Toυ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Τέσσερις εβδομάδες. Τόσες έχουν περάσει από τότε που ο Προκόπης Παυλόπουλος αποχώρησε από το Προεδρικό Μέγαρο, αφήνοντας το ύπατο πολιτειακό αξίωμα στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Σε αυτές τις τέσσερις εβδομάδες ο ιδιώτης πλέον κ. Παυλόπουλος έχει προλάβει ήδη να στείλει ένα από τα γνωστά του αυστηρά μηνύματα — όχι στην Τουρκία αλλά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που δεν δείχνει αλληλεγγύη στις χώρες του Νότου για τον κορονοϊό— αλλά και να αρχίσει τα τηλεφωνήματα σε προέδρους ευρωπαϊκών κρατών.
Τέσσερις εβδομάδες. Τόσες έχουν περάσει από τότε που ο Προκόπης Παυλόπουλος αποχώρησε από το Προεδρικό Μέγαρο, αφήνοντας το ύπατο πολιτειακό αξίωμα στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Σε αυτές τις τέσσερις εβδομάδες ο ιδιώτης πλέον κ. Παυλόπουλος έχει προλάβει ήδη να στείλει ένα από τα γνωστά του αυστηρά μηνύματα — όχι στην Τουρκία αλλά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που δεν δείχνει αλληλεγγύη στις χώρες του Νότου για τον κορονοϊό— αλλά και να αρχίσει τα τηλεφωνήματα σε προέδρους ευρωπαϊκών κρατών.
Το ότι δεν συνηθίζεται ένας πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας να διεκδικεί πολιτικό ρόλο δεν χρειάζεται πολλή συζήτηση. Οταν έχεις αποχωρήσει από το ύπατο αξίωμα, οποιαδήποτε δημόσια παρέμβαση, πόσο μάλλον η απευθείας επικοινωνία με ηγέτες του εξωτερικού, είναι πολιτικά ασύμμετρη κίνηση. Μετεωρίζεται ανάμεσα στο σέβας του ρόλου τού χθες και στην πολιτική ανυπαρξία τού σήμερα, ενώ λειτουργεί ως και υπονομευτικά απέναντι στην προεδρία του διαδόχου σου, της διαδόχου σου εν προκειμένω.
Ας πούμε όμως ότι ο κ. Παυλόπουλος νιώθει πολύ νέος για να μείνει σιωπηλός, ότι κλοτσάει μέσα του ο πολιτικός άνδρας και ότι αυτά τα υπονοούμενα για τη σιωπηλή στάση του όταν ο Κασιδιάρης επετίθετο μπροστά του στην Κανέλλη και στη Δούρου, τον αδικούν.
Οντως, ο κ. Παυλόπουλος είναι νέος, είναι μόλις 69 ετών, και σε αντίθεση με τους προκατόχους του —τον Κάρολο Παπούλια που αποχώρησε από την προεδρία στα 85 του και τον αείμνηστο Κωστή Στεφανόπουλο που έφυγε στα 79 του— δυσκολεύεται να συμβιβαστεί με τη συνταξιοδότηση.
Δύσκολη φάση, αλλά πρέπει να το αποδεχτεί.
Αν θέλει να μιλάει με τα υποτιθέμενα φιλαράκια του, τον Σέρτζιο Ματαρέλα και τον Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα, ας το κάνει ιδιωτικώς.
Δεν χρειάζεται να το διατυμπανίζει όπως έκανε το Σάββατο μέσω του κρατικού ΑΠΕ-ΜΠΕ, που μας ενημέρωσε ότι ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας πήρε τον Ιταλό και τον Πορτογάλο για να τους ευχηθεί για το Πάσχα και να τους διαβεβαιώσει ότι (αντιγράφω από το σχετικό τηλεγράφημα) ως συνειδητοποιημένος ευρωπαίος πολίτης, θα συνεχίσει μαζί τους, και μετά την λήξη της θητείας του, τον αγώνα για τον κοινό στόχο που έχουν εδώ και χρόνια θέσει, ήτοι τον στόχο της ολοκλήρωσης του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος υπό όρους που ανταποκρίνονται πλήρως στα βασικά προτάγματα της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας και του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, ιδίως δε στο θεμελιώδες πρόταγμα της υπεράσπισης του Ανθρώπου και του Κοινωνικού Κράτους.
Ολο αυτό μοιάζει να υπηρετεί όχι την ανάγκη ενός απόστρατου να διατηρήσει επαφή με τους πρώην συναδέλφους του, αλλά το περίφημο «επιχείρημα» ότι, σε αντίθεση με την κυρία Σακελλαροπούλου, ο κ. Παυλόπουλος μπορεί «να σηκώσει το τηλέφωνο» και να μιλήσει με ηγέτες του εξωτερικού, έστω και αν εδώ μιλάμε για ευχές και αμπελοφιλοσοφίες περί ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Από όλη την πενταετία Παυλόπουλου αυτό περιγραφόταν ως το βασικό του προτέρημα, αυτό διαφήμιζαν οι υμνητές του, προφανώς ελλείψει άλλου. Αλλά αυτά, πρώτον, δεν χρειάζονται καν όταν υπάρχει σοβαρή κυβέρνηση στη χώρα και, δεύτερον, λειτουργούν ως μια υπόγεια αμφισβήτηση της διαδόχου του. Αν κρίνει η κυρία Σακελλαροπούλου ότι πρέπει να μιλήσει με τον πορτογάλο και τον ιταλό ομόλογό της για Καλό Πάσχα, θα το κάνει αυτή και κανένας άλλος.
Από την άλλη...
αν έχεις δει λίγο τον Λογοθετίδη στο «Ενας ήρως με παντούφλες» κάπου τον καταλαβαίνεις τον τέως Πρόεδρο, που πάντα θεωρεί ότι υπήρξε ένας ήρως, αν όχι της Ελληνικής Δημοκρατίας, σίγουρα κατά του Μινώταυρου του Νεοφιλελευθερισμού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου