TOYΡΚΙΑ: Ο «σουλτάνος» παίζει τα ρέστα του

«Ο απολυταρχικός πρόεδρος της Τουρκίας έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας μη αξιόπιστος και προβληματικός εταίρος, από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση στη Συρία, πριν από πέντε χρόνια. Όμως, η κατεπείγουσα ανάγκη της Ε.Ε. για τη βοήθειά του υπερτερεί, για την ώρα, των βαθύτατων ενδοιασμών που υπάρχουν. Όπως ανακάλυψε ο Φάουστ, άλλωστε, η ώρα για τον λογαριασμό θα έρθει στο μέλλον», σημείωνε ανάλυση που δημοσιεύτηκε στη βρετανική εφημερίδα The Guardian την περασμένη Δευτέρα, λίγες ώρες πριν από την έναρξη της Συνόδου Κορυφής Ε.Ε. - Τουρκίας.

Την επόμενη μέρα και μετά το τέλος της συνόδου, η γερμανική FAZ, αφού πρώτα περιέγραφε επίσης με μελανά χρώματα την πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν, έθετε το εξής ερώτημα: «Μπορούμε, άραγε, να καταλήξουμε σε μια συμφωνία με αυτή την ηγεσία της Τουρκίας, η οποία θα συμβάλει στη (δραστική) μείωση του αριθμού των προσφύγων που φτάνουν στην Ελλάδα;». Και απαντούσε ευθύς αμέσως: «Ασφαλώς και μπορούμε, ακόμη και στην περίπτωση που αυτό αντιβαίνει τις ηθικές αρχές (...) Το επιχείρημα ότι οι συμφωνίες με τον Ερντογάν για το προσφυγικό συνιστούν προδοσία των αξιών μας, στην πραγματικότητα αγνοεί την πραγματικότητα και τα συμφέροντα της Ευρώπης».

Οι παραπάνω εκτιμήσεις -τις οποίες, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, συμμερίζονται τα περισσότερα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και η πλειοψηφία των πολιτικών (ειδικά στη Γερμανία)- αποτυπώνουν τα διλήμματα και το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Ε.Ε. στο συγκεκριμένο ζήτημα. Και μάλιστα, με δική της πρωτίστως ευθύνη, μιας και οι «28» έχουν αποδειχθεί προκλητικά ανίκανοι να καταλήξουν έστω και σε μια μίνιμουμ κοινή πολιτική και παρουσιάζουν προς τα έξω μια εικόνα αποσύνθεσης, η οποία αποτυπώθηκε ανάγλυφα στο μπλακ άουτ που προκάλεσε το νέο «πακέτο» το οποίο κατέθεσε στις Βρυξέλλες ο Αχμέτ Νταβούτογλου.  

Αυτό ακριβώς είναι και το πιο καλό -αν όχι το τελευταίο καλό...- χαρτί που έχει σήμερα στα χέρια του ο πρόεδρος της Τουρκίας, στην προσπάθειά του να σώσει μια παρτίδα στην οποία πόνταρε τα ρέστα του, αλλά δεν του πηγαίνει καθόλου καλά και κινδυνεύει να... χρεοκοπήσει. Με άλλα λόγια, απειλεί να στραγγαλίσει την Ε.Ε. μέσω των προσφυγικών ροών, έτσι ώστε να αποσπάσει εκβιαστικά τη στήριξή της στις γεωπολιτικές του επιδιώξεις, που αφορούν πρωτίστως τη Συρία και την αποτροπή δημιουργίας ενός κουρδικού «ημι-κράτους», περιλαμβάνουν όμως και άλλα μέτωπα, όπως είναι το Κυπριακό και το Αιγαίο.

Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνεται και από... 

το παράλληλο παιχνίδι που διεξάγει η τουρκική κυβέρνηση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Όπως ξεκαθάρισε, άλλωστε, ο Τούρκος πρωθυπουργός, αυτό που ενδιαφέρει κυρίως τη χώρα του είναι να υπάρξει νατοϊκή παρουσία στα σύνορα με τη Συρία, έτσι ώστε «να λειτουργήσει αποτρεπτικά για εκείνους που θα είχαν την πρόθεση να δοκιμάσουν την αποφασιστικότητά του». Πρακτικά, στόχος της Άγκυρας είναι να «σύρει» τους συμμάχους της σε μια αντιπαράθεση με τη Ρωσία, καθώς γνωρίζει ότι όντας μόνη της δεν έχει καμία απολύτως τύχη. Αυτό ακριβώς εξυπηρετεί και η επιμονή Νταβούτογλου να υπάρξει επίσημη στήριξη της Ε.Ε. στη δημιουργία μιας «ασφαλούς ζώνης» στο βόρειο τμήμα της Συρίας -κάτι που η Μόσχα, η Δαμασκός και οι Κούρδοι απορρίπτουν κατηγορηματικά.

Μόνο που ακόμη κι αν συναινέσουν οι Γερμανοί και λοιποί Ευρωπαίοι, υπάρχει ένα πιο μεγάλο εμπόδιο σε αυτό: η διαφωνία των ΗΠΑ. 

Εδώ που φτάσαμε, όμως, ίσως δεν υπάρχει επιστροφή...

HMEΡΗΣΙΑ