«Ζύμωση», που λέγανε και οι αριστεροί παλαιάς κοπής. «Ζύμωση», κοινώς δοκιμασία ιδεολογικών αποκλίσεων και συγκλίσεων, πολιτικής προοπτικής και λοιπών ευγενών μετάλλων. «Ζύμωση» χαρακτήρων, παρρησίας, «ζύμωση» παρασκηνίων.
Αυτή είναι η χρησιμότητα των συνεδρίων. Μερικά απ’ αυτά, όπως το περίφημο 20ό του ΚΚΣΕ μετά τον θάνατο του Στάλιν, άλλαξαν τον ρου της Ιστορίας. Δεν ξέρω ποια θα είναι τα αποτελέσματα του 7ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, ας μην είμαι άδικος. Αλλιώς σε ακούει η Ιστορία όταν είσαι ΚΚΣΕ και αλλιώς όταν είσαι ΣΥΡΙΖΑ – κι ας είσαι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα στον κόσμο, όπως αποκάλυψε τις προάλλες ο κ. Μπίστης.
Το ζήτημα είναι να μην πάψεις να συνομιλείς μαζί της.
Το θέμα είναι όταν παίρνεις τον λόγο για να συμμετάσχεις στη «ζύμωση», να μην ξεχάσεις να καταδικάσεις τον Μητσοτάκη απ’ όπου κι αν προέρχεται. Η Ιστορία έχει τεντώσει το αυτί της για να σε ακούσει.
Αλλοι πάλι, πιο κεφάτοι ακροατές του συνεδρίου, απόλαυσαν την κλωτσοπατινάδα των διαφόρων ομάδων που συμμετείχαν στη γιορτή της δημοκρατίας. Ηταν μια καθαρή κλωτσοπατινάδα, που μπορούσες να την απολαύσεις χωρίς να σε απασχολεί τι ζητάει ο ένας και ο άλλος και γιατί τσακώνονται μεταξύ τους.
Αυτό θα μπέρδευε τους ακροατές διότι θα τους ανάγκαζε να ενδιαφερθούν για τα λεγόμενα. Και θα νόθευε την ωραία ένταση που προκάλεσε το συνέδριο. Ενώ τώρα μπορούσες να απολαύσεις ανενόχλητος τους καβγάδες, ξέροντας ότι δεν αφορούν ούτε το παρόν ούτε το μέλλον της ζωής σου.
Με τον Πούτιν και τη Σαγκάη κινδυνεύαμε να πάρουμε τον κόσμο μας στα σοβαρά. Ευτυχώς, οι σύνεδροι μας θύμισαν πως...
η χώρα μας δεν έχει χάσει την ικανότητά της να κοπιάζει για να παράγει το τίποτε.
Πόσες φορές έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις τη συγκέντρωση τόσων ανθρώπων οι οποίοι τσακώνονται για το ανύπαρκτο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου