ΕΛΕΥΘΕΡΟΠΛΕΟΥΜΕΝΑ ΕΘΝΙΚΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΦΑΣΙΣΤΟ-ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Καλώς μας ήλθαν τα σκουλήκια

-Μπαμπα τι είναι ηλίθιος?
-Ηλιθιος παιδί μου είναι κάποιος που ψήφισε αυτήν εδώ επειδή έκανε καρδούλες χαμογελαστή και έλεγε ότι θα αλλάξει τον κόσμο με αγάπη pic.twitter.com/cIq1qeBAhC

— gio-mar (@giomar98436501) October 5, 2025

 Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ


Καταλαβαίνω να πεις κάποιον «τιποτένιο». Είναι μεν προσβλητικός χαρακτηρισμός, αλλά είναι θεμιτός και, επιπλέον, χρησιμοποιείται ευρέως. 

Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος εκείνος που αποενοχοποίησε τον όρο, όταν χαρακτήρισε ως «κύριο τίποτα» τον τότε υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων Δημήτρη Αβραμόπουλο (τότε που ήταν απλός Δημήτρης Αβραμόπουλος, προτού αναγορευτεί σε Δημήτριο Λουδοβίκο Ραϋμόνδο Ουμβέρτο κ.λπ. Αβραμόπουλο).  

Αλλά να τον πεις «σκουλήκι», όπως είπε τον Αδωνη Γεωργιάδη η Ζωή Κωνσταντοπούλου, δεν είναι υβριστικό; 

Κανείς δεν αντιδρά όμως, επειδή το επιβάλλει διά του εκφοβισμού που ασκεί συστηματικά η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Συνεπώς, το «σκουλήκι» πολιτογραφείται στο λεξιλόγιο της πολιτικής. Προστίθεται στον «νταβατζή», τον οποίον εισήγαγε προ εικοσαετίας ο Κώστας Καραμανλής ο Ακάματος, στην «κωλοτούμπα», την οποία οφείλουμε στον Αλέξη Τσίπρα και η οποία πέρασε και στην αγγλόφωνη ειδησεογραφία.  

Στην Αμερική, να σας ενημερώσω, έχουν προχωρήσει πολύ πιο μπροστά και οσονούπω αποενοχοποιούν και τη χρήση της λέξης «fucking», αφότου ο πρόεδρος Τραμπ ακούστηκε να ρωτά τον Νετανιάχου: «Why are you always so fucking negative?». (Γιατί είσαι πάντα τόσο γ***μένα αρνητικός;)

Καλωσορίζουμε, λοιπόν, τα σκουλήκια στο λεξιλόγιο της πολιτικής και περιμένουμε να τα δούμε να πολλαπλασιάζονται. Εγείρεται ένα θέμα όμως ως προς το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. 

Αν επιτρέπονται τα σκουλήκια, ως χαρακτηρισμός, γιατί να αποκλείονται οι φάλαινες, τα τσακάλια, οι ελέφαντες, τα βόδια, τα φίδια, οι γορίλες, οι σάλιαγκες και τόσα άλλα με τα οποία μπορούμε να εμπλουτίσουμε τον πολιτικό διάλογο και να φρεσκάρουμε τη γλώσσα του; 

Προσωπικώς, είμαι υπέρ της πλήρους ενσωμάτωσης του ζωικού βασιλείου στο λεξιλόγιο της πολιτικής, άνευ εξαιρέσεων. Στο κάτω κάτω, ο χαρακτηρισμός «γάιδαρος» χρησιμοποιείται κοινώς και όροι όπως «λύκοι» και «μεγαλοκαρχαρίες» ήδη χρησιμοποιούνται από την Αριστερά της Ορθοδοξίας, για να χαρακτηρίσουν τους ταξικούς εχθρούς τους. 

Ας κάνουμε λοιπόν...

 

 τη γλώσσα της πολιτικής Κιβωτό του Νώε. 

Ολα τα ζώα ευπρόσδεκτα!