Πριν λίγες μέρες η αρμόδια τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ κα Θεοδώρα Τζάκρη σε συνέντευξη στην ομογενειακή εφημερίδα "Εθνικός Κήρυκας" δήλωσε πως οι περιορισμοί στο δικαίωμα των απόδημων Ελλήνων να μετέχουν στις εθνικές εκλογές είναι άδικοι και πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει μάχη για την άρση τους, αλλά και θα τους καταργήσει αμέσως μόλις επιστρέψει στη διακυβέρνηση της χώρας.
Όσοι έχουν παρακολουθήσει το ζήτημα, εξεπλάγησαν καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν από τα κόμματα που επέμεναν στους περιορισμούς αυτούς.
Τούτο γιατί οι Έλληνες που μεταναστεύουν εκτός της χώρας αποτελούν το πλέον δυναμικό κομμάτι του εργατικού δυναμικού αυτής το οποίο ασφυκτιά στις συνθήκες που επικρατούν στο μοντέλο της κρατικοδίαιτης κομματοκρατίας και υπερασπίζεται κατά προτεραιότητα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Για την αριστερά υποτίθεται πως τα εμπόδια αυτά αποτελούν δομές αλληλεγγύης κάποιου υποτιθέμενου κοινωνικού κράτους αλλά επί της ουσίας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μηχανισμούς διαβίωσης της παρασιτικής κομματοκρατίας και συνδικαλιστοκρατίας σε βάρος των υγιών δυνάμεων της κοινωνίας και οικονομίας.
Τούτο είναι γνωστό όπως και η ορθή εκτίμηση και ανησυχία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης πως οι απόδημοι σε διάφορες ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης θέλουν και την Ελλάδα να μοιάσει με τις χώρες που τους φιλοξενούν και ψηφίζουν ανάλογα.
Πού οφείλεται λοιπόν το "ολίσθημα" της κ. Τζάκρη να ταχθεί με αυτούς που ζητούν ελαχιστοποίηση των περιορισμών συμμετοχής των αποδήμων στις εθνικές εκλογές, το οποίο εκμεταλλεύτηκε ο κ. Βορίδης φέροντας αμέσως σχετική τροποποίηση στη Βουλή, την οποία απέρριψε ο ΣΥΡΙΖΑ;
Υπόσχονται τα πάντα σε όλους...
Κάποιοι υποστηρίζουν πως οφείλεται σε αμέλεια και άγνοια λόγω του χαμηλού επιπέδου του επαγγελματισμού και πολιτικοποίησης που διακρίνει πολλούς από τους "κηπουρούς" με τους οποίους ο ΓΑΠ προσπάθησε να ανανεώσει το "φθαρμένο" ΠΑΣΟΚ...
Συνδυάζοντας κάποιος το "ολίσθημα" της κας Τζάκρη με την πανηγυρική παρουσίαση από τον κ. Τσίπρα του σχεδίου επανεκκίνησης της οικονομίας μετά την επιδημία αντιλαμβάνεται πως ενδεχομένως η τακτική αυτή να αποτελεί μέρος μιας νέας στρατηγικής.
Το σχέδιο επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει εκτεταμένες διαγραφές χρεών και επιδοματικές ενισχύσεις και θυμίζει αρκετά το περίφημο "Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" και αυτά που υποσχόταν πριν το 2015 περί διαγραφής του χρέους και "σκισίματος" του μνημονίου...
Ο συνδυασμός των δυο παραπάνω περιστατικών οδηγεί στο συμπέρασμα πως μετά από μια σύντομη προσπάθεια επίδειξης σοβαρότητας και υπευθυνότητας, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιστρέφει στην τακτική να υπόσχεται στον καθένα ό,τι θέλει να ακούσει κάτι που στο παρελθόν σε μια κρίσιμη περίοδο αποδείχτηκε εφαλτήριο προς την εξουσία.
Αυτό αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία αν λάβει κανείς υπόψη πως τους τελευταίους μήνες παρά τα σημάδια φθοράς που εμφάνισε η κυβέρνηση στις έρευνες της κοινής γνώμης, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να κερδίζει τίποτα και να υπολείπεται σημαντικά των ποσοστών που άθροισε στις τελευταίες εκλογές. Τούτο ενδεχομένως να προκαλεί νευρικότητα και να οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις...
Μια πολιτική γραμμή του τύπου "Χαρίζω χρέη, μοιράζω οικόπεδα..." όμως...
δεν αποτελεί παντού και πάντα τον καλύτερο οδηγό προς την εξουσία.
Ιδίως αν έχει προηγηθεί η "κωλοτούμπα" του Θέρους του 2015.
Ή ακόμη καλύτερα, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος, δεν μπορεί κάποιος να μπει στο ίδιο ποτάμι δυο φορές όσες φορές και αν βρέξει τα μπατζάκια του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου