Ποιος θυμάται τον Μανώλη Πετσίτη; Εκείνον τον υπεραυτοδημιούργητο που από το επισφαλές επάγγελμα του σερβιτόρου είχε φτάσει μέσα σε ένα χρόνο να φωτογραφίζεται σαν τουρίστας στο Μαξίμου;
Ποιος θυμάται τα ληγμένα βλήματα που θα πουλούσαμε στη Σαουδική Αραβία;
Ποιος θυμόταν στις εκλογές του 2019 τα βοσκοτόπια;
Η εξουσία επί των ημερών της οποίας είχαν ανθήσει αυτές οι δραστηριότητες δεν ηττήθηκε εξαιτίας τους. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πλήρωσαν τον στραγγαλισμό της μεσαίας τάξης, που προκάλεσε το δικό τους αχρείαστο μνημόνιο και η μονομέρεια της εφαρμογής του διά της υπερφορολόγησης· πλήρωσαν μάλλον το κόστος των πολιτικών τους επιλογών, παρά τα σκάνδαλά τους.
Ετσι δεν είναι;
Είναι και δεν είναι.
Τα σκάνδαλα μπορεί να μην σε γκρεμίζουν. Αποψιλώνουν όμως αργά τη νομιμοποίησή σου. Καλλιεργούν ψυχικά το έδαφος για να σου χρεώσει ο ψηφοφόρος την ευθύνη.
Μπορεί, ας πούμε, να έχεις πείσει ότι για μια εξωγενή κρίση δεν φταις. Μπορεί να μη σου καταλογίζεται. Αλλά ...
όταν αρχίσει να εμπεδώνεται ένα περιβάλλον γενικής ενοχής σου –όταν ξεφλουδίζεται το ηθικό σου κύρος– είναι πιο εύκολο να αρχίσεις να φταις για όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου