Του Κωστα Καρκαγιαννη
Τι θα γινόταν αν η ελληνική κυβέρνηση δεν αποδεχτεί τη συμφωνία για το «κούρεμα» του χρέους και το δεύτερο Μνημόνιο που θα τη συνοδεύει;
Είναι μάλλον αδύνατο να συλλάβει κανείς όλες τις επιπτώσεις τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτές όμως που μπορεί κανείς να προβλέψει με σχετική ασφάλεια είναι τρομερές, τουλάχιστον στην παρούσα φάση της κρίσης.
Η πρώτη συνέπεια για την Ελλάδα θα ήταν η διακοπή της χρηματοδότησης από την Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Περίπου ταυτόχρονα θα εκδηλωθεί μαζική απόσυρση καταθέσεων σε ευρώ από τις τράπεζες, καθώς οι καταθέτες θα φοβούνται, δικαιολογημένα, έξοδο της χώρας από το ευρώ και πολύ μεγάλη υποτίμηση του νέου νομίσματος. Προ μηνός η ελβετική τράπεζα UBS υπολόγισε το κόστος της εξόδου από το ευρώ για μια αδύναμη χώρα στο 50% του ΑΕΠ. Τον πρώτο χρόνο. Στη συνέχεια, περίπου 10% για αρκετά χρόνια.
Δεύτερη συνέπεια θα ήταν πιθανότατα η άρνηση πληρωμής των ιδιωτών πιστωτών της χώρας, γεγονός που θα σήμαινε τη χρεοκοπία της χώρας. Η κίνηση θα εξοικονομούσε κάποιους πόρους, ωστόσο, δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει πρωτογενές έλλειμμα (δηλαδή έλλειμμα ακόμη και αν δεν υπολογίσει κανείς την καταβολή τόκων για την εξυπηρέτηση δανείων), η κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να κηρύξει και εσωτερική στάση πληρωμών. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας θα δεχόταν το τελειωτικό χτύπημα, αφού πλέον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα κάλυπτε τις ανάγκες ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών. Η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, οι οποίες θα κατέρρεαν. Η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα βύθιζε ακόμη περισσότερο την οικονομία σε ύφεση, με αποτέλεσμα αθρόες απολύσεις εργαζομένων, χρεοκοπία επιχειρήσεων, χωρίς προηγούμενο ανεργία και φυσικά κατάρρευση των φορολογικών εσόδων του κράτους. Παράλληλα, μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων θα εξαναγκαζόταν σε παραίτηση ή θα έπρεπε να συμβιβαστεί με πολύ χαμηλότερο μισθό, ενώ την ίδια τύχη θα είχαν συντάξεις και επιδόματα. Η λειτουργία του κράτους όπως τη γνωρίζουμε μέχρι σήμερα θα παρέλυε ή θα περιοριζόταν εξαιρετικά. Προφανώς θα ξεσπούσε πολύ έντονη κοινωνική αναταραχή με τελείως απρόβλεπτες συνέπειες.
Τρίτη συνέπεια θα ήταν η πλήρης διάρρηξη των σχέσεων της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού η χρεοκοπία θα έχει συμβεί χωρίς τη συγκατάθεσή της και αναμφίβολα θα απειλήσει την ίδια την ύπαρξη του ευρώ και της Ε.Ε. Η Ελλάδα θα εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, πιθανώς και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η υιοθέτηση νέου νομίσματος θα συνοδευτεί από υποτίμησή του κατά τουλάχιστον 50% τις πρώτες ημέρες και συνεχή διολίσθηση στη συνέχεια. Ο δανεισμός του κράτους θα είναι απαγορευτικός για πολλά χρόνια, ενώ ο πληθωρισμός θα κινείται σε διψήφια νούμερα, εξανεμίζοντας περαιτέρω τα όποια εισοδήματα των πολιτών. Παράλληλα, το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος θα διπλασιαστεί εξαιτίας της υποτίμησης του νέου νομίσματος καθώς οι πιστωτές θα ζητούν να πληρωθούν σε ευρώ.
Ισως αυτός ο, σε καμία περίπτωση εξαντλητικός, κατάλογος δεινών θα αρκούσε για να πείσει κάποιον ότι η Ελλάδα πρέπει να αποδεχτεί και να εφαρμόσει το νέο Μνημόνιο. Σε κάθε περίπτωση, η ζωή εντός της Ευρωζώνης δεν θα είναι όσο τρυφηλή ήταν την πρώτη δεκαετία. Αιματηρή λιτότητα, δραστικός περιορισμός του δημοσίου τομέα, υψηλή ανεργία και μείωση εισοδήματος κατά 20%-25% περιμένει τους Ελληνες πολίτες για το υπόλοιπο της δεκαετίας. Στο μεταξύ, ελπίζεται ότι η μεταφορά δραστηριοτήτων από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, οι ιδιωτικοποιήσεις και οι επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ενωση θα αναζωογονήσουν την ελληνική οικονομία που σταδιακά θα αρχίσει να δημιουργεί θέσεις εργασίας.
Κοντολογίς, το οικονομικό και κοινωνικό κόστος για την ελληνική κοινωνία θα είναι σημαντικά μικρότερο αν οι Ελληνες πολίτες αποφασίσουν να ακολουθήσουν τις επιταγές των Ευρωπαίων εταίρων τους. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι η Ελλάδα θα παραμείνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και δεν θα βρεθεί απομονωμένη πολιτικά και οικονομικά.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου