Το Αιγαίο είναι το λίκνο του πολιτισμού μας μερικές χιλιάδες χρόνια. Είναι τέτοιο το εύρος και η διαχρονία της παρουσία μας, που το καθιστούν Ελληνική Λίμνη.
Στις δύο όχθες της γεννήθηκε και δημιούργησε ο Ελληνισμός. Αιολείς και Ιωνες κυρίως, αλλά και άλλες φυλές του Εθνους μας έβαλαν τόσο βαθιά τις ρίζες του πολιτισμού μας, που ακόμη και οι ειδήμονες της ληστείας, της καταπάτησης και της Γενοκτονίας, στην πλειοψηφία τους εξωμότες δικοί μας, Αρμένιοι, Σλάβοι και Αλβανοί, δεν έχουν καταφέρει να εξαφανίσουν τα χνάρια μας.
Όπου γυρίσουν το βλέμμα τους είναι τα αιχμάλωτα μνημεία μας, όπου σκάψουν πέφτουν πάνω στα σημάδια μας και στους τάφους των πατέρων μας.
Μα τι άλλο να βρουν; Σπιρούνια Σελτζούκων;
Δεν είχαν ακόμη δει θάλασσα οι γιοι του Ερτογρούλ, όταν εμείς ήδη ήμασταν παλιοί όσο και τα βότσαλα στις παραλίες αυτής της λίμνης, που μόνο ελληνικά άκουγε επί χιλιάδες χρόνια, πριν οι 25.000 ιππείς ξεκινήσουν την κατάκτηση της παρηκμασμένης Αυτοκρατορίας μας, όπου προδότες Δυνατοί και μουνουχισμένα φλύαρα γουρούνια, πουρκουάδες της εποχής, είχαν ήδη ανοίξει τον δρόμο της ήττας και του εξισλαμισμού.
Η καταστροφή του 1922 αφάνισε την παρουσία μας στις ακτές της Μικράς Ασίας, στη μία όχθη της Ελληνικής Λίμνης, όμως ο χρόνος που διήλθε από τότε ως σήμερα είναι ένα ελάχιστο κλάσμα του ιστορικού χρόνου και η γεωγραφική και εθνογραφική πραγματικότητα των νησιών μας δεν επέτρεψε την αλλαγή μιας αλήθειας: η Τουρκία έχει, συγκριτικά με εμάς, πολύ λιγότερο χώρο, χωρικά ύδατα, εναέριο χώρο και υφαλοκρηπίδα σε σχέση με την Ελλάδα που έχει τη μερίδα του λέοντος. Ας τους αφήσουμε μόνους τους να λένε δόλια πως ασφυκτιούν, δεν χρειάζεται να το περιγράφουν ελιαμεπιτζήδες και λοιποί συγγενείς.
Αυτή δε η ιστορική και νομική πραγματικότητα χτίστηκε με αγώνες. Απελευθερώσαμε κάθε σπιθαμή γης, κάθε κύμα αυτού του Αρχιπελάγους με το αίμα μας. Και τα Δωδεκάνησα τα πήραμε πίσω, λόγω της αιματηρής συμμετοχής μας, των θυσιών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ο κατά τον Weber «Επιτήδειος Ουδέτερος» κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία μόνον όταν οι Σοβιετικοί ήδη χτυπούσαν την πόρτα του καταφυγίου στο Βερολίνο για να δώσουν στον Αδόλφο τα συχαρίκια. Ο αριθμός των νησιών μας και το μήκος της ακτογραμμής με τα συνακόλουθα δικαιώματά τους σε υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα και οικονομική ζώνη, δημιουργούν μια πραγματικότητα που ενοχλεί τους Τούρκους ισλαμοφασίστες, οι οποίοι θέλουν την αναθεώρησή της με απειλές χρήσης βίας κι αν μας βρουν μπόσικους, με υλοποίηση των απειλών. Το ότι όμως τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο έχουν τη μερίδα του λέοντος είναι αληθές, ιστορικά και νομικά κατοχυρωμένο, και θα τα υπερασπιστούμε με κάθε μέσο.
Οι Τούρκοι βάφτισαν το Αιγαίο και τα πέριξ «Γαλάζια Πατρίδα», γιατί ακριβώς γνωρίζουν πως το Αιγαίο είναι De facto και de jure Ελληνική Λίμνη και πιέζουν ώστε να παραιτηθούμε από δικαιώματά μας, ώστε το πολύ μικρό μερίδιό τους σε αυτή την Ελληνική Λίμνη να γίνει ίσο ή και μεγαλύτερο, μέχρι να τους δοθεί ευκαιρία να καταπιούν τα πάντα, να φτάσουν ως την Εύβοια και τον Πλαταμώνα και πάλι να φωνάζουν πως είναι αδικημένοι. Και τότε, πάω στοίχημα, κάποιοι ημέτεροι θα βγουν να τους δώσουν λίγο δίκιο.
Ο Βενιζέλος αποκαλεί «υπερπατριώτες» και «ανιστόρητους», με «απουσία ιστορικής συνείδησης», όσους στηλιτεύουν την πολιτικά βλαπτική, για άλλη μια φορά, παρέμβασή του από το νεκροταφείο των πολιτικών ελεφάντων. Μία και μόνο φράση μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά στο ηθικό των πολιτών και να γίνει επιχείρημα στο στόμα των εχθρών μας.
Μάλιστα, ο «γιωτάς» που αποκάλεσε τους Στρατιωτικούς μας «αυτιστικούς» κι είχε τη φαεινή, πολιτικά και κοινωνικά, διεστραμμένη ιδέα να εντάξει το χαράτσι στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και να εξακοντίσει στα ύψη τις ψήφους των τυχοδιωκτών του ΣΥΡΙΖΑ, επικαλείται πως το «Δεν είναι ελληνική λίμνη το Αιγαίο» το είπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στον πρωθυπουργό του Αττίλα, Μπουλέντ Ετσεβίτ, στο Μοντρέ, στις 10-11 Μαρτίου 1978 . Να το προσθέσουμε λοιπόν στο «η Κύπρος κείται μακράν» του ιδίου, φράση που έβλαψε το ηθικό του αγωνιζόμενου Κυπριακού Ελληνισμού περισσότερο από 10 τουρκικές μεραρχίες.
Ο Κ. Καραμανλής δεν είναι τοτέμ. Είχε θετικά στοιχεία, αλλά διέπραξε και τεράστια λάθη. Εάν έκανε και αυτό το λάθος, δεν δικαιολογεί το λάθος του Βενιζέλου. Σε όσους όψιμα τολμούν να αμφισβητούν πως βγήκε από τα χείλη του η φράση αυτή, βοούν αψευδείς αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες οι πράξεις του ή μάλλον η αδράνειά του. Μεμφόμαστε τον Ιωαννίδη και ορθώς για τον Αττίλα Ι, όμως τον Αττίλα ΙΙ τον άφησε από τη Θράκη ως τα Δωδεκάνησα αντουφέκιστο ο Κ. Καραμανλής και η πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση, που έπραξε ό,τι και οι Γκιζίκης, Μπονάνος, Αραπάκης κ.λπ.: τίποτα. Οταν έπεφταν οι Ελληνες μαχητές πολεμώντας ως λέοντες στην ΕΛΔΥΚ, στις μάχες της Λευκωσίας και αλλού, ο Καραμανλής έκανε πράξη το «Η Κύπρος κείται μακράν». Ο αποφασιστικός Πρωθυπουργός, που χτυπούσε τη γροθιά στο τραπέζι και τον έτρεμαν οι Υπουργοί του, απλά κοίταζε. Γι’ αυτό, συν κάτι ρέστα από Ζυρίχη και Λονδίνο, ουδέποτε τόλμησε να επισκεφθεί την Κύπρο.
Πρώτον, λοιπόν, το Αιγαίο ήταν και είναι ιστορικά, γεωγραφικά και νομικά Ελληνική Λίμνη, και δεν χρειάζονται οι Τούρκοι συνηγορία από Ελληνες «δικηγόρους», γιατί τα δικαιώματά μας και η πραγματικότητά τους στενεύουν στις μασχάλες.
Δεύτερον, οι πιθανές «πολυμερείς συνεργασίες» με την Τουρκία δεν μπορούν να γίνουν με περιορισμό των δικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, και είναι αδιανόητη τυχόν σκέψη συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων φυσικών πόρων, που βρίσκονται εντός της δικής μας ΑΟΖ, όταν αυτή επιτέλους οριοθετηθεί και δη μέσα στο Αιγαίο.
Τρίτον, δεν μπορεί να γίνει καμία συζήτηση με την Τουρκία για την υφαλοκρηπίδα και τον καθορισμό των θαλασσίων οικονομικών ζωνών, αν η Τουρκία δεν αναιρέσει το casus belli, δεν σταματήσει άμεσα όλες τις λεκτικές απειλές και τις παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου μας, που έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια πιλότων μας.
Να θυμίσω επίσης πως ο εν λόγω...
υποστήριζε με σθένος το Σχέδιο Απαρτχάιντ – Ανάν για την Κύπρο, όπου εμείς θα ήμασταν οι Μαύροι και οι Τούρκοι οι λευκοί, όταν η γνωστή ομοχειρία πάλι καθύβριζε τους απορριπτικούς ως «ακροδεξιούς», «υπερπατριώτες» κ.λπ.
Ο Κυπριακός Ελληνισμός απάντησε συντριπτικά ΟΧΙ με 76%.
Μήπως θυμάται ο Βενιζέλος τι του απάντησε ο αείμνηστος φίλος μου Τάσσος Παπαδόπουλος, όταν του ζήτησε να δεχθούν το Σχέδιο;
Τέλος, ο υπουργός που μπορούσε να μιλάει 12 ώρες για την αξία της σιωπής, ουδέποτε στην εύκολη καριέρα του βρήκε το ελάχιστο σθένος να πει έστω μια φορά αυτές τις λίγες λέξεις: η Τουρκία οφείλει να αναγνωρίσει τις Γενοκτονίες που διέπραξε.
Κρείττον το σιγάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου