ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Κόμπι, Ιησούς, Τσε και... Κορωνοϊός (Η πάλη των ιδεών σε μια σχολική τάξη)

Του Γιώργου Παναγιωτάκη

H απρόσμενη εικόνα πέρασε φευγαλέα από τα μάτια μου καθώς βάδιζα στον διάδρομο. Έκανα λοιπόν πίσω και κοίταξα ξανά από την ανοιχτή πόρτα της σχολικής αίθουσας. 

Όχι, δεν είχα κάνει λάθος. Πάνω από τον πίνακα και δίπλα στην κλασική εικόνα του Χριστού, ήταν κολλημένες δυο αφίσες. 

Από τη μία, φορώντας την κίτρινη φανέλα των Λος Άντζελες Λέικερς, ετοιμαζόταν να εκτελέσει μια ελεύθερη βολή ο Κόμπι Μπράιαντ.

Και στα αριστερά του Κυρίου, με ένα χορταστικό κουβανέζικο πούρο στο στόμα, ατένιζε το μέλλον της επανάστασης ο κομαντάντε Ερνέστο Γκεβάρα.

Η αταίριαστη αυτή τριάδα δεν ήταν το μοναδικό παράδοξο στοιχείο μέσα στην αίθουσα.  

Αποφάσισα λοιπόν να καταγράψω το ιστορικό της διακόσμησής της όπως περίπου μου το μετέφερε ένας άνθρωπος που μπαινοβγαίνει εκεί, σχεδόν καθημερινά. Θα μπορούσε ίσως να λειτουργήσει και σαν μια παραβολή για την ευρύτερη ελληνική κοινωνία.

Κατ' αρχάς, η συγκεκριμένη αίθουσα φιλοξενεί ένα τμήμα της β’ λυκείου. Και πριν λίγο καιρό είχε κατά γενική ομολογία τα χάλια της. Ήταν βρώμικη, άβαφτη, είχε σπασμένες καρέκλες κ.λπ. Τα παιδιά όμως ανέλαβαν μόνα τους δράση και κατάφεραν να τη σουλουπώσουν. Αγόρασαν, μάλιστα, με δικά τους χρήματα και κάποια αντικείμενα που έλειπαν: ένα ρολόι, ένα καλάθι για την ανακύκλωση, ένα ραφάκι...

Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν μία μαθήτρια, η Α, έβαλε στον πλαϊνό τοίχο μια αφίσα από έναν διάσημο πίνακα του Νταλί. Ο τελευταίος όμως δεν άρεσε καθόλου στον Β, ο οποίος απαίτησε να βγει. (Σημείωση: Οι φήμες λένε ότι οι αντιρρήσεις του δεν ήταν αισθητικής φύσης. Απλά οι δυο τους είχαν τσακωθεί για ένα άσχετο θέμα). 

Ο διάλογος δεν οδήγησε πουθενά. Μπήκαν λοιπόν σε εφαρμογή οι δημοκρατικές διαδικασίες και, καθώς οι περισσότερες ψήφοι πήγαν στο «ναι», ο πίνακας έμεινε.

Ο Β, τότε, μην μπορώντας να χωνέψει την εκλογική του αποτυχία, έβαλε κολλητά στον Νταλί μια αφίσα του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Γιουσέφ Ελ Αραμπί – μια επαρκώς σουρεαλιστική συνύπαρξη.

Όταν ξεκίνησαν οι αναμενόμενες αντιδράσεις, ο Β και οι υπόλοιποι Ολυμπιακοί της τάξης, τα βρήκαν με τους Παναθηναϊκούς οι οποίοι ανήρτησαν μια εικόνα της ομάδας τους. 

Η ΑΕΚ δεν άργησε να βρει και εκείνη μια θέση στον τοίχο, ενώ λίγες μέρες αργότερα εκπροσωπήθηκαν και οι Λίβερπουλ, Ρεάλ Μαδρίτης, Μετάλικα, Μπίλι Άιλις, Ρόμπερτ Πάτισον, καθώς και ένα boy band της κορεάτικης ποπ ονόματι SVT. Το πράγμα είχε αρχίσει να ξεφεύγει. 

Τότε έγινε το τραγικό ατύχημα που στοίχισε τη ζωή στον Κόμπι Μπράιαντ. Ο θρύλος του NBA, λοιπόν, βρέθηκε και αυτός στον τοίχο, αρχικά στην πίσω γωνία.

Το ζήτημα πέρασε στην πολιτική του φάση λίγες μέρες αργότερα όταν η Γ κόλλησε κάπου ένα σημαιάκι με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Η ίδια δεν γνώριζε τον συμβολισμό, απλά της άρεσαν τα χρώματα. Τον ήξεραν όμως οι Δ και Ε (παιδιά πολιτικοποιημένα και ευαίσθητα σε ό,τι αφορά τα ατομικά δικαιώματα) οι οποίες υπερασπίστηκαν με νύχια και με δόντια το σημαιάκι, ακόμα και όταν ο, συντηρητικών απόψεων, Ζ απείλησε ότι θα το κατεβάσει με το έτσι θέλω.

Μέσα στην αναμπουμπούλα ο Η, μέλος της ΚΝΕ, κόλλησε δίπλα στην ΑΕΚ την αφίσα του Τσε Γκεβάρα. 

Ο Ζ αντέδρασε άμεσα φέρνοντας μια εικόνα του Κολοκοτρώνη και μια του Ουίνστον Τσόρτσιλ (και αυτός με πούρο). 

Ο Η, τότε, απείλησε ότι θα φέρει τον Ιωσήφ Στάλιν. Τελικά ευτυχώς δεν το έκανε. Απλά αναβάθμισε μέσα σε ένα διάλειμμα τον Τσε, μεταφέροντάς τον δίπλα στον Ιησού.

 Ο Ζ δεν πρόλαβε να απαντήσει αναλόγως, καθώς ο Β είχε κιόλας ξεκολλήσει τον Κόμπι Μπράιαντ και τον είχε τοποθετήσει στα δεξιά του Κυρίου. Έτσι, ο Ζ αρκέστηκε να φέρει τον βασιλιά Κωνσταντίνο τον Πρώτο (!) καβάλα στο άλογο και να τον κολλήσει λίγο παραπέρα. (Σημείωση: Παρά τις ιδεολογικές διαφορές τους οι Β, Ζ και Η είναι κολλητοί).

Κάπου εκεί, παρενέβησαν κάποιοι καθηγητές απαιτώντας να φύγουν όλες οι αφίσες. 

Οι μαθητές ξέχασαν αμέσως τις διαφορές τους και αρνήθηκαν κατηγορηματικά. Όχι, δεν θα έφευγε καμία – ούτε καν ο Ρόμπερτ Πάτισον. Σε αντίθετη περίπτωση η τάξη θα κατέβαινε σε αποχή. 

Προκειμένου να μην υπάρξουν άλλοι μπελάδες, οι καθηγητές έκαναν πίσω, υπό τον όρο να μη μπει καμία επιπλέον αφίσα. Όποιος πρόλαβε πρόλαβε. 

Η συμφωνία κλείστηκε και τα μαθήματα συνεχίστηκαν εν ειρήνη.

Όλοι όμως λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο, που στη συγκεκριμένη περίπτωση...

 είχε τη μορφή του κορωνοϊού. 

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν το υπουργείο διατάξει την αναστολή των μαθημάτων, το συγκεκριμένο σχολείο έκλεισε για να γίνει απολύμανση. Σε αυτό το πλαίσιο τα παιδιά ειδοποιήθηκαν να αφαιρέσουν όλα τα επιπλέον στοιχεία από τις τάξεις. 

Και κάπως έτσι, η επίμαχη αίθουσα έχασε τον ιδεολογικό πλουραλισμό της και στον τοίχο απέμεινε, απόλυτη κυρίαρχος ξανά, μία και μόνη εικόνα: Εκείνη του Ιησού Χριστού.