"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Η μεγάλη ήττα των πολιτικών

Με την ορκωμοσία της κυβέρνησης Παπαδήμου, η χώρα γύρισε σελίδα. Ο κύκλος της μεταπολίτευσης πνέει τα λοίσθια. Η παλιά πολιτική τάξη ηττήθηκε κατά κράτος. Επειδή υποχρεώθηκε, και δεν επέλεξε αυτοβούλως, να οδηγήσει τη χώρα στη λύση, που τελικά δόθηκε.

Ηττήθηκε, επειδή οι αρχηγοί και των δύο μεγάλων, ιστορικών παρατάξεων, επιχείρησαν να διαχειριστούν την κρίση με το βλέμμα στραμμένο στις εσωκομματικές ισορροπίες και στη νομή της κρατικής εξουσίας, την (κάποια…) επόμενη μέρα.

Ο Παπανδρέου, τις τελευταίες δύο εβδομάδες, συνέτριψε το παγκόσμιο ρεκόρ συσσωρευμένης πολιτικής γκάφας. Όλα ξεκίνησαν με την αυτοκαταστροφική έμπνευση για το δημοψήφισμα. Και κορυφώθηκαν με την ομοίως απίθανη ιδέα για την πρωθυπουργοποίηση του Φίλιππου Πετσάλνικου. Ενδιαμέσως, εκφωνήθηκαν κάποιες κορόνες κατά των τραπεζιτών, για να καταλήξουμε με έναν τραπεζίτη στο Μέγαρο Μαξίμου!

Γιατί; Επειδή ο Παπανδρέου, κάτω, ασφαλώς, από το βάρος μιας αφόρητης πολιτικής και ψυχολογικής πίεσης, επιχείρησε χειρισμούς υψηλού ρίσκου, και άλλους που απαιτούν τον απόλυτο έλεγχο στις δικές σου δυνάμεις. Από αυτούς που ήξερε να κάνει καλά ο αείμνηστος πατέρας του. Αλλά ο Γιώργος δεν είναι Ανδρέας. Και το 2011 δεν είναι 1981. Γι’ αυτό απέτυχε. Και τώρα βλέπει ακόμη και το κόμμα του να κινδυνεύει… Ο θρυμματισμός δεν απέχει πολύ…

Ο Σαμαράς επιδόθηκε με επιτυχία σε αλλεπάλληλες ασκήσεις κυβίστησης, εγκαταλείποντας κάθε μέρα τη γραμμή άμυνας, που όριζε την προηγούμενη: την αντίθεση στη δανειακή σύμβαση (στα αυτονόητα παρεπόμενά της, δηλαδή), την άρνηση συμμετοχής κορυφαίων στελεχών του στη νέα κυβέρνηση, την αυστηρά προσδιορισμένη ημερομηνία των εκλογών.

Στο τέλος, θα υπογράψει, κιόλας, όσα του ζήτησε ο Όλι Ρεν -και θα αφήσει τους συμβούλους του, που ονειρεύονται έναν «δεξιό γκεβαρισμό», με τα μπερέ στο χέρι… Αλλά τότε θα είναι αργά. Γιατί τα ρήγματα στο στρατόπεδό του άνοιξαν ήδη -και χαίνουν απειλητικά. Το λάθος έγινε. Ο Σαμαράς κλειδώθηκε μόνος του στην άκρη του πολιτικού χάρτη, διαλέγοντας τη διαβόητη «αντιμνημονιακή στρατηγική». Τώρα είναι η ώρα να πληρώσει το κόστος της αποδέσμευσής του από αυτήν -που αναγκαστικά θα είναι βαρύ… Ο Μανώλης, ο Θύμιος και οι λοιποί ακονίζουν ήδη τα μαχαίρια…

Με αυτά τα δεδομένα, ξεκίνησε η νέα κυβέρνηση. Γι’ αυτό… μην βάζετε στοίχημα για τον χρόνο των εκλογών!

IΣΟΤΙΜΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: