Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Ένας από τους πιο συνηθισμένους μπακαλιάρους που συνοδεύουν κάθε πόλεμο τις τελευταίες δεκαετίες είναι αυτός σύμφωνα με τον οποίο «είμαστε με τους λαούς» (εξαιρούνται φυσικά οι αμερικάνοι που είναι οι φονιάδες των λαών). Δηλαδή, με όλους τους κατοίκους μιας χώρας ανεξαιρέτως, είτε αυτή είναι επιτειθέμενη είτε αμυνόμενη. Είτε πολεμά για τη δημοκρατία είτε για τον ολοκληρωτισμό.
Αναπόφευκτα, ο μπακαλιάρος αυτός έκανε την εμφάνιση του και στην χιτλεροσταλινική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. «Είμαστε στο πλευρό του Ουκρανικού και του Ρωσικού λαού» ακούω και διαβάζω και το πρώτο που μου ‘ρχεται να πω είναι «σοβαρά τώρα;».
Σοβαρά είστε, εκτός από το πλευρό των θυμάτων και στο πλευρό του «ρωσικού λαού»; Όλου του «ρώσικου λαού»;
Γιατί αν είστε γενικώς στο πλευρό του «ρωσικού λαού» τότε ή δεν ξέρετε τι σας γίνεται ή κοροϊδεύετε.
Γιατί ο «ρωσικός λαός», όπως κάθε «λαός» γενικά, δεν είναι ένα πράγμα. Όσο κι αν βολεύει κάθε ολοκληρωτικό αφήγημα, δεν είναι όλοι οι κάτοικοι μιας χώρας ίδιοι. Δεν έχουν τις ίδιες απόψεις, προσδοκίες, επιθυμίες και σίγουρα δεν είναι όλοι ανεύθυνοι για την πορεία της χώρας τους. Και το ίδιο ισχύει και για τους Ρώσους.
Γιατί φυσικά υπάρχουν οι Ρώσοι δημοκράτες που αντιστέκονται στον ολοκληρωτισμό του Κρεμλίνου (αυτοί για τους οποίους εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι οι μεγαλύτεροι ήρωες του πολέμου, αυτοί με τους οποίους θα πρέπει οι δημοκρατίες της Δύσης να συνεργαστούν όταν το καθεστώς Πούτιν καταρρεύσει) αλλά υπάρχουν και οι υποστηρικτές του καθεστώτος.
Υπάρχουν και αυτοί που χειροκροτούν την εισβολή. Αυτοί που δεν βλέπουν με κακό μάτι την καταστροφή της Ουκρανίας και την εξόντωση των Ουκρανών. Αυτοί που μπορεί να μην είναι τόσοι πολλοί όσο τους εμφανίζουν οι διάφορες δημοσκοπήσεις (πώς να απαντήσεις ειλικρινά σε δημοσκόπηση όταν ζεις σε μια τόσο σκληρή δικτατορία;) αλλά φανερά δεν είναι καθόλου λίγοι.
Τα εκατομμύρια Ρώσων υποστηρικτών του Πούτιν έχουν χέρια βαμμένα με αίμα και λίγες δικαιολογίες. Η δυνατότητα ενημέρωσης μπορεί να είναι περιορισμένη αλλά υπάρχει, οι δημοκρατικοί αντικαθεστωτικοί συμπολίτες τους που με κίνδυνο της ζωής τους διαδηλώνουν δεν το κάνουν σε κάποια άλλη μακρινή χώρα, ο φυλακισμένος ηγέτης της αντιπολίτευσης είναι γνωστός στη Ρωσία, ο δικτάτορας επιβεβαιώνει την απέχθεια του για τα ανθώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία κάθε φορά που τους μιλάει. Αν τίποτα δεν τους ενοχλεί, αν η αντίδραση τους σε όλα αυτά είναι το χειροκρότημα πώς είναι δυνατόν να θεωρούνται αθώοι για τα εγκλήματα του Κρεμλίνου και του ρωσικού στρατού και άξιοι συμπαράστασης;
Τη δεκαετία του ‘30 και του ‘40 εκατομμύρια Γερμάνοι αγάπησαν και υπηρέτησαν με αφοσίωση τον Χίτλερ και το καθεστώς του. Κανείς με τα σωστά του δεν θεώρησε και δεν θεωρεί εκείνους τους Γερμανούς αθώους για τα εγκλήματα του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού. Παρότι μιλάμε για μια εποχή που η ενημέρωση και η διακίνηση της πληροφορίας ήταν απείρως δυσκολότερη όλοι ξέρουμε πως μια μεγάλη μερίδα Γερμανών ήταν συνένοχη στα εγκλήματα του φύρερ. Μπορεί π.χ. να μην ήξεραν ακριβώς τι συμβαίνει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά ήξεραν ότι τους Εβραίους γείτονες τους δεν τους έβγαλαν από το σπίτι τους για να τους στείλουν σε κάποιο ειδυλλιακό θέρετρο για διακοπές. Με τον ίδιο τρόπο μια μεγάλη μερίδα Ρώσων πολιτών που χειροκροτά τον Ρώσο φύρερ δεν μπορεί να θεωρηθεί άμοιρη ευθυνών για τα εγκλήματά του.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, οι συμπολίτες που προτιμούν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, (φασιστικά, εθνικοσοσιαλιστικά, ή κομμουνιστικά) αντιμετωπίζουν το σύνολο των πολιτών ως μια ομοιόμορφη μάζα που είναι εντελώς ανίκανη και ακατάλληλη να αποφασίζει για το μέλλον της (το οποίο μόνο από τον Ηγέτη και το Κόμμα μπορεί να καθοριστεί). Κι ως μάζα ακατάλληλη να αποφασίζει για το μέλλον της δεν μπορεί παρά να είναι και εντελώς ανεύθυνη. Εξ ου και τα μπακαλιαρίστικα «είμαστε με τον λαό».
Μόνο που ο «λαός»...
δεν είναι η ομοιόμορφη μάζα, όπως βολεύονται να πιστεύουν οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού, αλλά ένα ετερόκλητο σύνολο που αποτελείται από μονάδες ή πολλές ομάδες με διαφορετική στάση.
Συνεπώς, «με τον ρωσικό λαό» γενικώς, είναι μόνο όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό ή όσοι προσπαθούν να μας δουλέψουν. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου