ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΟΥΡΑΔΟ-ΜΑΓΚΙΤΗΣ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ" ΜΠΙΣΜΠΙΚΙΣΜΟΣ: Σπασμένη φλέβα, σπασμένα φρένα

Του Σάκη Ιωαννίδη


Απορούσε γιατί.  

 

Γιατί τόση πρεμούρα για την ταπεινότητά του.  

 

Γιατί τόσο ενδιαφέρον για «λαμαρίνες».  

 

Γιατί τους πείραξε που την επόμενη μέρα πήγε στη δουλειά του.  

 

Γιατί επιμένουν να τον ρωτάνε.  

 

Γιατί δεν δείχνουν το ίδιο ενδιαφέρον για το θέατρο και τον πολιτισμό που πιστά υπηρετεί.  

 

Γιατί είναι εκείνος το θέμα;

Στα ελληνικά γίνεται backlash. Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, χορευτής ζεϊμπέκικου, αγωνιστής και μόνιμα πολλά βαρύς Βασίλης Μπισμπίκης οικοδόμησε μια σχέση αγάπης – μίσους με τα μίντια. Μίσος σε πολλά εισαγωγικά.  

 

Μέχρι πρότινος έπαιρνε σβάρνα τους καναπέδες στις μεσημεριανές εκπομπές συντηρώντας την περσόνα του περιθωριακού, πλην τίμιου εργάτη του πολιτισμού που ανέχεται την μπουρζουαζία και τα τερτίπια της. Εκείνος που έπαιζε αντιήρωες καλά οργανωμένους, λαϊκούς πανκ τύπους που προσπαθούσαν να αλλάξουν τη ζωή τους, αλλά συγκρούονταν με την πραγματικότητα είτε βλέποντας τα όνειρά τους να γκρεμίζονται στο «Ανθρωποι και Ποντίκια» ή ψάχνοντας μάταια καταφύγιο στους σκονισμένους δρόμους της Λαμίας στην «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς», τροφοδοτούσε τα μίντια με υλικό και εκείνα του επέστρεφαν αστερόσκονη. 

 

Τώρα που εκείνος συγκρούστηκε με την πραγματικότητα...

 

 δεν μπορεί να βγει από τον ρόλο του αμετανόητου και απορεί και εξίσταται που όλοι ασχολούνται μαζί του. Σπασμένη φλέβα, που λέει και ο ΛΕΞ, με σπασμένα φρένα και σπασμένα νεύρα. 

 

Ισως γίνει και ταινία.