Του Γιώργου Παυλόπουλου
«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε σήμερα από τη Γερμανία να συμμορφωθεί πλήρως με τους νόμους της Ε.Ε. αναφορικά με το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος και την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου (...) Η Γερμανία έχει αποτύχει να αποτρέψει την κατάχρηση του χρηματοοικονομικού της συστήματος για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας (...) Εάν η Γερμανία δεν ανταποκριθεί ικανοποιητικά μέσα στους επόμενους δύο μήνες, τότε η Επιτροπή ενδέχεται να παραπέμψει το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο».
Όλα αυτά αποτελούν μέρος της αιτιολογημένης έκθεσης που εξέδωσε η Κομισιόν για τη Γερμανία στις 27 Ιανουαρίου - ένας πραγματικός «κόλαφος» για την ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης, η οποία παρουσιάζεται στους εταίρους της ως τιμητής και εγγυητής της νομιμότητας και της διαφάνειας στην οικονομία. Για όσους, μάλιστα, πιστεύουν ότι έχει αλλάξει κάτι στους δέκα μήνες που έχουν μεσολαβήσει μέχρι σήμερα, αρκεί το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στη μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της χώρας.
Υπό τον τίτλο «Γερμανία, ο παράδεισος για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος», η Handelsblatt εξαπολύει μύδρους:
«Ό,τι είναι η Ελβετία και το Λίχτενσταϊν για τους φοροφυγάδες, το αντιπροσωπεύει η Γερμανία για όσους ξεπλένουν μαύρο χρήμα: έναν παράδεισο. Η εξαιρετικά υψηλή κυκλοφορία χρήματος, η ρευστότητα στην αγορά, το θωρακισμένο νομικά χρηματοπιστωτικό σύστημα και ο μικρός βαθμός διαφθοράς, δημιουργούν ένα πλαίσιο που έλκει Ιταλούς, Ρώσους, Λιβανέζους και, ασφαλώς, Γερμανούς εγκληματίες οι οποίοι επιθυμούν να καθαρίσουν το βρόμικο χρήμα τους», γράφει χαρακτηριστικά.
Αλλά και ο ΟΟΣΑ βάζει κάκιστο βαθμό στην Γερμανία - με την ειδική υπηρεσία που ασχολείται με την καταπολέμιση αυτού του φαινομένου να τη χαρακτηρίζει ως «μη συμμορφούμενη προς τις υποδείξεις». Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του διεθνούς οργανισμού, το μαύρο χρήμα που ξεπλένεται ετησίως στη Γερμανία κυμαίνεται από 43-57 δισ. ευρώ - ενώ το σύνολο της «σκιώδους οικονομίας» (δηλαδή, των δραστηριοτήτων που έχουν τζίρο ο οποίος δεν φορολογείται ούτε κατ' ελάχιστο) ξεπερνά το 13,5% του ΑΕΠ της και αγγίζει το μισό τρισ. ευρώ ετησίως! Κι αυτό, σε μία χώρα η οποία καταγγέλλει άλλες (ανάμεσά τους και την Ελλάδα) ότι δεν διαθέτουν αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα...
Ακόμη και το υπουργείο Εσωτερικών των ΗΠΑ -που, για ευνόητους λόγους, δίνει μεγάλη σημασία στην αντιμετώπιση της διακίνησης μαύρου χρήματος, καθώς θεωρεί ότι συνδέεται άμεσα με τη διεθνή τρομοκρατία- στις εκθέσεις του χαρακτηρίζει τη Γερμανία ως «χώρα με εξέχουσα σημασία στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος» και θεωρεί ότι το Βερολίνο δεν έχει εκπονήσει καμία ολοκληρωμένη στρατηγική σε αυτό το μέτωπο.
Κάποιες φορές, βεβαίως, γίνονται ορισμένες ενέργειες, κυρίως σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν συγκεκριμένες καταγγελίες. Μια τέτοια αφορά την Deutsche Bank, η οποία βρίσκεται στο μικροσκόπιο της επιτροπής κεφαλαιαγοράς (BaFin), εξαιτίας των πολυετών και επικερδών σχέσεων που έχει αναπτύξει με την οικογένεια Ταΐμπ - η οποία, εδώ και 30 χρόνια, ελέγχει απολύτως την κυβέρνηση του πολυπληθέστερου κρατιδίου της Μαλαισίας, του Σαραβάκ. Εκεί δηλαδή όπου, σύμφωνα με αρκετούς, συντελείται «το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έγκλημα της εποχής μας», με την καταστροφή του τεράστιου και πολύτιμου βροχώδους δάσους..
Διαφθορά
Η Siemens και το «φακελάκι»
Το «φακελάκι» είναι ίσως η μοναδική ελληνική λέξη την οποία γνωρίζουν όλοι οι Γερμανοί - ή τουλάχιστον, εκείνοι που έχουν διαβάσει στα γερμανικά ΜΜΕ έστω και ένα ρεπορτάζ για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα. Μόνο που, όπως λέει ο σοφός λαός, συχνά «άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη». Διότι όσοι επικαλούνται το «φακελάκι» για να αποδείξουν πόσο διεφθαρμένη είναι η Ελλάδα, ξεχνούν τα κατορθώματα της δικής τους Siemens, μιας από τις μεγαλύτερες και πιο ιστορικές επιχειρήσεις της Γερμανίας.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε, μόνο, ότι το 2008 είχε έρθει στην επιφάνεια ένα τεράστιο και παγκοσμίων διαστάσεων κύκλωμα «λαδώματος» που είχε στήσει η Siemens, προκειμένου να εξασφαλίζει επικερδή συμβόλαια. Αυτός ήταν, άλλωστε, ο λόγος για τον οποίο καταδικάστηκε από αμερικανικό δικαστήριο στο τέλος του ίδιου έτους και υποχρεώθηκε να καταβάλει πρόστιμο ύψους 1,6 δισ. δολαρίων!
Πάντως, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι υπάρχει μια διαφορά με τις... καθυστερημένες χώρες: στη Γερμανία οι μίζες δίνονται από τις επιχειρήσεις και όχι από τους πολίτες.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου