Τρέμουν οι τράπεζες που έχασαν 1,2 δισ. ευρώ ιδιωτών, το δε υπόλοιπο σε ότι αποκαλούμε βιομηχανία κόβει παραγωγή και εμείς μιλάμε για ανάπτυξη;
Παλαβώσαμε;
Νοικοκυριά και επιχειρήσεις επιβιώνουν με τα έτοιμα. Σε 500 εκατ. ευρώ έφθασαν, μέσα σε ένα μήνα, οι καταθέσεις ιδιωτών που σηκώθηκαν για καθημερινές ανάγκες.
Η Τράπεζα της Ελλάδας δεν κρύβει την ανησυχία της. Και όλες οι άλλες τράπεζες κάνουν τον σταυρό του να σταματήσει εδώ το κακό των αναλήψεων.
Και εμείς τι κάνουμε;
Έχουμε βάλει κάτω το "καρδιογράφημα" που μας δείχνει περδίκι και ξεχνάμε το χάλι μας...
Ότι ζούμε μόνο με δανεικά, λειτουργούμε με ότι μας δώσει η Ε.Ε. (για ανάκαμψη) και ότι υπάρχει (σε καταθέσεις και γλάστρες) για τη κακιά ώρα...
Να πάμε και στην παραγωγή; Σε κάθε μορφή παραγωγής.
Θα τρέχουμε να βρούμε εισαγόμενα μήλα (!!) αν δεν δώσουμε τις επιδοτήσεις, ως 300 ευρώ, που υποσχεθήκαμε σε παραγωγούς.
Θα πούμε το κρέας κρεατάκι... αν αγνοήσουμε τους κτηνοτρόφους και την κρίση που περνάνε.
Πάμε και εκεί που λέγαμε βιομηχανική Ελλάδα, με εξαγωγές και ανταγωνισμό. Έχουμε αντιληφθεί τι συμβαίνει στην παραγωγή;
Οι περισσότερες βιομηχανικές επιχειρήσεις βγάζουν από τα "υπόγεια" ότι είχαν αποθηκεύσει σε πρώτες ύλες για να μην ανακόψουν την παραγωγή τους μιας και είναι ασύμφορες οι αγορές στο κομφούζιο που υπάρχει και στην Ε.Ε. Τα λένε οι ίδιοι αυτά.
Μπορεί να παρουσιάζεται "κομψά", μέσα από τα ερευνητικά τους Ινστιτούτα, αλλά δεν κρύβεται η ανησυχία τους για το πού θα πάει η αδυναμία και σε παραγγελίες εσωτερικού και σε εξαγωγές. Εξαγωγές που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που ξέραμε και τα προηγούμενα κοντινά... χρόνια.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Έχουμε την πολιτική και τους πολιτικούς να επιμένουν να παρεμβαίνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν... στην οικονομία (με πρώτη την κυβέρνηση) και να ονειρεύονται ότι η παραγωγή (ότι έχει μείνει από παραγωγή) θα απορροφήσει το αυξημένο κόστος. Ας το ονειρεύονται...
Να γιατί λέμε ότι παλάβωσαν αυτοί που επιμένουν να μιλάνε για ανάπτυξη. Και μάλιστα από τις καλύτερες της Ε.Ε (λέει).
Στο πίνακα βέβαια έτσι φαίνεται. Στη τσέπη μας όμως;
Ασφαλώς υπάρχουν και οι άλλοι, στην επιχειρηματική κοινότητα, που δεν ανησυχούν. Αντίθετα, αισιοδοξούν για το μέλλον. Και θεωρούν ότι θα κλείσουν εύκολα και δουλειές το 2023.
Δεν ρωτάμε πόσοι είναι…Από ποιους κλάδους. Και αν τους τρέφει η κρίση...
Ζητάμε όμως να μας πουν τι λεφτά έχουν σκοπό να δώσουν στους εργαζόμενους από τους οποίους θα απαιτήσουν να σηκώσουν τα μανίκια για την δήθεν παραπέρα ανάπτυξη…
Γιατί όταν μιλάμε για ανάπτυξη πρέπει να αναφερόμαστε και στα εισοδήματα από την ανάπτυξη.
Άρα οφείλουν να μας πουν κατά πόσο συμπεριλαμβάνουν στην ανάπτυξή τους… την βελτίωση του εισοδήματος του εργαζόμενου. Και την βελτίωση της κίνησης της αγοράς από τα εισοδήματα αυτά και όχι από τα έτοιμα ή τα κρατικά χαρτζιλίκια . Γιατί αυτό λέγεται σοβιετία. Δεν είναι η ανάπτυξη που εννοούν...
Όταν το Ελλάδιστάν του ψευτοσοσιαλισμού ετοιμάζεται να κάνει δεύτερο Πάσχα (μετά τις εκλογές) αν η νέα κυβέρνηση (όποτε και αν σχηματισθεί) εξασφαλίσει νέα επενδυτική βαθμίδα (και ας είναι μετρημένα τα χρόνια παραμονής μας στον βιομηχανικό χάρτη της Ε.Ε.) βάζοντας στη θέση αυτή τον βιομηχανικό τουρισμό (κορωνίδα στην οικονομίας) δεν μπορεί να την κατευθύνει την ανάπτυξη της.
Εκτός αν...
συμφωνήσουν οι πολιτικοί της (όλοι οι πολιτικοί) να μεταβάλλουν το σημερινό μίζερο και χωρίς στόχους οικονομικό μοντέλο (τι λέω τώρα εγώ..) και να αποσυρθεί η ανίκανη πολιτική μας σκηνή από την άθλια παρεμβατικότητα, σε όλη την οικονομία.
Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο στο Ελλάδισταν;
Εσείς τι λέτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου