Ο ευφυής Αµερικανός πολιτικός Χιούμπερτ Χάμφρεϊ έλυσε με μια ατάκα όλα τα ακανθώδη ζητήματα που δημιουργεί η ελευθερολογία.
Εκεί που άλλοι προτείνουν περιορισμούς, ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επισήμανε το θεμελιώδες: «Το δικαίωμά σου να ομιλείς δεν προϋποθέτει και υποχρέωσή μας να σε πάρουμε στα σοβαρά».
Το «δόγμα Χάμφρεϊ» ισχύει πολύ περισσότερο με τα προβλήματα της Δικαιοσύνης, που γλαφυρώς περιέγραψε τις προάλλες η συνάδελφος Ιωάννα Μάνδρου. «Για δεκαετίες, στη χώρα μας δεν υπάρχει έργο, επένδυση, δημόσια σύμβαση που να μη φθάνει στα δικαστήρια για χίλιους δυο λόγους και να μπλοκάρεται για μεγάλο διάστημα, ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις οριστικής ματαίωσης», έγραψε, προσθέτοντας: «Από τη μία η νομοθεσία, που επέτρεπε –αυτό συνεχίζεται με ελάχιστες τροποποιήσεις– στον καθένα να προσφύγει για οτιδήποτε και να ζητήσει να σταματήσει ένα έργο και, από την άλλη, υπήρχε και μεγάλη καθυστέρηση εκδίκασης αυτών των υποθέσεων από τους αρμόδιους δικαστικούς σχηματισμούς» («Η κατάρα των προσφυγών», «Καθημερινή» 24.5.2022).
Αυτό είναι ακριβές και δεν περιορίζεται μόνο στα έργα. Ισχύει και με τις αβάσιμες μηνύσεις και αγωγές ειδικώς κατά του Τύπου.
Υπάρχουν αρκετοί μεγαλοσχήμονες που γνωρίζουν ότι ακόμη και μια αθωωτική απόφαση είναι αρκετά μεγάλη ποινή για να σιωπήσει μια ενοχλητική φωνή. Τα δικαστικά έξοδα, η ταλαιπωρία, το ψυχικό άλγος που παράγονται από μια δικαστική εμπλοκή (η οποία με τους ελληνικούς ρυθμούς απονομής της δικαιοσύνης μπορεί να τραβήξει και δέκα χρόνια) είναι αρκετό αντικίνητρο για να πει κάποιος μια άβολη αλήθεια. Το «άσ’ το καλύτερα γιατί θα μπλέξουμε» έχει κυριολεκτική ισχύ. Είτε αφορά την αποκάλυψη ενός σκανδάλου είτε το ξεκίνημα μιας νέας επένδυσης.
Ομως «για την “κατάρα” των προσφυγών», όπως γράφει η κ. Μάνδρου, δεν «φταίει και η νομοθεσία που τις επιτρέπει», αλλά «τα δικαστήρια που “τσιμπάνε” και τις κάνουν δεκτές». Στο κάτω κάτω της γραφής δεν μπορεί να φαλκιδευτεί το δικαίωμα ενός πολίτη να προσφεύγει στη Δικαιοσύνη επειδή κάποιοι το καταχρώνται.
Το δόγμα Χάμφρεϊ απαντά σε αυτό: «Το δικαίωμά σου να κάνεις προσφυγή δεν προϋποθέτει και υποχρέωση της Δικαιοσύνης να σε πάρει στα σοβαρά».
Το αστείο είναι πως...
η ελληνική νομοθεσία κινείται σ’ αυτό το πνεύμα και γι’ αυτό έχει εισαγγελείς που ξεσκαρτάρουν τις αγωγές και μηνύσεις που γίνονται καθημερινώς.
Αυτός ο αρμός της Δικαιοσύνης υπολειτουργεί (προφανώς ακολουθώντας το δόγμα Παπαγγελόπουλου: στείλ’ το στο ακροατήριο κι ας ξεμπλέξει εκεί) με αποτέλεσμα να υπερφορτώνονται τα δικαστήρια, να ταλαιπωρούνται άνθρωποι και να τελματώνουν επενδύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου