αύξηση της έντασης των απειλών από τουρκικής πλευράς, χρειάζεται -εκτός από ψυχραιμία- και μια πολύ απαιτητικότερη συζήτηση από αυτή που διεξάγεται σήμερα στην δημόσια σφαίρα. Προφανώς και δεν υπάρχει μαγική λύση. Πριν από όλα, ωστόσο, πρέπει να διευκρινιστούν μερικά βασικά θέματα.
Άραγε έχει ξεκάθαρη και αποκρυσταλλωμένη άποψη η κοινή γνώμη της Ελλάδας για το ποιο είναι το εθνικό συμφέρον;
Έχει μήπως το πολιτικό μας σύστημα;
Υπάρχει μια εθνική στρατηγική γενικής αποδοχής σχετικά με τα ελληνοτουρκικά;
Οι απαντήσεις αυτές είναι καθοριστικής σημασίας καθώς καμιά κυβερνητική πολιτική, όσο επιτυχής κι αν είναι, δεν μπορεί να έχει αντίκρισμα εάν δεν τυγχάνει της κοινωνικής αποδοχής.
Θεωρεί κανείς σε αυτό τον τόπο ότι κάποια κυβέρνηση -η οποιαδήποτε κυβέρνηση- μπορεί να συνεννοηθεί (σοβαρά μιλάμε τώρα) με κόμματα σαν το Μέρα 25, την Ελληνική Λύση ή το ΚΚΕ;
Μπορεί να συνεννοηθεί και να χαράξει από κοινού έναν εθνικό γεωστρατηγικό σχεδιασμό με την αξιωματική αντιπολίτευση όταν αυτή από τη μια προτείνει την επέκταση 12 μιλίων νότια της Κρήτης και από την άλλη δεν ψηφίζει για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας, άλλοι ζητούν να γκρεμιστεί ο φράχτης του Έβρου άλλοι να μην μπουν στο ΝΑΤΟ η Φιλανδία και η Σουηδία για να εξυπηρετηθεί ο σύντροφος Πούτιν;
Σοβαρά μιλάμε τώρα, δεν κάνουμε πλάκα!
Αυτή η αλλοπρόσαλλη πραγματικότητα την οποία γνωρίζουν πολύ καλά οι απέναντί μας φίλοι, αποτελεί ένα στρατηγικής σημασίας μειονέκτημα. Στελέχη των κόμματων της αντιπολίτευσης διακινούν σε βάρος των εθνικών συμφερόντων και υπέρ μιας αρρωστημένης ιδεολογίας, fake news για νεκρά παιδιά που δεν υπάρχουν νομιμοποιώντας την τουρκική προπαγάνδα . Έλληνες ευρωβουλευτές καταγγέλλουν την χώρα μας για push backs, πράγμα που προπαγανδίζει ψευδώς η Τουρκία και αρχηγοί κόμματων κατηγορούν ότι το λιμενικό μας πνίγει τους μετανάστες. Δηλώσεις που γίνονται στο ελληνικό κοινοβούλιο επικαλούνται οι Τούρκοι πολιτικοί και ο τουρκικός ελεγχόμενος τύπος για να τεκμηριώσουν τις τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας…
Ένα άλλο πολύ βασικό θέμα είναι να γνωρίζει η κοινή γνώμη τι διαπραγματεύεται η χώρα μας σχετικά με τις οριοθετήσεις των θαλασσίων ζωνών, πράγμα πολύπλοκο και δυσνόητο. Επίσης, πρέπει να εξηγηθεί στην κοινή γνώμη ότι συμβιβασμός δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αν, για παράδειγμα, καταλήξουμε στη Χάγη και βγει μια απόφαση, να είναι σε θέση η ελληνική κοινωνία να την αξιολογήσει και κυρίως το σύνολο του πολιτικού συστήματος να την αποδεχτεί, και να μην αρχίσει να ουρλιάζει για Γουδιά και κρεμάλες στο Σύνταγμα… Να είμαστε, δηλαδή, σε θέση να κατανοήσουμε και να εκτιμήσουμε την όποια απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου το οποίο παρεμπιπτόντως συνεχώς επικαλούμαστε, λες και έχουμε εξασφαλίσει την γνωμοδότησή του!
Είναι πλέον ανάγκη...
να αλλάξει η στρατηγική της μετάθεσης του προβλήματος στο μέλλον. Η πολιτική της μη λύσης που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις μας προς αποφυγή του πολιτικού κόστους, είναι σαφέστατα μια λάθος πολιτική, καθώς η μετάθεση στο μέλλον λειτουργεί σε βάρος μας λόγω της τεράστιας δημογραφικής διαφοράς μας και της αύξησης των διεκδικήσεων από την πλευρά της Τουρκίας. Ήδη αυτό γίνεται φανερό με τις νέες διεκδικήσεις που βάζει συνεχώς πάνω στο τραπέζι η Άγκυρα τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Προφανώς, με ένα ασιατικό, επιθετικό, παραβατικό και αναξιόπιστο κράτος όπως η Τουρκία, είναι δύσκολο να διευθετήσεις τις διαφορές σου. Η τουρκική πολιτική υπονομεύει ιστορικά την εθνική ανεξαρτησία της χώρας μας. Ακόμα κι αν καταφέρναμε να κλείσουμε όλα τα θέματά μας, η Τουρκία μετά από λίγο θα άνοιγε καινούργια…
Άρα το ελληνικό σχέδιο οφείλει να λάβει υπόψη του και αυτόν τον καθοριστικό παράγοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου