ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΝουΔοΡΑΓΙΑΔΙΚΑ ΞΕΦΤΙΛΙΚΙΑ: Η απόκρυψη των ελληνικών παραχωρήσεων στην Άγκυρα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ...

Της Κύρας Αδάμ  
 
Η κυβέρνηση έχει ενεργοποιήσει πλέον όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους, ενώ προχωρά παράλληλα και σε συγκεκριμένες πράξεις, προκειμένου να πείσει την ελληνική κοινή γνώμη ότι «είναι λάθος» όσα – ορθώς –αυτή γνωρίζει περί πλήρους υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ όλων ανεξαιρέτως των κατοικημένων ελληνικών νήσων και ακόμα περί της πλήρους εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων στα νησιά του Αιγαίου.

Αυτό «το τιτάνιο» έργο που έχει αναλάβει εργολαβικώς η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει – εμφανή πλέον- και περιεχόμενο και στόχο και όφελος.
 
Το περιεχόμενο αφορά σε ηθελημένες και οικειοθελείς ελληνικές «εκπτώσεις» σε εθνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα απέναντι στην Τουρκία.

Ο στόχος αφορά στην αποδοχή από την Άγκυρα του Τ. Ερντογάν έναρξης ενός διμερούς πολιτικού διαλόγου με πιθανή πολιτική συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες.
Το όφελος αφορά στην επιδιωκόμενη «προσωπική επιτυχία» του πρωθυπουργού, που μόνον αυτός θα καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών τον Ερντογάν, έστω και με «εθνικές εκπτώσεις» σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων υπέρ της Τουρκίας.

Προς τούτο, η κυβέρνηση επιχειρεί να χρησιμοποιήσει ως «εργαλεία» ορισμένα θέματα-ταμπού για την ελληνική κοινή γνώμη, που αφορούν στην εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως είναι η περίπτωση του Καστελόριζου, το οποίο η ίδια η κυβέρνηση απομάκρυνε από το Αιγαίο και το έβαλε στη Μεσόγειο κοντά στην Τουρκία εν αγνοία των Ελλήνων, «διευκολύνοντας» έτσι συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή.
 
Έτσι προτού στεγνώσει το μελάνι της ελληνο-ιταλικής συμφωνίας (με το πρώτο «πετσόκομμα» ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και ελληνικής ζώνης αλιείας σε νησιά του Ιονίου, που πλασαρίστηκε και ως εθνική επιτυχία), κυβερνητικοί παράγοντες και κυρίως οι επιστημονικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης ξεκίνησαν μια καλά προετοιμασμένη εκστρατεία μέσω των ΜΜΕ, προκειμένου να λανσάρουν τον -ανύπαρκτο στο Δίκαιο της Θάλασσας -όρο περί «περιορισμένης επήρειας» νήσων σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, κουτσούρεμα εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε βάρος της χώρας και υπέρ της Τουρκίας.
 
Σημειώνεται ότι οι ίδιοι επιστημονικοί- και τώρα- κυβερνητικοί σύμβουλοι ανακάλυψαν τον καινοφανή όρο και την περιρρέουσα φιλολογία του μόνον επί ημερών κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη, διότι ουδέποτε στο παρελθόν είχαν ξιφουλκήσει τουλάχιστον δημοσίως περί αυτού.

Στο επίκεντρο της «περιορισμένης επήρειας» της ΥΦ/ΑΟΖ βρέθηκε στα γρήγορα το Καστελόριζο, για το οποίο όλοι τώρα συμφωνούν μεταξύ τους (;) ότι δεν έχει πλήρη δικαιώματα σε ΑΟΖ/ΥΦ, διότι «βρίσκεται πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές και πολύ μακριά από τις ελληνικές».

Έτσι ξαφνικά και με κατάφωρη παραβίαση του Δικαίου της Θάλασσας από την Ελλάδα σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της υπέρ της Τουρκίας, εισήχθη το εργαλείο… της μεζούρας για τη μέτρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
 
Πρόσφατο και κραυγαλέο παράδειγμα η συνέντευξη στην Κρήτη TV του Χρήστου Ροζάκη, καθηγητή Διεθνούς Δικαίου, πρώην υφυπουργού Εξωτερικών επί Σημίτη και προέδρου του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΥΠΕΞ μέχρι… την επαύριον της συνέντευξης αυτής, αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ανανέωσε τη θητεία του.

Ο κ. Ροζάκης κούνησε αυστηρά το δάκτυλό του στην ελληνική κοινή γνώμη, υποστηρίζοντας ότι είναι «μαξιμαλιστική» η ελληνική θέση ότι όλα τα νησιά έχουν πλήρη ΑΟΖ – και έτσι «αποκλείει τη διαπραγμάτευση», είπε.
 
Επέμεινε ακόμα ότι η νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου δε δίνει απόλυτη επήρεια ΑΟΖ σε εκδικασθείσες υποθέσεις νήσων, λαμβάνοντας υπόψη το στοιχείο της απόστασης και της θέσης του κάθε νησιού, έστω και αν δεν υπάρχει ανάλογος περιορισμός στο Δίκαιο της Θάλασσας (σ.σ. Όμως, το Διεθνές Δικαστήριο στις μέχρι τώρα αποφάσεις του εκδικάζει αν ένα νησί έχει ή δεν έχει ΑΟΖ και δεν έχει πάρει τη μεζούρα για να μετρά τις αποστάσεις).

Ο κ. Ροζάκης, κάνοντας πρακτική εφαρμογή της άποψής του, δήλωσε ευθέως, χωρίς να το αιτιολογήσει ούτε στιγμή, ότι το Καστελόριζο «δεν ανήκει στα Δωδεκάνησα,» λόγω της μεγάλης απόστασης μεταξύ Ρόδου – Καστελόριζου και της ασφυκτικής εγγύτητας με τις τουρκικές ακτές.

Η συνέντευξη του κ. Ροζάκη έκανε ζημιά στην κυβέρνηση, διότι αποκάλυψε εμμέσως αλλα σαφώς ότι η κυβέρνηση έχει ήδη αποσπάσει το Καστελόριζο από το Αιγαίο και το έχει… πετάξει στη Μεσόγειο και ότι στα σοβαρά πιστεύει ότι το νησί έχει κουτσουρεμένη ΑΟΖ/ΥΦ, δηλαδή κουτσουρεμένα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα λόγω… μεζούρας.

Απορία και ερωτηματικά έχει προκαλέσει και η αναφορά της Προέδρου της Δημοκρατίας, κας Σακελλαροπούλου, η οποία κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στο Αγαθονήσι δήλωσε: «Μπορεί το νησί να βρίσκεται μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά διατήρησε ανέπαφους τους δεσμούς του με την υπόλοιπη χώρα…» ωσάν η κα Σακελλαροπούλου να απευθυνόταν σε Έλληνες μετανάστες στη μακρινή Αυστραλία.

Όμως, η προετοιμασία για το κουτσούρεμα των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων έχει, δυστυχώς, ξεκινήσει από παλιά, πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και της επίσημη ενημέρωσης της κοινής γνώμης.

Το νήμα οδηγεί πίσω, επί κυβέρνησης Ν.Δ. και πάλι. Τότε, κατά τη διάρκεια ενός ακόμα γύρου των υπεράριθμων «Διερευνητικών Επαφών Ελλάδας – Τουρκίας (σ.σ. μια μαύρη τρύπα μυστικών ελληνο-τουρκικών διαβουλεύσεων από το 2000 και μετά, για τις οποίες κανείς δε μιλά και κανείς δεν ενημερώνει κανέναν), η τότε ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε ότι το Καστελόριζο δεν αποτελεί συνέχεια της Δωδεκανήσου και δεν ανήκει στο Αιγαίο.

Μια δεκαετία περίπου αργότερα, τον Οκτώβριο του 2019, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επισήμως απέσπασε το Καστελόριζο από το Αιγαίο και το πέταξε στη Μεσόγειο δίπλα στην Τουρκία προς τέρψη του Ερντογάν, ώστε αυτός να το εκμεταλλευθεί και να φτιάξει στη συνέχεια το τουρκο-λυβικό Σύμφωνο.

Ο ΥΠΕΞ Ν Δένδιας, στις 10 Οκτωβρίου 2019, σε απάντησή του στη Βουλή, αποκάλυψε ότι η περιοχή ανατολικά της Ρόδου, δηλαδή Καστελόριζο- Στρογγύλη, δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο και γι’ αυτό βρίσκεται εκτός του πεδίου εφαρμογής του Μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ, και Μπακογιάννη- Γκιούλ. Επομένως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ήδη ξεκολλήσει την περιοχή του Καστελόριζου από το Αιγαίο και το έχει πετάξει στην Αν. Μεσόγειο… χωρίς καμία απολύτως αντίδραση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Τις προηγούμενες ημέρες ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Φλώρος διαβεβαίωσε τους Έλληνες πολίτες ότι πρώτα θα κάψει και μετά θα αναγνωρίσει όσους επιχειρήσουν να πατήσουν σε ελληνικό έδαφος. Η δήλωση αυτή προφανώς έκανε όλο το ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ της Τουρκίας να γελούν, διότι...

 ο κ. ΑΓΕΕΘΑ ουδόλως δείχνει να θεωρεί ελληνική κυριαρχία τα χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο, τα οποία ουδόλως μνημόνευσε στη δήλωσή του.

Σκόπιμο λάθος ή όχι, η δήλωση αυτή αποτυπώνει την πραγματικότητα στο Αιγαίο, με την κυβέρνηση να αποκρύπτει σήμερα ότι η Τουρκία έχει καταλάβει σε μόνιμη βάση ελληνική κυριαρχία σε 6 νησιά του Αιγαίου, ήτοι Σαμοθράκη, Λήμνος, Μελαμπιούς, Άη Στράτης, Χταπόδια, Αντίψαρα.
 
Δια του λόγου το αληθές η Τουρκία από τις 15-30 Ιουνίου με τη ΝΟΤΑΜ Α 2898/20 εκτέλεσε παρανόμως στρατιωτική άσκηση με πυρά, με επίκεντρο τον Άη Στράτη, καταλαμβάνοντας ελληνική κυριαρχία. Η ΥΠΑ με τη ΝΟΤΑΜ, Α 1728/20, αρνήθηκε να εκδώσει διεθνή αγγελία για την εκτέλεση της τουρκικής άσκησης με το αιτιολογικό ότι «(η τουρκική άσκηση) επικαλύπτει περιοχή εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας».

Η Τουρκία αγνόησε την ελληνική αντίδραση, εκτέλεσε κανονικά την άσκησή της, καταπατώντας ελληνική εθνική κυριαρχία στο μέσο του Αιγαίου.  

Η κυβέρνηση απέκρυψε το γεγονός ότι η Τουρκία καταλαμβάνει ελληνική κυριαρχία στο Κεντρικό Αιγαίο και επιπροσθέτως καταπάτησε η ίδια σε βάρος της Ελλάδας το Μνημονικό Παπούλια-Γιλμάζ.

Ως γνωστόν, από το 1988 Ελλάδα και Τουρκία έχουν συμφωνήσει να μην εκτελούν στρατιωτικές ασκήσεις που απαιτούν έκδοση ΝΟΤΑΜ στα διεθνή ύδατα και το διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου στη διάρκεια της αιχμής της τουριστικής περιόδου και των κυριότερων εθνικών και θρησκευτικών εορτών.
 
Η Τουρκία έχει ήδη καταστρατηγήσει το Μνημόνιο, στέλνοντας στο καλάθι των αχρήστων τη μόνη μακρόχρονη και εν ισχύ διμερή συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι και η Αθήνα «ξέχασε» στην απαντητική της ΝΟΤΑΜ να υπενθυμίσει στην Άγκυρα τη διαρκή δέσμευσή της έναντι του Μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το δρόμο της αχρήστευσης, δηλαδή της κατάργησής του.