ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητα ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Τέτοιες μέρες πριν από δέκα χρόνια

#Τσιπρας
Ακόμα περιμένω να παίξουν τα νταούλια και να χορέψει όλη η "κουτόφραγκη" Ευρώπη
....
Αλλά ξέχασα.... pic.twitter.com/4cJf6bzq0Y

— Eyoismos Megas (@eyoismos) June 29, 2023

 

Toυ Σάκη Μουμτζή

Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος εύκολα ξεχνά και ξεπερνά δύσκολες καταστάσεις. Τα γεγονότα που έρχονται δημιουργούν αλλεπάλληλα στρώματα στη μνήμη μας, που το επόμενο επικαλύπτει το προηγούμενο. Κάτι σαν την παλίμψηστο. Ετσι, σήμερα ελάχιστοι θυμούνται κάτω από ποιες πολιτικές συνθήκες μπήκε το 2015.

Δεν ήταν μόνο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επέλαυνε προς την εξουσία μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, δεν ήταν μόνον που οι δανειστές έβαζαν ανυπέρβλητα εμπόδια στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, δεν ήταν μόνο που συγκεκριμένα κέντρα οικονομικής εξουσίας επιθυμούσαν να κυβερνήσει ο Αλ. Τσίπρας· το βασικότερο ήταν πως όλα αυτά συμποσούντο σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό γεγονός: στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Το Σύνταγμα που ίσχυε τότε είχε ως κατάληξη αυτής της διαδικασίας, αν απέβαινε άγονη, την προσφυγή στις κάλπες.

Ζήσαμε όλοι, αλλά δυστυχώς ξεχάσαμε, τον ρόλο της αποκαλούμενης «ανανεωτικής Αριστεράς» στην αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, αν και αρχικά στήριξε τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.

Αν εκλεγόταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τη Βουλή του Ιουνίου 2012, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου θα εξαντλούσε την τετραετία και η χώρα θα έβγαινε στο τέλος του 2015 από την ύφεση.

Γιατί, αν εκλεγόταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τη Βουλή του Ιουνίου 2012, θα άλλαζε η ροή της Ιστορίας;

Είναι το γνωστό ερώτημα που θέτουν οι απολογητές της στάσης του Φ. Κουβέλη.

Δεν γνωρίζω αν θα άλλαζε ο ρους της Ιστορίας, σίγουρα όμως θα άλλαζε η ροή των γεγονότων. Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου θα εξαντλούσε την τετραετία, σύμφωνα με όλα τα οικονομικά στοιχεία η χώρα θα έβγαινε στο τέλος του 2015 από την ύφεση και οι εκλογές του 2016 θα διεξάγονταν κάτω από άλλες συνθήκες.

Προφανώς ουδείς γνωρίζει αν όλο αυτό το σκηνικό θα ήταν αρκετό για να ανακόψει την πορεία του Αλ. Τσίπρα προς την εξουσία, όμως σίγουρα θα αποφεύγαμε την οδυνηρή περιπέτεια του πρώτου εξαμήνου του 2015.

Ισως ο αναγνώστης αναρωτηθεί: «Τώρα τι θέλεις και τα θυμάσαι όλα αυτά; Πάει, πέρασαν».

Σωστά, όμως…

 

 η πολιτική αξιολόγηση του πρόσφατου παρελθόντος αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης διαπαιδαγωγικής διαδικασίας που αφορά πρόσωπα και πολιτικές. Η λήθη και τα συγχωροχάρτια είναι βολικά για όσους συγχέουν τον σχολιασμό με τις δημόσιες σχέσεις. Ομως τελικά, δέκα χρόνια μετά, δεν θα πρέπει να λησμονούμε πώς μπήκαμε στο τούνελ των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.