Toυ Σάκη Μουμτζή
Οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας αυτές τις ημέρες, βρίσκονται σε συνάφεια με τα όσα διαδραματίσθηκαν τον Ιούνιο του 2015.
Η απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος αποδεικνύεται πως ήταν ένα σταθερό παρακολούθημα στην σκέψη της ηγετικής ομάδας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν εξαντλήθηκε μετά το δημοψήφισμα, αλλά παρέμεινε στρατηγική θέση των κυβερνώντων.
Επεδίωκαν την, με κάθε τρόπο, παραμονή τους στην εξουσία.
Ήταν κεντρικό σημείο της αντίληψης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πως απέναντι τους έχουν εχθρούς και όχι πολιτικούς αντιπάλους. Γι΄αυτό εξέλαβαν την νίκη τους στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ως αφετηρία αλλαγής του καθεστώτος της Μεταπολίτευσης. Όταν μιλούσαν για το «παλιό πολιτικό σύστημα», πίστευαν πως αυτοί θα εγκαθιδρύσουν το «νέο πολιτικό σύστημα». Ποιο θα ήταν αυτό;
Βλέπουμε και κάνουμε.
Πάντως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχε αντιληφθεί πως οι σχεδιασμοί της δεν μπορούσαν να πραγματωθούν μέσα στην ΕΕ. Εκεί υπήρχαν ασφαλιστικές δικλείδες που προστάτευαν και προστατεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα και την ελεύθερη οικονομία.
Υπάρχει η άποψη που την διακινούν και σοβαροί άνθρωποι, πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε ήθελε να φύγουμε από την ευρωζώνη και πως τα όσα έγιναν το πρώτο εξάμηνο του 2015 αποσκοπούσαν στο να πεισθεί η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ πως δεν γινόταν να σκιστούν τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο
Αυτήν την άποψη την βρίσκω πως αποτελεί μια ερμηνεία εκ του αποτελέσματος. Παραβλέπει τα πραγματικά περιστατικά και κυρίως παραβλέπει το κλίμα εκείνης της περιόδου.
Το γεγονός πως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε γελοία στην εκτέλεση του σχεδιασμού της, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξε σχεδιασμός.
Οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας αυτές τις ημέρες, βρίσκονται σε συνάφεια με τα όσα διαδραματίσθηκαν τον Ιούνιο του 2015.
Η απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος αποδεικνύεται πως ήταν ένα σταθερό παρακολούθημα στην σκέψη της ηγετικής ομάδας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν εξαντλήθηκε μετά το δημοψήφισμα, αλλά παρέμεινε στρατηγική θέση των κυβερνώντων.
Επεδίωκαν την, με κάθε τρόπο, παραμονή τους στην εξουσία.
Ήταν κεντρικό σημείο της αντίληψης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πως απέναντι τους έχουν εχθρούς και όχι πολιτικούς αντιπάλους. Γι΄αυτό εξέλαβαν την νίκη τους στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ως αφετηρία αλλαγής του καθεστώτος της Μεταπολίτευσης. Όταν μιλούσαν για το «παλιό πολιτικό σύστημα», πίστευαν πως αυτοί θα εγκαθιδρύσουν το «νέο πολιτικό σύστημα». Ποιο θα ήταν αυτό;
Βλέπουμε και κάνουμε.
Πάντως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχε αντιληφθεί πως οι σχεδιασμοί της δεν μπορούσαν να πραγματωθούν μέσα στην ΕΕ. Εκεί υπήρχαν ασφαλιστικές δικλείδες που προστάτευαν και προστατεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα και την ελεύθερη οικονομία.
Υπάρχει η άποψη που την διακινούν και σοβαροί άνθρωποι, πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε ήθελε να φύγουμε από την ευρωζώνη και πως τα όσα έγιναν το πρώτο εξάμηνο του 2015 αποσκοπούσαν στο να πεισθεί η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ πως δεν γινόταν να σκιστούν τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο
Αυτήν την άποψη την βρίσκω πως αποτελεί μια ερμηνεία εκ του αποτελέσματος. Παραβλέπει τα πραγματικά περιστατικά και κυρίως παραβλέπει το κλίμα εκείνης της περιόδου.
Το γεγονός πως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε γελοία στην εκτέλεση του σχεδιασμού της, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξε σχεδιασμός.
Αναζήτησαν κεφάλαια στην Ρωσία, στην Κίνα, στην Ινδία για να αντεπεξέλθουν το κρίσιμο διάστημα των πρώτων μηνών.
Το δημοψήφισμα δεν το έκαναν για να το χάσουν. Αφού διαπίστωσαν πως ουδείς ήταν διατεθειμένος να τους δανείσει κεφάλαια, έριξαν την τελευταία τους ζαριά. Πίστεψαν πως με ένα πανηγυρικό «ΟΧΙ» οι αγορές θα κατέρρεαν και αυτοί καβάλα στ΄ άλογο θα επέβαλλαν τους όρους τους στους περιδεείς Ευρωπαίους ηγέτες.
Κανένας Παυλόπουλος δεν τους έπεισε να μετατρέψουν το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ». Αυτό έγινε όταν ο Τσίπρας συνειδητοποίησε πως μαζί με την καταστροφή της Ελλάδας θα ερχόταν και το δικό του πολιτικό τέλος.
Αλλά πάντα στο μυαλό τους είχαν την κατάλυση του πολιτεύματος. Η εχθροπάθεια αποτελούσε κυτταρικό τους στοιχείο. Συνωμοσίες, ίντριγκες, παρακολουθήσεις τηλεφώνων, εκβιασμοί, απόπειρα φίμωσης των ΜΜΕ, όλα αυτά στην υπηρεσία του καθεστώτος τους μετά τον Σεπτέμβριο του 2015.
Αυτοί αντιμετώπιζαν την δημοκρατική εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία ως παλινόρθωση του «παλιού καθεστώτος». Δικά τους είναι και τα λόγια και τα έργα.
Συνεπώς, τα όσα μαθαίνουμε σήμερα θα πρέπει να τα εντάξουμε σε μια ακολουθία γεγονότων που ξεκινά από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και τελειώνει με τις αλλεπάλληλες ήττες του ΣΥΡΙΖΑ πριν από ένα χρόνο.
Μέσα σε αυτούς τους 54 μήνες έκαναν τα πάντα για να μην ηττηθούν στις εκλογές, που δεν μπορούσαν να αποφύγουν. Οι πολιτικές και πολιτισμικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν τους επέτρεπαν να μετέλθουν απροκάλυπτα μαδουρικές πρακτικές.
Συμπερασματικά, δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως...
Το δημοψήφισμα δεν το έκαναν για να το χάσουν. Αφού διαπίστωσαν πως ουδείς ήταν διατεθειμένος να τους δανείσει κεφάλαια, έριξαν την τελευταία τους ζαριά. Πίστεψαν πως με ένα πανηγυρικό «ΟΧΙ» οι αγορές θα κατέρρεαν και αυτοί καβάλα στ΄ άλογο θα επέβαλλαν τους όρους τους στους περιδεείς Ευρωπαίους ηγέτες.
Κανένας Παυλόπουλος δεν τους έπεισε να μετατρέψουν το «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ». Αυτό έγινε όταν ο Τσίπρας συνειδητοποίησε πως μαζί με την καταστροφή της Ελλάδας θα ερχόταν και το δικό του πολιτικό τέλος.
Αλλά πάντα στο μυαλό τους είχαν την κατάλυση του πολιτεύματος. Η εχθροπάθεια αποτελούσε κυτταρικό τους στοιχείο. Συνωμοσίες, ίντριγκες, παρακολουθήσεις τηλεφώνων, εκβιασμοί, απόπειρα φίμωσης των ΜΜΕ, όλα αυτά στην υπηρεσία του καθεστώτος τους μετά τον Σεπτέμβριο του 2015.
Αυτοί αντιμετώπιζαν την δημοκρατική εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία ως παλινόρθωση του «παλιού καθεστώτος». Δικά τους είναι και τα λόγια και τα έργα.
Συνεπώς, τα όσα μαθαίνουμε σήμερα θα πρέπει να τα εντάξουμε σε μια ακολουθία γεγονότων που ξεκινά από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και τελειώνει με τις αλλεπάλληλες ήττες του ΣΥΡΙΖΑ πριν από ένα χρόνο.
Μέσα σε αυτούς τους 54 μήνες έκαναν τα πάντα για να μην ηττηθούν στις εκλογές, που δεν μπορούσαν να αποφύγουν. Οι πολιτικές και πολιτισμικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν τους επέτρεπαν να μετέλθουν απροκάλυπτα μαδουρικές πρακτικές.
Συμπερασματικά, δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως...
η ιστορική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν πίστεψε στην διάκριση των εξουσιών, ποτέ δεν πίστεψε στο πολίτευμα της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Κινήθηκε υποχρεωτικά εντός του πολιτεύματος, αλλά σε καίριες υποθέσεις αποπειράθηκε να διαρρήξει τα όρια του.
Ας μην το ξεχνάμε!
Ας μην το ξεχνάμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου