Γράφει ο ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ
Δεν θα ζητούσα κάτι εξεζητημένο. Άλλωστε δεν νομίζω ότι υπό συνθήκες ομαδικής εκτέλεσης θα μας δώσουν την ευκαιρία να επιλέξουμε το τελευταίο μας γεύμα. Αν όμως επιδείξουν μεγαλοψυχία, θα έπαιρνα μία ποικιλία κρεάτων, πατάτες τηγανητές (σπιτικές), μουστάρδα-κέτσαπ, κυπριακές πίτες και, φυσικά, γερμανική μπίρα. Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι θα μπορείς να βρεις κρέας, μπίρα και μουστάρδα στην Ελλάδα. Μετά θα βαδίσω προς το εκτελεστικό απόσπασμα λέγοντας προς τους φρουρούς ότι κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε (...)
Είναι στιγμές που, δεν σας το κρύβω, φοβάμαι.(...) Φοβάμαι για πρώτη φορά τόσο πολύ επειδή είναι η μοναδική ιστορική συγκυρία κατά την οποία αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Να, στην προσπάθεια επέκτασης αυτής της χώρας υπήρχαν σαφείς γεωγραφικοί και στρατιωτικοί στόχοι. Στη Μικρασιατική Καταστροφή ετέθησαν οι ανάγκες ενσωμάτωσης αυτών των ανθρώπων. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η χώρα είχε στόχο την επιβίωσή της. Μετά επιδίωξε την ανάπτυξη και τη βελτίωση του βιοτικού της επιπέδου. Αργότερα τη Δημοκρατία και την ενδυνάμωσή της.
Μπορείτε, σας παρακαλώ, να μου πείτε τι ακριβώς -και πώς- επιδιώκουμε σήμερα;
Α, όχι! Μη μου αρχίσετε τα περί επιβίωσης γιατί ως στόχος δεν είναι σαφής. Και ούτε αντιλαμβανόμαστε όλοι την επιβίωση της χώρας με τρόπο κοινό και αποδεκτό. Για μένα, ας πούμε, η επιβίωση της χώρας μπορεί να συνεπάγεται τον δικό σας θάνατο. Αλλά κι εσείς ίσως πιστεύετε ότι η χώρα θα αναπνεύσει όταν εξοντωθούν ξεπουλημένα τσόλια όπως εγώ. Το θέμα είναι ότι δεν θα ζήσουμε όλοι. Όχι και τόσο άσχημα, θα ξαλαφρώσουν τα ταμεία.
Τον τελευταίο καιρό αναπτύσσεται στη χώρα κάτι που περισσότερο θυμίζει θεωρία συνωμοσίας, αν και σε δύο αιώνες θα τυλίγεται με τους λαϊκούς θρύλους. Όλα όσα ζούμε, λοιπόν, είναι ένα σχέδιο της Γερμανίας για να αποκτήσει τον έλεγχο της όμορφης πατρίδας μας. Θέλει επίσης το μυαλό, αλλά και το σπέρμα της, αφού (ακούγεται κι αυτό) έχει δημογραφικό πρόβλημα - προφανώς οι τούρκοι μετανάστες που είναι εκεί δεν της κάνουν, θέλει κάτι σε πιο ευρωμεσογειακό. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, που προφανώς εκπονήθηκε κάπου στην καγκελαρία, η χώρα θα οδηγηθεί σε εξάντληση, θα ξεπουληθεί για ένα κομμάτι γερμανικό ψωμί (είναι και διαίτης, έχει στον Βασιλόπουλο) και οι Γερμανοί θα επιστρέψουν.
Περίεργη σχέση κι αυτή ε; Εμείς πήγαμε ως μετανάστες, αυτοί έρχονται ως εργοδότες. Αυτό είναι πραγματικά σατανικό, αλλά δεν ξέρω αν συμφωνεί ο μικρός ή ο μεγάλος μέτοχος της γερμανικής και της γαλλικής τράπεζας που τώρα θα κληθεί να καταπιεί μία προς μία τις τρίχες από το κούρεμα.
Μη χαίρεστε, βρείτε άλλον τοίχο για να κουτουλήσετε. Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο για να αρπάξουν τη χώρα, ασχέτως αν τα πράγματα μας οδηγούν στο ξεπούλημα. Απλώς η Γερμανία επιλέγει να πληρώσουν οι τράπεζες μια κρίση που απειλεί την ευρωζώνη. Από εκεί και πέρα, το δικό μας δράμα δεν τους αφορά και τόσο (...)
Η πλάκα είναι ότι υπάρχουν αισιόδοξες εκτιμήσεις και αναλύσεις. Βλέπω, ας πούμε, ανάλυση βρετανικής τράπεζας που λέει ότι στο τέλος του 2012 οι Έλληνες θα έχουν χάσει το 50% του εισοδήματος που είχαν το 2009. Η τράπεζα, όμως, εκτιμά ότι θα υπάρξουν αναπτυξιακές ευκαιρίες και η ανάκαμψη θα αρχίσει γρηγορότερα από το αναμενόμενο. Προφανώς αν φυτέψεις φασολάκια ή καμιά καναβουριά.
Η χώρα γίνεται Ρουμανία επειδή δεν έγινε όταν έπρεπε. Και έχει συμβεί κάτι που αρνούμαστε να το παραδεχθούμε. Ζούμε αυτό που έγινε στην ανατολική Ευρώπη το 1989, όταν κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Εδώ κατέρρευσε ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ, που είναι τελικά ακριβώς το ίδιο ως προς το αποτέλεσμα: φτώχεια(...)
Έτσι, λοιπόν, φτιάξαμε τον δικό μας τρίτο κόσμο για να ζήσουμε. Κλεισμένοι σ' ένα ποτάμι από λαμαρίνες με σκουπίδια στις όχθες του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου