ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Αίμα στην αρένα και χαρτοπετσέτες

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Τι άλλο παραπάνω θα μπορούσε να είχε κάνει η κυβέρνηση για να δείξει σε όλους ότι ελέγχει –αν όχι κατευθύνει– την έρευνα για τη Novartis; 

Θα μπορούσε να στείλει στον Αρειο Πάγο τον Πολάκη αυτοπροσώπως, ντυμένο με προβιές, να κραδαίνει ένα ρόπαλο ή –ακόμη καλύτερα, λόγω της αντίθεσης– ντυμένο μαζορέτα! Δεν χρειάστηκε όμως να φθάσει σε τέτοιο σημείο. Η παρουσία του Τζανακόπουλου στον Αρειο Πάγο, με τα καθημερινά ρούχα του γραφείου, ήταν αρκετή για να περάσει σαφώς το μήνυμα σε όλους.

Είχαμε και άλλες παρόμοιες και εξίσου εμφανείς χοντράδες στον χειρισμό της υπόθεσης εκ μέρους της κυβέρνησης. 

Οι διάφοροι υπουργοί, που έσπευσαν με τις δηλώσεις τους να ενισχύσουν την εντύπωση ότι η κυβέρνηση έχει προνομιακή γνώση της υπόθεσης. 

Η τελείως περιττή διευκρίνιση του Κοντονή (υπουργός Δικαιοσύνης, υποτίθεται) ότι «με εντολή πρωθυπουργού» (!) διαβιβάστηκε η δικογραφία στη Βουλή.  

Αποκορύφωμα, βέβαια, ο Πολάκης: όχι μόνο φωτογράφισε, κατά το λεγόμενο, τους «προστατευόμενους» μάρτυρες (φαντάσου δηλαδή να μην ήσαν «προστατευμένοι»...), αλλά παραδέχθηκε κιόλας ότι είναι ενημερωμένος, σε ύφος μάλιστα αστυνομικού ανακριτή (τα πουλάκια «κελάηδησαν»).

Μπορεί να είναι το αναμφισβήτητο σοκ που έχει προκαλέσει η υπόθεση σχεδόν σε όλους – εξαιρούνται ασφαλώς οι μετέχοντες στον σκληρό πυρήνα της κυβέρνησης. Ισως γι’ αυτό πολλοί τριγύρω μας διερωτώνται πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά και τείνουν να πιστέψουν ότι είναι απλώς ακούσιες χοντράδες, από τις τόσες που διαπράττει καθημερινά η κυβέρνηση των μουρντάρηδων. 

Πράγματι είναι χοντράδες, αλλά καθόλου ακούσιες. Είναι εντελώς σκόπιμες και σχεδιασμένες για να τρομοκρατήσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους.

 Για την πλευρά της κυβέρνησης, η υπόθεση Novartis είναι η δικαίωση του Πολακισμού. Οχι μόνο μέσα στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης, αλλά και ως τρόπου και ύφους του πολιτεύεσθαι.

Δεν είχε ανάγκη η κυβέρνηση να είναι θεσμικά άψογη, διότι...

 πόση σημασία έχουν οι τύποι, όταν η κυβέρνηση έχει πια πατήσει το κουμπί του ολοκαυτώματος; 

Ο πολύς κόσμος θα προσπεράσει τα θεσμικά ατοπήματα. Οταν κυλάει το αίμα στην αρένα, τι διαφορά να κάνουν οι χαρτοπετσέτες; 

Δυστυχώς, αγριότερη τροπή δεν μπορούσαν να πάρουν τα πράγματα. Πηγαίνοντας προς τις εκλογές (διότι εκεί αποβλέπει η αντεπίθεση της κυβέρνησης), η πολιτική ζωή θα θυμίζει τους επόμενους μήνες έναν εμφύλιο πόλεμο που θα διεξάγεται με πολιτικά μέσα και, σε τελευταία ανάλυση, εις βάρος της ίδιας της πολιτικής και των θεσμών της δημοκρατίας.

ΥΓ. Προσωπικώς, δεν με καταπλήσσει ο μπολσεβικισμός των κυβερνώντων – εκδηλώθηκε από την πρώτη στιγμή άλλωστε. Με τρομάζει ο ρόλος της Δικαιοσύνης στη συγκεκριμένη υπόθεση...