Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Αν κανείς θέλει να διαπιστώσει τις συνέπειες που θα έχει η επάνοδος του Αλέκση δεν έχει παρά να δει το βίντεο στο οποίο ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης ερωτάται σχετικώς από τον Απόστολο Μαγγηριάδη κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης που έχουν στο πλαίσιο του 36ου Greek Economic Summit.
Το χαμόγελο του πήγε από το ένα αυτί μέχρι το άλλο και με δυσκολία κρατήθηκε να μην ξεσπάσει σε εκείνο το είδος γέλιου που ξεσπάει κανείς, όταν μέσα σε μια δύσκολη περίοδο έρχεται μια φοβερά ευχάριστη είδηση να τον ανακουφίσει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξέρει ότι η μόνη του ελπίδα να ανεβάσει τα ποσοστά του είναι να βρεθεί αντιμέτωπος με μια απειλή και πιο γνωστή απειλή από τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για τον τραγέλαφο της περιόδου 2015-2019 δεν υπάρχει. Πόσο μάλλον όταν ο άνθρωπος αυτός δεν μοιάζει να έχει αλλάξει στο παραμικρό. Όπως στο ποδόσφαιρο έτσι και στην πολιτική, όταν παίζεις χωρίς αντίπαλο χαλαρώνεις και όταν χαλαρώνεις, μπορεί να βρεθείς προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Αντιθέτως, η απειλή συσπειρώνει και υποχρεώνει σε σοβαρότητα.
Ομολογουμένως ο ηγέτης του Μαραντζίδη δεν είναι η απειλή που ήταν το 2019. Οι άνθρωποι που είναι επιρρεπείς στην κοροϊδία προτιμούν να τους κοροϊδεύουν άλλα πρόσωπα κάθε φορά (κι ας χρησιμοποιούν τα ίδια λόγια).
Αλλά σε κάθε περίπτωση και μόνο το ότι υπήρξε πρωθυπουργός σημαίνει ότι έχει διαφορετικό εκτόπισμα από πολιτικούς τύπου Φάμελλου και Χαρίτση, οι οποίοι απέδειξαν το πολιτικό τους μέγεθος πηγαίνοντας στο Παλλάς για να ακούσουν με χαμόγελο τον Τσίπρα να τους περιγράφει ως ανίκανους καρεκλοκένταυρους. Δεν τους κατηγορώ. Οι άνθρωποι ξέρουν ότι αν μείνουν έξω από ένα κόμμα Τσίπρα θα μείνουν και χωρίς δουλειά, αλλά αυτό ακριβώς είναι που περιγράφει και το μέγεθός τους.
Τουλάχιστον αυτοί έχουν μια διέξοδο σε αντίθεση με τον καημένο τον σύντροφο Ανδρουλάκη που δεν έχει ούτε αυτή τη δυνατότητα.
Ο κραταιός Νικόλας είναι αναγκασμένος να περιμένει να δει αν ισχύει η διορία που του έχει βάλει ο σύντροφος Γερουλάνος. Σε κάθε περίπτωση, εκτός από τον πρόεδρό του, ανήσυχοι θα είναι και όσοι στο ΠΑΣΟΚ δεν πάσχουν από αμνησία και δεν επιθυμούν να γίνουν ουρίτσα του ανθρώπου, ο οποίος τους πολέμησε όσο κανείς άλλος τα τελευταία χρόνια.
Και για την υπόλοιπη αριστερά τα πράγματα δεν θα είναι καλύτερα. Ένα μικρό κόμμα (όπως πχ του Παγωνιού της Αίγινας ή της αρχηγού του Μπιμπίλα) δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει ούτε ένα μικρό κομμάτι των ψηφοφόρων του αφού ένα μικρό κομμάτι είναι αρκετό να το οδηγήσει στην εξωκοινοβουλευτική αφάνεια.
Με λίγα λόγια…
αν υπάρχει ένας άνθρωπος που πραγματικά έχει κάθε λόγο να χαίρεται μετά την προχτεσινή παράσταση είναι ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης.
Όσοι από την άλλη θα θέλαμε μια αντιπολίτευση της προκοπής, θα πρέπει απλώς να αλλάξουμε πλευρό. Και μπράβο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου