"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ και ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΙΔΗΜΩΝoΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Aπό τους ψεκασμένους στους χαραγμένους!

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ


Οι εικόνες από τις αμερικανικές και τις γερμανικές πόλεις είναι, από μια άποψη, παρήγορες. Εκεί τα πλήθη που πιστεύουν ότι ο ιός είναι κάποιας μορφής δόλιο σχέδιο για την υποδούλωσή τους γεμίζουν πλατείες. Εδώ οι θεωρίες θάλλουν μόνο στο Διαδίκτυο. Ή σχεδόν μόνο.
 
Ο κοινός τόπος, που τα στελέχη της κυβέρνησης δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν, είναι ότι η Ελλάδα πέτυχε να αναχαιτίσει το πρώτο κύμα της πανδημίας, επειδή εμπιστεύθηκε τα ηνία στους επιστήμονες. 


Ακουσε τους γιατρούς.  


Οι ίδιοι οι γιατροί όμως δεν συμφωνούν. Στις ρωγμές που αφήνουν οι μεταξύ τους διαφωνίες φυτρώνουν οι νέες δεισιδαιμονίες.  


Ποιον πρέπει, ας πούμε, να πιστέψει το εκκλησίασμα για το ιικό φορτίο που μπορεί να μεταφέρει ένα κουταλάκι;


Να πιστέψει τον καθηγητή Τσιόδρα που, αν και πιστός, προειδοποιεί για τον κίνδυνο; 

Ή να πιστέψει την καθηγήτρια Λοιμωξιολογίας Ελένη Γιαμαρέλλου, που απεκδύεται την επιστημονική της ιδιότητα για να παραδοθεί στο μυστήριο;  

Αν πιστέψει τη Γιαμαρέλλου, δεν οφείλει μετά να αναρωτηθεί, γιατί απαγορευόταν τόσον καιρό το αβλαβές μυστήριο; Τι σκαρώνουν πάλι;

Η παροχέτευση της ευθύνης στους επιστήμονες είναι πολιτικά η εύκολη λύση. Εκείνοι βοηθούν· γνωμοδοτούν, αλλά δεν αποφασίζουν


Δεν μπορεί να ζητήσει κανείς ευθύνες για το αποτύπωμα που αφήνει το μεταφυσικό γούστο της Γιαμαρέλλου, χωρίς πρώτα να ελέγξει τους βουλευτές – και ιδίως τους βουλευτές της πλειοψηφίας.
 

Ενας από αυτούς τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας έλεγε προχθές ότι για το «θέμα τσιπάκι» συμβουλεύεται την Αποκάλυψη του Ιωάννου, την οποία ο ίδιος μετέφρασε κατά την καραντίνα. Τη μετέφρασε και βρήκε ότι το «θέμα τσιπάκι» είναι το χάραγμα. Πού βρήκε το περιβόητο τσιπάκι, δεν είπε.

Είπε, όμως, τι παθαίνει ο χαραγμένος.

Αυτή η μετάβαση από τους ψεκασμένους στους χαραγμένους, θα ήταν μόνο κωμική ύλη για την τηλεθεάμονα μειοψηφία των σκουπιδοφάγων. Θα ήταν, αν δεν αποτελούσε ...


πάγιο δημαγωγικό εμπόρευμα ενός κλάδου του κυβερνώντος κόμματος. 


Πρόκειται για στελέχη νέας γενιάς, που αυτοσυστήνονται ως «αυθεντικοί Δεξιοί», ενώ ευτελίζουν τα σύμβολα της Δεξιάς και τα πλασάρουν βελοπουλικά, σαν αλοιφές. Τα ψαλιδίζουν και τα πωλούν σαν πλαστικά εικονισματάκια σε πανηγύρι.

Πουλάνε, βασικά, τον εαυτό τους.  


Το τσιπάρισμα της αυτοαποκαλούμενης Νεοδεξιάς θα μείνει ένα περιθωριακό είδος του παραπολιτικού θεάματος. Θα μείνει, όσο δεν χρειάζεται κανείς να το αντιπαραβάλει με τους όρκους του πρωθυπουργού στον ορθό λόγο και τον στρατηγικό του προσανατολισμό προς το Κέντρο.  


Οι δεξιοπώλες μένουν γραφικοί όσο χαράσσονται από το μήνυμα, περισσότερο απ’ ό,τι το παραχαράσσουν.



ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17/5/2020

Δεν υπάρχουν σχόλια: