Λογοπαίγνια

Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

Διασκεδάζω µε τις ανακοινώσεις των διαφόρων κέντρων εξουσίας αυτόν τον καιρό και µε τη σύγχυση της γλώσσας. Η θρασύτατη τριάδα ήτοι τρόικα στο τραπέζι που καθόταν είχε στα οπίσθιά της µεγάλο δίγλωσσο πίνακα όπου ο καθείς διάβαζε: «Αξιοποίηση του οικονοµικού προγράµµατος της Ελλάδας».

Αρα, θα µπορούσαν να ισχυριστούν πως ακριβώς για αξιοποίηση µιλούσαν.

Οµως στο κείµενο που ανέγνωσαν µιλούσαν για εκποίηση ελληνικής περιουσίας και, άρα, θα µπορούσαν να ισχυριστούν πως το ίδιο πράγµα σηµαίνει αξιοποίηση και εκποίηση ή τουλάχιστον το ένα δεν αποκλείει το άλλο. ∆ηλαδή είναι λάθος ο παρακάτω διάλογος, κοινός µεταξύ Ελλήνων;

- Πώς αξιοποίησες την περιουσία που κληρονόµησες;

- Την εκποίησα, την πούλησα ακριβά και µε τα λεφτά άνοιξα επιχείρηση.

∆ηλαδή όταν εκποιώ ένα ακίνητο δεν αξιοποιώ την περιουσία µου; Τι σηµαίνει άραγε αξιοποίηση: να δώσω αξία σε κάτι, να πιστοποιήσω την πραγµατική του αξία, να εκµεταλλευτώ αποδοτικά την αξία του ως έργου τέχνης, ως ακινήτου, ως πιστοποιητικού σπουδής.  

Οταν δηλαδή θέλω να αξιοποιήσω τις γνώσεις µου δεν τις µισθώνω ή δεν τις πουλάω κάπου; 

Μπορείς λοιπόν να αξιοποιήσεις την περιουσία του ∆ηµοσίου είτε πουλώντας την, δηλαδή εκποιώντας την, είτε ενοικιάζοντάς την είτε αν θέλετε βάζοντάς την ως ενέχυρο.

Γιατί λοιπόν όλοι παίζουν µε τις λέξεις; Τι θα πει θα αξιοποιήσουµε αλλά δεν θα εκποιήσουµε; Θα πούµε π.χ. πως το Ελληνικό έχει αγοραστική αξία τόσο και θα το καµαρώνουµε;

Οποιος αξιοποιεί, είτε εκµεταλλεύεται είτε πωλεί είτε ενοικιάζει είτε ενεχυριάζει. Αρα, αν δεν εκποιούµε τι προτιθέµεθα να κάνουµε τα αξιολογηµένα;