"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: H πιο τίμια εικόνα της Ελλάδας

 

ΑΡΘΡΟ - ΔΥΝΑΜΙΤΗΣ

Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Την εικόνα θα την έχετε φαντάζομαι δει
.

 Ιερατείο και καμαρωτοί παράγοντες του τόπου (ανάμεσα τους και ο υφυπουργός αθλητισμού Αυγενάκης) ανεβασμένοι στην εξέδρα σε εγκαίνια αθλητικών εγκαταστάσεων στη «λεβεντογέννα» (αν και το «οπλοφορούσα» είναι κάπως πιο ακριβές). Διπλά στη εξέδρα, παραπεταμένος, ο πρόεδρος της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής ο οποίος μετακινείται με αμαξίδιο και δεν κατάφερε ν’ ανέβει στην εξέδρα καθώς κανείς δεν προνόησε για ειδική ράμπα.  

Πολλοί συμπολίτες βρήκαν τη συγκεκριμένη εικόνα εξοργιστική, για «εικόνα ντροπής» έγραφαν τα ευαίσθητα μέσα ενημέρωσης και ομολογώ οτι δεν τους καταλαβαίνω. Αν εξαιρέσω κάποιους που μπορεί να ζουν στο εξωτερικό ή μόλις να ήρθαν από εκεί, οι υπόλοιποι δεν μπορεί να μην ξέρουν ότι αυτή η εικόνα είναι απολύτως αντιπροσωπευτική της Ελλάδας. Τόσο αντιπροσωπευτική που κανονικά θα πρέπει να γίνει καρτ ποστάλ με γαλανόλευκα σημαιάκια και logo του υπουργείου Τουρισμού και να πωλείται στα τουριστικά σταντ μαζί με καρτ-ποστάλ της Ακρόπολης και των Ευζώνων.

 Στην πραγματικότητα είναι η πιο τίμια εικόνα της Ελλάδας. Είναι μια εικόνα που λέει μόνο αλήθεια.

Πέντε (!) παπάδες σε εγκαίνια αθλητικού χώρου (τόσοι πολλοί πιθανότατα επειδή είναι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι καθώς σε αυτούς τους χώρους είναι που ακούγονται οι περισσότερες χριστοπαναγίες και πέφτουν τα μεγαλύτερα καντήλια), παράγοντες κορδωμένοι σαν βαρουφάκηδες (ή παγόνια όπως είναι πιο γνωστά αυτά τα όντα) και το άτομο με αναπηρία στην άκρη, παραπεταμένο, κάτω από την εξέδρα. Η μόνη διαφορά με την πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι με αναπηρία δεν θα έφταναν ούτε μέχρι την εξέδρα καθώς το χάλι των ελληνικών «πεζοδρομίων», των Ελλήνων οδηγών και των αρμόδιων να επιβάλουν τον νόμο σε άσφαλτο και «πεζοδρόμια» (σε εισαγωγικά γιατί οι μόνοι που δεν εξυπηρετούνται είναι οι πεζοί) δεν θα τους επέτρεπε να μετακινηθούν από το σπίτι τους μέχρι το γήπεδο. Υπό αυτήν την έννοια η εικόνα που εξόργισε πολλούς ανυποψίαστους μέχρι χτες συμπολίτες είναι και κάπως καλύτερη από την πραγματικότητα, την οποία όμως οι συμπολίτες ξέρουν πολύ καλά και ανέχονται ακόμα καλύτερα.  

Αυτή η εικόνα που σας εξόργισε είναι η Ελλάδα που βλέπετε κάθε μέρα και αδιαφορείτε ακριβώς όπως ο Αυγενάκης, οι λοιποί παράγοντες και οι παπάδες

Είναι η Ελλάδα που βοηθάτε να διατηρηθεί κάθε φορά που δεν καταγγέλετε κάποιον που έχει παρκάρει στο πεζοδρόμιο λέγοντας «έλα μωρέ τώρα, γιατί να πάρω την αστυνομία... και πού να το βάλει ο άνθρωπος;», κάθε φορά που εσείς αφήνετε το άμαξι σε κάποια διάβαση «για δύο λεπτάκια», κάθε φορά που απολαμβάνετε τον καφέ ή το ποτό σας σε τραπεζάκι που μετατρέπει το πεζοδρόμιο σε μπαρ ή καφέ, κάθε φορά που ανέχεστε μια αντικοινωνική-παραβατική συμπεριφορά επειδή σας βολεύει ή επειδή δεν σας ενοχλεί.

Ο Αυγενάκης, οι λοιποί παράγοντες και οι παπάδες δεν κάνουν τίποτα διαφορετικό από ό,τι κάνετε οι περισσότεροι καθημερινά.  

Αδιαφορούν. 

Κι ας λέει ο Αυγενάκης στην αναγκαστική απολογία του (γραμμένη με τον συνήθη αστείο τρόπο του ανθρώπου που καταλαβαίνει ότι πρέπει να απολογηθεί αλλά δεν καταλαβαίνει τι το κακό έκανε) ότι «η κουλτούρα της συμπερίληψης είναι φιλοσοφία στο υφυπουργείο αθλητισμού».  

Αδιαφορούν τόσο πολύ που ούτε καν προσέχουν τον ανάπηρο κι αν τον προσέχουν τότε πιστεύουν ότι η θέση του είναι εκεί, παράμερα.  

Γιατί διαφορετικά, αν τον πρόσεχαν ή αν πίστευαν ότι η θέση του δεν είναι εκεί...

 

 θα κατέβαιναν από την εξέδρα (που ο μόνος λόγος ύπαρξης της είναι να υπενθυμίζει την εξουσία και να ικανοποιεί τη ματαιοδοξία) για να σταθούν πλάι του.  

Αλλά αδιαφορούν. Όπως και οι περισσότεροι από σας. Και ίσως αυτή η υπενθύμιση της αδιαφορίας είναι που εξοργίζει τόσο σ’ αυτή τη φωτογραφία. Γιατί η στάση των παραγόντων και των παππάδων είναι ο καθρέφτης της δικής σας στάση. Και οι καθρέφτες που μας θυμίζουν πώς είμαστε στ’ αλήθεια μπορεί να γίνουν πολύ εξοργιστικοί. Και μπράβο τους.



Δεν υπάρχουν σχόλια: