«Ναι σε νέα μέτρα αν είναι σύννομα» δηλώνει ο αρχηγός του πολιτικού κόμματος.
Τα σύννομα μέτρα είναι, άραγε, και ανθρώπινα; Το νόμιμο αποπνέει ήθος ανθρωπιάς;
Η απάντηση, δυστυχώς, είναι αρνητική. Αυτό καταδεικνύουν τα παιδάκια που λιποθυμούν από ασιτία στα σχολεία τους, τα τρία και πλέον εκατομμύρια των Ελλήνων –ένας στους τρεις- που έχουν βυθιστεί στη φτώχια, αυτό δείχνουν τα 2.500 παιδιά, τα παιδιά της κρίσης που είναι, όπως τα αδέσποτα σκυλιά, αζήτητα στα ιδρύματα, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, οι νέοι που μεταναστεύουν, που ξεριζώνονται, οι χιλιάδες άστεγοι στις στοές και τα πεζοδρόμια της Αθήνας.
Όμως στο μέγαρο Μαξίμου, στο Βερολίνο, στα Ηλύσια Πεδία ή στις Βρυξέλλες κανείς δεν σκέφτεται τους ανθρώπους. Μόνη τους σκέψη το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι τράπεζες. Έτσι, από το νέο δάνειο προς την Ελλάδα, πρώτα πρέπει να δοθούν τα 30 δις ευρώ στις τράπεζες λέει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε. Όσο για τα υπόλοιπα βλέπουμε. Πάνω απ’ όλους κι όλα οι τράπεζες. Οι άνθρωποι είναι άχρηστοι, περιττοί, όπως σε όλους τους ολοκληρωτισμούς. Είναι περιττοί για τους πολιτικούς αλλά και για τους πνευματικούς ανθρώπους της δεκάρας, αυτούς που κόπτονται για τη σίτισή τους στα κρατικά πρυτανεία, αυτούς που απασχολούνται από του βήματος του Ιανού με ταξινομήσεις και κούφιες ψυχικές ή εγκεφαλικές τρεμούλες, ενώ στο απέναντι πεζοδρόμιο, ένας άστεγος δεν ταξινομείται πια στους ζωντανούς και μένει απολύτως ανώνυμος όπως οι αρχαίοι νεκροί(νώνυμνοι).
Αλλά να, ο Άδης ανεβαίνει και εκδικείται μέσω των Anonymous, των νέων που τρυπώνουν στον κυβερνοχώρο, ξεσκεπάζοντας τα μυστικά και τα ψέματα της πλανητικής πολιτικής, οικονομικής και μιντιακής εξουσίας. Όμως, οι εξουσίες δεν θα είχαν μεγάλη δύναμη αν δεν στηρίζονταν στη βλακεία των εξουσιαζομένων, αν οι τελευταίοι δεν σκέπτονταν όπως και οι εξουσιαστές-δήμιοί τους. Μερικοί, μάλιστα, από τους «κάτω» είναι ήδη κι αυτοί δήμιοι, όπως εκείνοι οι υπάλληλοι-ελεγκτές του ΚΕΠΑ, τους οποίους περιμένει επί μήνες ο παράλυτος για να του ξαναδώσουν τη σύνταξή του!
Αλλά να, βλέπω πάλι τους θεράποντες να γίνονται κήνσορες, οι κυνικοί να γίνονται ευαίσθητοι και οι μνημονιακοί να μεταλλάσσονται με εκπληκτική ευκολία σε αντιμνημονιακούς και λέω: Πια δεν έχουμε σωτηρία.
Διαβάζω στη Le Monde το άρθρο του καθηγητή του Δικαίου και δικηγόρου Χάρη Παμπούκη (σ.σ. πουθενά δεν σημειώνεται ότι ήταν πρώην υπουργός, δεξί χέρι του Γιώργου Α. Παπανδρέου), διαβάζω για την ελληνική τραγωδία, για «μία Νέμεση χωρίς κάθαρση», και λέω πάει, δεν έχουμε καμία σωτηρία.
Εκτός κι αν έχουμε ένα κίνημα, όπως αυτό των Anonymous, έναν σύγχρονο ανταρτοπόλεμο, που θα ξεμαρμαρώσει αυτούς που πρέπει και θα λογικέψει αυτούς που πρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου