Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Για
αρχή να πω ότι καταλαβαίνω πως τον χαρακτηρισμό «εντελώς ηλίθιος» τον
χρησιμοποιούν πολλοί και για εντελώς αντίθετους λόγους.
Τον χρησιμοποιεί, ας πούμε, κάποιος για να περιγράψει τον συνάνθρωπο που πιστεύει ότι η Γη είναι επίπεδη, αλλά τον χρησιμοποιεί και αυτός που πιστεύει ότι η Γη είναι επίπεδη για να περιγράψει αυτόν που ξέρει ότι η Γη είναι σφαιρική.
Εννοείται πως η ευελιξία στη χρήση δεν σημαίνει πως οι πιθανότητες να είναι και οι δυο πρωταγωνιστές του παραδείγματός μας εντελώς ηλίθιοι είναι οι ίδιες. Για τις ανάγκες του κειμένου –και πιθανότατα με κάποια δόση αυθαιρεσίας– θα θεωρήσω πως εντελώς ηλίθιος είναι αυτός που πιστεύει ότι η Γη είναι επίπεδη. Αυτός που, χάρη στο face το book και το twitter, απέκτησε δύναμη που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν μπορούσε ούτε να τη φανταστεί.
Πριν από όχι και πολλά χρόνια, ο εντελώς ηλίθιος που πίστευε πως η Γη είναι επίπεδη (ή πως είναι σφαιρική, αλλά κούφια και μέσα της κρύβονται διαστημόπλοια) δεν μπορούσε να εκφραστεί και πολύ ελεύθερα. Ήταν ο φορέας μιας άποψης η οποία αντιμετωπίζονταν με σαρκασμό από τον περίγυρο. Έναν περίγυρο που ακόμα και αν δεν ήταν ιδιαίτερα ευφυής, τόσο ηλίθιος δεν ήταν. Έτσι ο εντελώς ηλίθιος ζούσε απομονωμένος. Ανήκε σε μια μειοψηφία της οποίας τα μέλη απείχαν το ένα από το άλλο. Του ήταν δύσκολο να βρει ομοίους του, αλλά ακόμα κι αν έβρισκε θα ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού (αν ο εντελώς ηλίθιος μπορούσε να μετρησει). Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, η απουσία ή ο περιορισμένος αριθμός άλλων εντελώς ηλίθιων μπορεί να τον έκαναν να αμφισβητήσει την πίστη του στην επίπεδη Γη και έτσι από εντελώς ηλίθιος να γίνονταν σχετικά ηλίθιος.
Αυτό πριν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί χάρη σε αυτά τα μέσα ο εντελώς ηλίθιος μπορεί πια να έρθει σε επαφή με εκατοντάδες χιλιάδες εντελώς ηλίθιους από όλο τον κόσμο. Εξακολουθεί να νιώθει κομμάτι μιας μειοψηφίας, αλλά μιας μειοψηφίας της οποίας ο αριθμός των μελών μπορεί να είναι και επταψήφιος.
Καταλαβαίνει, παρά την ηλιθιότητά του, πως όχι μόνο δεν είναι μόνος του αλλά πως υπάρχουν πάρα πολλοί, εντελώς ηλίθιοι, άνθρωποι που κι αυτοί πιστεύουν πως η Γη είναι επίπεδη. Και παίρνει θάρρος. Και η πίστη του γίνεται πιο δυνατή. Και η δύναμη της τον κάνει επίμονο. Και η επιμονή του επηρεάζει και άλλους εντελώς ηλίθιους που μέχρι εκείνη τη στιγμή καθόλου δεν τους ενδιέφερε το σχήμα της Γης, αλλά επειδή είναι εντελώς ηλίθιοι είναι έτοιμοι να πιστέψουν οτιδήποτε. Και μετά έρχονται οι αφελείς. Αυτοί που βλέποντας αρκετούς ανθρώπους να μιλούν για επίπεδη Γη αρχίζουν και διστάζουν να αποκλείσουν την πιθανότητα. Και έτσι η πίστη στην επίπεδη Γη εξαπλώνεται σαν μεταδοτική αρρώστια.
Μπορεί να μη μολύνονται όλοι, μπορεί να μη μολύνονται καν οι περισσότεροι, αλλά ο αριθμός των μολυσμένων είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που μπορεί να αντέξει η ανθρωπότητα.
Αν τώρα αλλάξετε την ιδέα για την επίπεδη Γη με άλλες –εξίσου ηλίθιες– ιδέες, μπορείτε εύκολα να καταλάβετε γιατί ο πλανήτης μοιάζει πιο αποβλακωμένος από ποτέ.
Αν μάλιστα συνυπολογίσετε ότι:
α) ο χώρος έκφρασης που έχει ο εντελώς άσχετος και ο απολύτως ειδικός είναι ακριβός ο ίδιος
β) οι εντελώς άσχετοι είναι πολύ περισσότεροι από τους απολύτως ειδικούς,
τότε θα συνειδητοποιήσετε πως...
η ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη κυρίως με τις απόψεις των εντελώς άσχετων.
Αν στη συνέχεια μαντέψτε και ποιων οι απόψεις γοητεύουν τους εντελώς ηλίθιους, όλα θα γίνουν ακόμα πιο ξεκάθαρα.
Και θα καταλάβετε γιατί ο Τραμπ είναι πλανητάρχης, γιατί ο Ασάνζ και ο Σνόουντεν είναι ήρωες, γιατί τα χέρια της Κονιόρδου θεραπεύουν χωρίς να αγγίζουν, γιατί ο Αρτέμης ο Σώρρας έχει ακολούθους, γιατί ο Κουρής έχει αναγνώστες και γιατί, ακόμα, υπάρχουν συμπολίτες μας που κοιτούν τον ουρανό περιμένοντας τον επόμενο ψεκασμό. Και μπράβο τους.
Τον χρησιμοποιεί, ας πούμε, κάποιος για να περιγράψει τον συνάνθρωπο που πιστεύει ότι η Γη είναι επίπεδη, αλλά τον χρησιμοποιεί και αυτός που πιστεύει ότι η Γη είναι επίπεδη για να περιγράψει αυτόν που ξέρει ότι η Γη είναι σφαιρική.
Εννοείται πως η ευελιξία στη χρήση δεν σημαίνει πως οι πιθανότητες να είναι και οι δυο πρωταγωνιστές του παραδείγματός μας εντελώς ηλίθιοι είναι οι ίδιες. Για τις ανάγκες του κειμένου –και πιθανότατα με κάποια δόση αυθαιρεσίας– θα θεωρήσω πως εντελώς ηλίθιος είναι αυτός που πιστεύει ότι η Γη είναι επίπεδη. Αυτός που, χάρη στο face το book και το twitter, απέκτησε δύναμη που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν μπορούσε ούτε να τη φανταστεί.
Πριν από όχι και πολλά χρόνια, ο εντελώς ηλίθιος που πίστευε πως η Γη είναι επίπεδη (ή πως είναι σφαιρική, αλλά κούφια και μέσα της κρύβονται διαστημόπλοια) δεν μπορούσε να εκφραστεί και πολύ ελεύθερα. Ήταν ο φορέας μιας άποψης η οποία αντιμετωπίζονταν με σαρκασμό από τον περίγυρο. Έναν περίγυρο που ακόμα και αν δεν ήταν ιδιαίτερα ευφυής, τόσο ηλίθιος δεν ήταν. Έτσι ο εντελώς ηλίθιος ζούσε απομονωμένος. Ανήκε σε μια μειοψηφία της οποίας τα μέλη απείχαν το ένα από το άλλο. Του ήταν δύσκολο να βρει ομοίους του, αλλά ακόμα κι αν έβρισκε θα ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού (αν ο εντελώς ηλίθιος μπορούσε να μετρησει). Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, η απουσία ή ο περιορισμένος αριθμός άλλων εντελώς ηλίθιων μπορεί να τον έκαναν να αμφισβητήσει την πίστη του στην επίπεδη Γη και έτσι από εντελώς ηλίθιος να γίνονταν σχετικά ηλίθιος.
Αυτό πριν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί χάρη σε αυτά τα μέσα ο εντελώς ηλίθιος μπορεί πια να έρθει σε επαφή με εκατοντάδες χιλιάδες εντελώς ηλίθιους από όλο τον κόσμο. Εξακολουθεί να νιώθει κομμάτι μιας μειοψηφίας, αλλά μιας μειοψηφίας της οποίας ο αριθμός των μελών μπορεί να είναι και επταψήφιος.
Καταλαβαίνει, παρά την ηλιθιότητά του, πως όχι μόνο δεν είναι μόνος του αλλά πως υπάρχουν πάρα πολλοί, εντελώς ηλίθιοι, άνθρωποι που κι αυτοί πιστεύουν πως η Γη είναι επίπεδη. Και παίρνει θάρρος. Και η πίστη του γίνεται πιο δυνατή. Και η δύναμη της τον κάνει επίμονο. Και η επιμονή του επηρεάζει και άλλους εντελώς ηλίθιους που μέχρι εκείνη τη στιγμή καθόλου δεν τους ενδιέφερε το σχήμα της Γης, αλλά επειδή είναι εντελώς ηλίθιοι είναι έτοιμοι να πιστέψουν οτιδήποτε. Και μετά έρχονται οι αφελείς. Αυτοί που βλέποντας αρκετούς ανθρώπους να μιλούν για επίπεδη Γη αρχίζουν και διστάζουν να αποκλείσουν την πιθανότητα. Και έτσι η πίστη στην επίπεδη Γη εξαπλώνεται σαν μεταδοτική αρρώστια.
Μπορεί να μη μολύνονται όλοι, μπορεί να μη μολύνονται καν οι περισσότεροι, αλλά ο αριθμός των μολυσμένων είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που μπορεί να αντέξει η ανθρωπότητα.
Αν τώρα αλλάξετε την ιδέα για την επίπεδη Γη με άλλες –εξίσου ηλίθιες– ιδέες, μπορείτε εύκολα να καταλάβετε γιατί ο πλανήτης μοιάζει πιο αποβλακωμένος από ποτέ.
Αν μάλιστα συνυπολογίσετε ότι:
α) ο χώρος έκφρασης που έχει ο εντελώς άσχετος και ο απολύτως ειδικός είναι ακριβός ο ίδιος
β) οι εντελώς άσχετοι είναι πολύ περισσότεροι από τους απολύτως ειδικούς,
τότε θα συνειδητοποιήσετε πως...
η ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη κυρίως με τις απόψεις των εντελώς άσχετων.
Αν στη συνέχεια μαντέψτε και ποιων οι απόψεις γοητεύουν τους εντελώς ηλίθιους, όλα θα γίνουν ακόμα πιο ξεκάθαρα.
Και θα καταλάβετε γιατί ο Τραμπ είναι πλανητάρχης, γιατί ο Ασάνζ και ο Σνόουντεν είναι ήρωες, γιατί τα χέρια της Κονιόρδου θεραπεύουν χωρίς να αγγίζουν, γιατί ο Αρτέμης ο Σώρρας έχει ακολούθους, γιατί ο Κουρής έχει αναγνώστες και γιατί, ακόμα, υπάρχουν συμπολίτες μας που κοιτούν τον ουρανό περιμένοντας τον επόμενο ψεκασμό. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου