Από την ανοχή στο κουκούλωμα

Tου Aποστολου Λακασα

Ο νόμος της σιωπής. Αυτός ισχύει σε πολλές περιπτώσεις, εξηγώντας τα στρεβλά της λειτουργίας των ΑΕΙ σήμερα. Οι πρυτάνεις και οι πανεπιστημιακοί κάνουν σε πολλά ακανθώδη θέματα τα στραβά μάτια, ώστε να μη διαταραχθεί η -κουτσά στραβά- ομαλή λειτουργία των ιδρυμάτων. 

Αυτό φάνηκε κατά την πρόσφατη αποκάλυψη ότι στο συγκρότημα του ΕΜΠ, στην οδό Πατησίων, βρίσκεται ένας αριθμός μεταναστών τους οποίους «φιλοξενούν» φοιτητές σε αίθουσες διδασκαλίας και χώρους εργαστηρίων του ιδρύματος. Μια άλλη περίπτωση είναι τα περιβόητα «στέκια» – χώροι εντός των ΑΕΙ, οι οποίοι εδώ και χρόνια έχουν καταληφθεί από εξωπανεπιστημιακούς, με την ανοχή των πανεπιστημιακών.

Οσο κι αν κάποιος θέλει να δικαιολογήσει την ανεκτική στάση των πανεπιστημιακών («κατανοήστε ότι απαιτείται διάλογος για να λυθούν αναίμακτα τα προβλήματα», υποστηρίζουν), είναι θλιβερό να διαπιστώνει ότι, εντέλει, η ανοχή δεν ζητείται ως πίστωση χρόνου για να λυθεί το πρόβλημα, αλλά για να κουκουλωθεί το πρόβλημα. 

Πόσες φορές ο Τύπος δεν έχει ασχοληθεί με τα «στέκια» εντός των ΑΕΙ; Τι συνέβη ύστερα από επεισόδια τα οποία ξεκίνησαν από τους συγκεκριμένους αυτούς χώρους; Οταν κατακάθισε ο κουρνιαχτός της δημοσιότητας, οι Αρχές των ιδρυμάτων ασχολήθηκαν με άλλους, λιγότερο «οξείς» πονοκεφάλους. Στην ουσία, δεν γίνεται τίποτε, ενώ όσοι υψώνουν φωνή αποκαλύπτοντας τα κακώς κείμενα βρίσκονται ακόμη και υπόλογοι με την κατηγορία περί… υπονόμευσης του δημόσιου πανεπιστημίου.

Εξαιτίας της απροθυμίας των πανεπιστημιακών να αντιμετωπίσουν σοβαρά ζητήματα ανομίας, δεν απέδωσε ούτε και η ρύθμιση που ψηφίσθηκε επί της θητείας στο υπουργείο Παιδείας της κ. Μαριέττας Γιαννάκου, η οποία όριζε ότι οι πρυτάνεις θα μπορούν να θέσουν εκ νέου υποψηφιότητα για το ίδιο αξίωμα αφού μεσολαβήσει τουλάχιστον μία τετραετής θητεία άλλου πρύτανη. Στόχος της ρύθμισης ήταν οι πρυτάνεις να παίρνουν αποφάσεις δύσκολες χωρίς να μετρούν το πολιτικό κόστος που θα είχαν εάν επιθυμούσαν να επανεκλεγούν για δεύτερη συνεχή θητεία.

Για τους λόγους αυτούς προκαλεί δυσπιστία και η πρόθεση της συνόδου πρυτάνεων, το προσεχές Σάββατο στο Ναύπλιο, να αναζητήσουν συμβιβαστικές λύσεις σε σχέση με την πρόταση της νυν ηγεσίας του υπουργείου, να περάσει η διοίκηση των ΑΕΙ σε ένα συμβούλιο στη σύνθεση του οποίου θα μετέχουν και εξωπανεπιστημιακοί. Η δυσπιστία προς την όποια «χρυσή τομή» υπάρχει επειδή οι έως τώρα συμβιβαστικές λύσεις για κρίσιμα ζητήματα δεν έχουν οδηγήσει σε καλύτερη συνεργασία ΑΕΙ-Πολιτείας, αλλά σε κουκούλωμα των χρόνιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Αν τελικά δεν μπορεί να βρεθεί λύση για ένα θεσμικό πλαίσιο που θα υπηρετεί στην πράξη τις αρχές της αξιοκρατίας, της διαφάνειας, της χρηστής διοίκησης και της κοινωνικής λογοδοσίας στα ΑΕΙ, προτιμότερο είναι Πολιτεία και πρυτάνεις στο Ναύπλιο, αφού δεν θα έχουν κάτι άλλο να κάνουν, να περιγράψουν τον ορισμό του «υπονομευτή του δημόσιου πανεπιστημίου». Κατόπιν, μπορούν να μεταθέσουν τις αποφάσεις για μελλοντική τους συνάντηση, όπως έχουν κάνει πολύ συχνά έως τώρα.