Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Κάποτε, χάρη στη δικτατορία, το πολιτικό τραγούδι ήταν κυρίαρχο στην Ελλάδα. Καριέρες φτιάχτηκαν και καλλιτέχνες έγιναν σπουδαίοι μόνο και μόνο εξαιτίας της πολιτικής τους τοποθέτησης (ακόμα κι αν την απέκτησαν μετά το 1974).
Με το πέρασμα των ετών, και όσο απομακρυνόμασταν από τη μεταπολίτευση, η μόδα του πολιτικού τραγουδιού υποχωρούσε.
Όχι πια. Γιατί εδώ και λίγες μέρες το ελληνικό πολιτικό τραγούδι ξαναζεί ημέρες δόξας με δύο τραγούδια γραμμένα (όπως συνηθίζεται στα πολιτικά τραγούδια) για πολιτικούς που αγωνίζονται κόντρα στο σύστημα.
Δεν ξέρω ποιο τραγούδι γράφτηκε πρώτο οπότε ξεκινάω με αυτό που με συγκίνησε περισσότερο: το αριστούργημα με τον τίτλο «Στέφανος Κασσελάκης – Είμαι Εδώ».
Αμέσως μετά βάζω το άλλο αριστούργημα με τίτλο «Βελόπουλος, Έλληνας και δυνατός».
Και τα δυο αυτά τραγούδια (μάλλον) δεν γράφτηκαν με κοροϊδευτική-σατιρική διάθεση αλλά (μάλλον) στα σοβαρά από ανθρώπους που (μάλλον) θαυμάζουν τόσο τον Στέφανο με τα κολλητά ρούχα όσο και τον μεγάλο μπαντριώτη Βελόπουλο*. Γι’ αυτό άλλωστε είναι τόσο απολαυστικά κι ας μοιάζει το πρώτο με προϊόν ΑΙ και το δεύτερο στερούμενο οποιουδήποτε είδους νοημοσύνης.
Σημασία έχει ότι …
καταφέρνουν να αναστήσουν από τον τάφο του το ελληνικό πολιτικό τραγούδι. Και μπράβο τους.
*το πρώτο ανέβηκε από συριζοτρόλ που ποστάρει υπέρ του ηγέτη της Τζάκρη και το δεύτερο το βρήκα σε εθνικοπατριωτικό κανάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου