Πουλήστε τα όλα!

Toυ ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Στην τελευταία χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού η λέξη «αποκρατικοποίηση» είναι απαγορευμένη. Ως κοινωνία αντιδρούμε βίαια όταν επιχειρείται να περιοριστεί η επιχειρηματική δραστηριότητα του κράτους. Ίσως επειδή το όνειρό μας είναι να βρούμε μία θέση στο δημόσιο. Ίσως επειδή θίγεται ο αδελφός μας ή ο ξάδελφος μας που βρήκαν ήδη θέση κάτω από τη σκέπη του μεγάλου πατέρα – κράτους. 

Αλήθεια, τι μας ενόχλησε σε αυτά που είπε η τρόικα;

Κάποιοι βρήκαν αφορμή στον τρόπο με τον οποίο μίλησαν οι εκπρόσωποι της τρόικας. Επειδή, λέει, κουνάγανε το δάκτυλό τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμπεριφορά τους έχει πολλές φορές ξεπεράσει τα όρια. Η ουσία πάντως δεν αλλάζει! Αυτά που λένε δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε το σημερινό πρόβλημα, ακόμη κι αν δεν υπήρχε τρόικα, εμείς θα έπρεπε να ακολουθήσουμε το δρόμο που υποδεικνύουν.

Οι αποκρατικοποιήσεις είναι μονόδρομος για μία κοινωνία που αναζητά την ανάπτυξη. Είναι ο μόνος τρόπος για να προσελκύσουμε επενδύσεις και να δημιουργηθούν έτσι νέες θέσεις εργασίας.

Προβλήματα υπάρχουν σε όλους τους κλάδους της Οικονομίας. Μία ιδιωτική επιχείρηση μπορεί κι αυτή να αντιμετωπίζει προβλήματα βιωσιμότητας, όπως και μια κρατική. Η διαφορά είναι ότι στην πρώτη περίπτωση το κόστος των λαθεμένων επιλογών καλείται να το πληρώσει ο ιδιώτης μέτοχος, ενώ στη δεύτερη το κοινωνικό σύνολο, δηλαδή όλοι μας. Αυτή η σημαντική διαφορά από μόνη της είναι αρκετή για να ακολουθήσουμε την οδό του περιορισμού της επιχειρηματικής δραστηριότητας του κράτους.

Τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ θα προέλθουν από πώληση ή από αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας; Παίζουμε με τις λέξεις. Τι σημαίνει, δηλαδή, αξιοποίηση; Για πούλημα μιλάμε και αυτό είναι καλό να το ξεκαθαρίσουμε.  

Ο αντίλογος λέει ότι δεν πρέπει να πουλήσουμε τα ασημικά μας και ότι θα πρέπει να τα διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.

Τα δικά μας δικά μας και τα δικά τους και πάλι δικά μας! Λεφτά χρωστάμε που τα δανειστήκαμε, για να μην ξεχνιόμαστε. Όταν, όμως, μιλάνε για ασημικά σε τι ακριβώς αναφέρονται; Ποιος είναι ο λόγος να διατηρήσουμε σε κρατικό έλεγχο εταιρείες, αν αυτές μπορούν να επιφέρουν μεγαλύτερα οφέλη στην κοινωνία μέσω του ιδιωτικού τομέα.

Θα σας πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που αφορά μία έκταση. Στη Ρόδο, λοιπόν, υπάρχει η έκταση του γκολφ, στην περιοχή Αφάντου. Ξεκίνησε κάποια στιγμή ο ΕΟΤ μία προσπάθεια εκμετάλλευσης της έκτασης, αλλά αυτή δεν ολοκληρώθηκε. Από την εποχή εκείνη υπάρχουν κάτι κτίρια στα μπετά που χρόνο με τον χρόνο σαπίζουν. Τι μας πειράζει να πουληθεί η έκταση σε έναν ιδιώτη, με την προϋπόθεση της ολοκλήρωσης της επένδυσης; Σήμερα χάνουμε αφήνοντας αυτή την έκταση αναξιοποίητη, όταν μπορούμε να κερδίσουμε και από την πώλησή της και από την αύξηση του τουρισμού που θα φέρει η νέα ιδιωτική επένδυση.

Έχουμε ήδη χάσει πολλά χρόνια συζητώντας για να συζητάμε. Έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε άλλο χρόνο;

CAPITALGR