Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Για την ελληνική χρεοκοπία φταίνε πολλοί. Σίγουρα φταίει και το διεθνές τραπεζικό σύστημα που δάνειζε ασύστολα φερέγγυους και αφερέγγυους.
Πιο πολύ όμως φταίμε οι ίδιοι και κυρίως όσοι από εμάς πολιτικοί και συνδικαλιστές αργόμισθοι και λαϊκιστές φρόντισαν με το αζημίωτο να μετατρέψουν τη χώρα σε «έρημο» μετά από επιδρομή ακριδών «σοσιαλιστικού» παρασιτισμού.
Η ρίζα του ελληνικού προβλήματος είναι απλή στην κατανόηση, αρκεί να μην ακούει κανείς τους «κομπογιαννίτες» πολιτικούς της αριστεράς και της δεξιάς που ως συνήθως πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Πως δήθεν φταίει η κρίση του καπιταλισμού ή πως όλα είναι προσχεδιασμένα για να βάλουν στο χέρι το ξεχασμένο πηγάδι του αείμνηστου Λάμπρου Κωνσταντάρα σε κάποια ελληνική ταινία που αναβλύζει πετρέλαιο, (Ντάπα-Ντούπα, Ντάπα- Ντούπα οι αντλίες κλπ.)
Το ελληνικό πρόβλημα σε γενικές γραμμές έγκειται στο γεγονός πως η χώρα μας από άποψη εισοδήματος είναι η 31η πιο πλούσια χώρα στον κόσμο και από άποψη ανταγωνιστικότητας είναι στην 90η θέση...
Με απλά λόγια που θα μπορούσε να καταλάβει και ένας 5χρονος, αυτό σημαίνει πως έχουμε να κάνουμε με την περίπτωση κάποιου που ξοδεύει για να ζει περί τις 3.000 ευρώ το μήνα, ενώ τα έσοδά από τη δουλειά που κάνει δεν ξεπερνάνε τα μισά…
Μα και η Ιταλία αντιμετωπίζει πρόβλημα!
Ναι, αντιμετωπίζει... άλλο όμως η πυώδης αμυγδαλίτιδα και άλλο ένα περιστατικό που χρειάζεται μεταμόσχευση πνευμόνων και συκωτιού και χρόνια χημειοθεραπείας...
Για να καταλάβουμε καλύτερα, αρκεί να κοιτάξουμε πως η Ιταλία από άποψη κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι στην 29η θέση στον κόσμο ενώ από ανταγωνιστικότητα στην 41η. Η Ισπανία στις 27η και 37η αντίστοιχα.
Όπως μπορεί κάποιος να καταλάβει με μια ματιά στα στοιχεία που δημοσιεύω στους πίνακες η Ελλάδα έζησε για πολύ καιρό πολύ πάνω από τις δυνατότητες που της επιτρέπει η κατάσταση της οικονομίας της.
Καμιά άλλη χώρα δεν έχει διαφορά 59 θέσεων ανάμεσα στην κατάταξή της με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και την ανταγωνιστικότητα. Αυτό που μπορεί κάποιος να προβλέψει με βεβαιότητα είναι πως η Ελλάδα θα φτωχύνει τα επόμενα χρόνια και θα πέσει αρκετές θέσεις πιο κάτω από την 31η θέση που βρίσκεται στην κατάταξη των πιο πλούσιων χωρών.
Επίσης όταν καταλάβουμε τι συμβαίνει και τι φταίει που γίναμε η τελευταία «σοβιετική» οικονομία που κατέρρευσε στην Ευρώπη, θα φροντίσουμε η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας να ανέβει και να στηρίξει ένα βιοτικό επίπεδο καλύτερο από αυτό που μας κληροδότησαν τα σοσιαλιστικά πειράματα του Α. Παπανδρέου της τελευταίας 30ετίας, το παρασιτικό παρακράτος των συνδικαλιστών του δημοσίου και η αυθαιρεσία των φιλοσοβιετικών ταγμάτων εφόδου του ΠΑΜΕ και των συντεχνιών που κλείνουν καθημερινά λιμάνια και δρόμους.
Όπως μπορεί να καταλάβει κάποιος η χρεοκοπία μας δεν αποτελεί συνέπεια σκοτεινής συνωμοσίας, αλλά βλακείας και ανοχής στη διαφθορά, το πελατειακό κράτος, τη διαπλοκή και τους αργόμισθους.
Στους τοκογλύφους μας έριξαν βορά όσοι τόσα χρόνια διόριζαν και μοίραζαν λεφτά που δεν τους ανήκαν.
Η ελληνική χρεοκοπία με ακόμη πιο απλά λόγια...
Αν στο βενζινάδικο της γειτονιάς τα βερεσέδια μας έχουν μαζευτεί «βουνό» και δεν φτάνουν οι μισθοί αρκετών χρόνων να τα ξεπληρώσουμε, σίγουρα φταίει και ο βενζινάς γιατί μας έδινε βερεσέ επειδή ενδεχομένως μας πίστεψε πως κερδίζουμε περισσότερα από αυτά που εισπράτταμε (greek statistics)...
Σίγουρα έχουμε ευθύνη και εμείς, γιατί βερεσέ καύσιμα έχουν μόνο νόημα όταν δουλεύει το τρίκυκλο και βγάζει τα έξοδά του και αφήνει και μεροκάματο. Αν το τρίκυκλο μας βάζει μέσα το παρκάρουμε ή το βάζουμε σε δρομολόγια που αφήνουν καλύτερο κέρδος...
Δεν έχει κανένα νόημα να καταριόμαστε το βενζινάδικο γιατί μας έδινε βερεσέ ή μας έδινε ακριβότερη τιμή απ’ ό,τι θα βρίσκαμε αλλού. Ας πηγαίναμε αλλού...
Τέλος, πάντων όταν φτάνεις στο σημείο αδυναμίας πληρωμής του χρέους, οι λύσεις που μένουν είναι περιορισμένες.
Α) Δεν πληρώνουμε το βενζινά και αγοράζουμε καύσιμα μόνο τοις μετρητοίς από κάποιο άλλο πρατήριο... Αν όμως τα έξοδα του τρίκυκλου είναι περισσότερα από τα έσοδα έστω και χωρίς τα τοκοχρεολύσια, τότε αυτό είναι αδύνατο...
Β) Κάνουμε ένα συμβιβασμό μαζί του και απλώνουμε το χρέος σε βάθος χρόνου να μειωθούν οι δόσεις. Ζητάμε βοήθεια από την οικογένεια και τη γειτονιά να βάλουν πλάτη και να εγγυηθούν στον βενζινά πως θα είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας.
Αυτοί όπως είναι φυσικό θα μας βάλουν ένα μνημόνιο για το τι θα εισπράττουμε, τι θα ξοδεύουμε, τι θα πηγαίνει για τις δόσεις...
Γ) Δεν πληρώνουμε τίποτα, παρατάμε το τρίκυκλο και βγάζουμε από την αποθήκη το καρότσι της οικοδομής και κάνουμε μεταφορές με αυτό για να βγάλουμε το μεροκάματο. Έξοδα μηδέν, έσοδα πενιχρά. Αλλά δεν έχουμε σκοτούρες και είμαστε και ανεξάρτητοι και περήφανοι...
Αυτές πάνω κάτω είναι και οι επιλογές της Ελλάδας μετά τη χρεοκοπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου