Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Οι εκθέσεις που θεωρούν σαν πιθανότερο σενάριο τη διάλυση του ευρώ αρχίζουν να λαμβάνουν πλέον διαστάσεις χιονοστιβάδας.
Χθες, αμερικανικά μέσα ενημέρωσης καλούσαν τους Ευρωπαίους να εγκαταλείψουν το υπό διάλυση ευρώ και να εμπιστευτούν αμερικανικά ομόλογα. Στο Ρόιτερ ο Τζον Ουέιζικ αναρωτιόταν:
«Μήπως ήρθε για τους επενδυτές η μεγάλη ώρα να το βάλουν στα πόδια από τον τόπο που ο Ντόναλντ Ράμσφελντ αποκαλούσε ΄΄Παλαιά Ευρώπη";»
Κάποιος που αρέσκεται στις θεωρίες συνωμοσιολογίας θα διέβλεπε πως οι αγορές εντείνουν τις πιέσεις να λάβει μέτρα, ποσοτικής χαλάρωσης. Όπερ, να τυπώσει χρήμα η ΕΚΤ για να αντιμετωπίσει την κρίση.
Η κοινή λογική όμως λέει πως όταν τυπώνεται φρέσκο χρήμα, μειώνεται η αξία του ήδη κυκλοφορούντος χρήματος, το οποίο φυσικά δεν κατέχουν οι προλετάριοι ούτε οι πατριώτες, αλλά οι κεφαλαιούχοι, οι αποταμιευτές, τα ασφαλιστικά ταμεία κ.λ.π.
Η Μέρκελ παρότι ανθίσταται στις πιέσεις των αγορών, είναι αντιδημοφιλής στην Ελλάδα γιατί ενσαρκώνει την όψη των δανειστών που απαιτούν βίαιο εξευρωπαϊσμό του γραφικού προτεκτοράτου που προέκυψε από την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κατέφερε και εισέβαλε «λάθρα» κατά μερικούς αλλά ισότιμα στο τραπέζι της ευρωζώνης.
Σαν η παλιά μας υπηρέτρια να κάθεται στο σαλόνι με τις κυρίες να και πίνει τσάι...
Είναι προφανές πως διανύουμε μια περίοδο τεκτονικών μετατοπίσεων, χωρίς ακόμη να έχουν σχηματοποιηθεί οι δυνάμεις και τα επιμέρους συμφέροντα.
Αποτέλεσμα: οι παράταιρες συμμαχίες κομμουνιστών με ακροδεξιούς ή φιλελευθέρων του ευρώ με αριστερούς του ευρώ και φιλελευθέρων της δραχμής με κομμουνιστές της δραχμής.
Δεν νομίζω να ξέρει κάποιος ακόμη πως θα μορφοποιηθούν οι συμμαχίες των συμφερόντων μετά από δυο - τρία χρόνια. Προς το παρόν η ανάγκη που επείγει, είναι η ανάγκη το 2012 να εξευρεθούν περί τα 8 τρισ. δολάρια.
Τόσα έχουν ανάγκη οι δανειζόμενοι για να αναχρηματοδοτήσουν το χρέος και να πληρώσουν τόκους. Από αυτή την ανάγκη και σκοπιμότητα φαίνεται πως πηγάζουν δημοσιεύματα σαν το παραπάνω του Ρόιτερς.
Η Ελλάδα σε αυτή την μετατόπιση τεκτονικών πλακών, λόγω εσκεμμένης αμέλειας, έχει την «ατυχία» να βρίσκεται μεταξύ των πλακών που τρίβονται και θρυμματίζονται.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση στις παρούσες εξελίξεις, όπου στη χώρα κλείνουν και οι τελευταίες επιχειρήσεις και οι άνθρωποι επιβιώνουν και πληρώνουν φόρους ξοδεύοντας της αποταμιεύσεις τους, είναι η αφασία του πολιτικού σκηνικού της χώρας.
Άπαντα τα πολιτικά κόμματα χαράσσουν «κόκκινες γραμμές» στις μειώσεις των συντάξεων και των μισθών που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις. Δίνουν εγγυήσεις για πληθυσμιακά κριτήρια στην απελευθέρωση αγορών και περιορισμό των περιθωρίων τζάμπα εισοδήματος των συντεχνιών, ωσάν να μη τρέχει τίποτα...
Όλα αυτά θυμίζουν τσουνάμι ύψους δεκάδων μέτρων που έχει ξεκινήσει να κατευθύνεται προς τα εδώ, και τα κόμματα στην ελληνική παραλία μαλώνουν για το χώρο που καταλαμβάνουν οι ξαπλώστρες του καθενός.
Οι θρησκόληπτοι, οι κομμουνιστές και οι «ηλίθιοι» μοιάζουν οι τυχεροί της ιστορίας. Το γεγονός ότι πιστεύουν πως κατέχουν το κλειδί της αλήθειας και άρα του παραδείσου, τους απαλλάσσει από τα βάσανα και τις αγωνίες της αβεβαιότητας ενός κόσμου που αλλάζει και συντρίβει βεβαιότητες, ζωές και κοινωνίες ολόκληρες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου